เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
ขอให้ได้ใช้ชีวิตสมดั่งใจหมาย อ้อนวอนต่อแดนสรวงsoulju
III โปรดระวังน้ำท่วมขังเมื่อฝนตกในประเทศไทย
  • น้ำท่วมขังรอการระบาย

         พายุฝนฤดูร้อนได้พัดผ่าน กรุงเทพฯ ในเวลา 4 โมงเย็นที่ผ่านมา เป็นช่วงเวลาที่พนักงานเงินเดือนส่วนใหญ่ต่างเลิกงานและเตรียมตัวเดินทางกลับบ้าน เราสามารถพบเห็นผู้คนที่ยืนรอรถโดยสารประจำทางอย่างเนืองแน่นได้ที่อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ บางคนต้องยืนรอนานหลายชั่วโมงกว่ารถโดยสารที่ต้องการขึ้นจะมา ยิ่งกว่านั้นบางคนเมื่อรถโดยสารมาให้เห็นในครรลองสายตาแล้ว แต่รถยังไม่ทันได้จอดเทียบป้ายก็ต้องรีบกุลีกุจอหุบร่มที่กางกันฝนอยู่วิ่งออกมาขึ้นรถที่จอดอยู่หัวมุมถนนให้ทันก่อนรถจะเลี้ยวออกถนนใหญ่ ซึ่งนั่นกลายเป็นภาพชินตาของคนเมืองกรุง เพราะทุกครั้งที่ฝนตกกระหน่ำลงมาจะทำให้การจราจรบนถนนหนทางทุกแห่งติดขัดเห็นแต่ไฟท้ายสีแดงของรถยนต์ยาวไปเป็นทาง น้ำเจิ่งนองท้องถนนทำให้ผู้คนยากแก่การสัญจรไปมา ทำให้คนไทยได้แต่ตั้งคำถามถึงภาษีที่ตนจ่ายไปให้กับรัฐบาล 

         "ทำไมรัฐบาลถึงไม่สามารถพัฒนาคุณภาพชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชนให้ดีขึ้นได้ 

    โดยเฉพาะเรื่องการคมนาคมขนส่งภายในประเทศ 

    ทำไมทุกครั้งที่ฝนตกผู้คนถึงต้องกังวลว่าวันนี้จะเดินทางกลับถึงบ้านกี่โมง"


        ระบบการจัดการการระบายน้ำในเมืองหลวง ของประเทศไทยยังไม่สามารถป้องกันน้ำท่วมขังได้ แต่ความจริงแล้ว ทำไม่ได้ หรือ ไม่คิดจะทำมากกว่า?

    ยิ่งไปกว่านั้น ทำไมอาณาบริเวณกรุงเทพและเขตปริมณฑล ถึงได้รับการจัดการดูแล หรือแม้แต่ความเจริญมากกว่า ต่างจังหวัด สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่า 


    ประเทศไทยยังคงมีลักษณะเป็นอาณานิคมอำพราง (crypto-colonism) 

    ความเหลื่อมล้ำทางชนชั้นไม่เคยหายไป 

    สิทธิของคนต่างจังหวัด ≠ สิทธิคนในกรุงเทพฯ


         น้ำท่วมขังรอการระบาย ในความหมายของฉันไม่ได้มาแค่จากสายฝน แต่ยังรวมถึงหยาดน้ำตาที่ออกมาจากจิตใจที่อัดอั้น ความรู้สึกที่ต้องกล้ำกลืนฝืนทน (อีก)หนึ่งวันแย่ ๆ เพราะเจอฝนตกในระหว่างที่ใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกในประเทศนี้ 

         ทำไมเราถึงต้องทน เมื่อสวัสดิการดี ๆ เป็นสิ่งที่ประชาชนทุกคนในประเทศสมควรจะได้รับอย่างเท่าเทียมกันทุกคน

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in