จดหมายจากฉัน
สวัสดีแม่สาวไร้เดียงสา ในที่สุดเธอก็ค้นพบแล้วนะว่าผู้ชายที่เธอรัก เขาไม่เคยรักเธอเลยต่างหาก ประโยคสุดจ๊าบของเขาที่ยังฝังบนเซรีบลัมของเธอมานานนับ 3 เดือน
" ไออยากอยู่คนเดียว "
" ไอไม่พร้อมจะมีใคร ไอเป็นผู้ชายอันตราย ไม่ควรมีผู้หญิงคนไหนมายุ่งกับไอ "
และ " ยูดีเกินไป หวังว่าในอนาคตเราอาจได้กลับมาแต่งงานกัน "
ประโยคเหล่านี้ติดตา ตรึงใจและช่างน่าเวทนาเสีย เขาเป็นพระเอกพ่อพระผู้แสนดี เธอสงสารเขาจับใจ เป็นห่วงทุกวัน แม้กระทั่งเขาจะมีเงินใช้ไหม เขาเรียนเหนื่อยมากไหม เรื่องที่บ้านของเขาจะทำให้ลำบากใจหรือเปล่า แม้กระทั่งน้องสาวของเขาจะได้เรียนต่อไหม
หากไม่มีเธอแล้ว ใครจะเป็นกำลังใจให้เขา ใครจะช่วยเขาซักผ้า กวาดบ้าน ล้างจาน หาข้าวให้กินเหมือนอย่างที่เธอทำ เธอเช็ดคราบอ้วกสีดำหลังจากที่เขาดื่มด่ำกับน้ำเมาตอนตี 3
เธออดหลับอดนอนเพื่อเช็ดตัว หายา ติดคูลฟีเวอร์ลดไข้ให้เขาจนหายดี ส่งของกินให้เขาผ่านไปรษณีย์ตอนที่เขาฝึกงาน ถ้าเธอไม่อยู่ เขาจะหัวเราะและมีความสุขได้ไหม เธอเอาแต่ร้องไห้และเป็นห่วงเป็นใยเขาเสมอมา จนกระทั่ง ประโยคบอกเลิกทั้งหลายกลับตลปัตร เขาพาผู้หญิงใหม่ซ้อนมอเตอร์ไซต์คันเก่งของเขามาด้วย และพาผู้หญิงคนนั้นไปที่ค่ายมวยเฉกเช่นเดียวกับที่เขานัดเดทเธอ
แน่นอน ผู้ชายเจ้าชู้อย่างเขาก็ทำแต่เรื่องซ้ำๆแบบขอไปที
ฉันรู้เธอนั่งร้องไห้ให้กับคำโกหกของเขา และความโง่เขลาของตัวเอง ฉันรู้ดี ความจริงใจของเธอมันถูกเหยียบย่ำด้วยวิธีหลอกลวงไม่ต่างจากวิธีของมิจฉาชีพต้มตุ๋นเด็ก 5 ขวบอมนิ้วมือ
ฉันเฝ้ามองตอนที่เธอเข้านอนแล้วหลับๆตื่นๆ ตลอดทั้งคืนและลุกขึ้นมาร้องไห้อีกครั้ง ฉันรู้ดีเธอทรมานสุดขีดจำกัด
ฉันเชื่อว่าสักวันเธอจะสามารถวิ่งผ่านความเจ็บปวดนี้ เพื่อบอกรักตัวเองได้อีกครั้งนะ เพราะเธอไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว เธอมีเพื่อนมากมายที่ยังรักและห่วงใยเธอ พวกเขาสามารถให้พลังงานบวกกับเธอ พาเธอไปเจอโลกใบใหม่ และฉันเชื่อมั่นว่าบทเรียนราคาแพงครั้งนี้จะสอนให้เธอระมัดระวังเรื่องความสัมพันธ์กับคนใหม่ให้มากที่สุด
โอ้แม่สาวน้อย น้ำตาของเธอยังไหลจนแทบจะหมดบ่อ แต่ฉันว่าเธอกลับดีใจเหมือนพ้นทุกข์เพราะ เขาบอกว่าไม่รักแล้ว เธอแค่ต้องการได้ยินแค่นี้ ฉันรู้ดีว่า คนอย่างเธอชอบคำพูดแรงๆดีกว่าคำโกหกด้วยภาษาที่สวยหรู
โชคดีเหลือเกิน ที่ความบังเอิญประทานเหตุการณ์นรกนั่นระหว่างเขากับเธอให้ได้เจอกันอีก ถึงบัดนี้เธออาจรังเกียจเขาราวกับเศษถ่าน และหาทางรับมือกับวิดิโอเก่าๆแสนเศร้าที่กรออยู่ในสมองอยู่ใช่ไหมล่ะ
ฉันรู้จักเธอดีกว่าใคร สาวน้อยผิวบาง เธออ่อนต่อโลกมากกว่าที่ฉันคาดไว้ แม้เธอจะอายุ 22 แล้วก็ตาม
สุดท้ายฉันอยากให้เธอโอบกอดบทเรียนนี้ไว้ มันจะเป็นคู่มือทำให้เธอไม่เจ็บอีก ทุกคนอ้าแขนโอบกอดเธอเสมอ พวกเขาคือคนที่เธอควรโฟกัส
ฉันรักเธอจ่ะ แม่สาวทุ่งลาเวนเดอร์ น้ำตาสีชมพู
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in