เสียงน้ำกำลังถูกเทลงที่ไหนซักที่มันดังขึ้นเรื่อยจนเริ่มชัด เช่นเดียวกับแสงแดดที่ส่องเข้ามาจนมีทางเลือกอยู่สองอย่างคือตื่นหรือเอาผ้าห่มมาปิดหน้าเพื่อหนีแสงซะ

เพราะอากาศไม่ได้ร้อนมา เลยมีเพียงลมที่ถูกพัดมาเป็นจังหวะจากพัดลมกล่อมให้เขาได้นอนต่อ แต่แรงยวบลงบนเตียงกลับไม่เป็นใจเอาซะเลย

“อะไร” เสียงแหบเล็กน้อยจากการขาดน้ำตลอดทั้งคืนของเขาดังขึ้น เมื่อเปิดผ้าห่มออกมาต้องเจอสายตาคมกำลังจ้องมองอยู่

“ผมก็มองคุณไง”

“มองทำไมละ” คนที่มองยิ้มให้ก่อนจะลุกจากเตียงเพื่อเดินไปที่ไหนซักที่ ให้เดาก็คงเป็นห้องครัว จากเสียงที่ได้ยินและกลิ่นหอมที่เริ่มโฉยเข้ามา

เขาตัดสินใจลุกจากที่นอนก่อนจะหยิบเสื้อผ้าตัวเองที่กระจัดกระจายมาใส่ ห้องขนาดไม่ใหญ่แต่ไม่ได้เล็กมาก ยังมีโซนให้ทำอาหารได้เล็กๆ ผ้าม่านที่เปิดออกไปกลายเป็นระเบียงมีต้นแคตตัสอยู่มากมาย

“ให้ตายสิ คุณทำรอยที่คอผมด้วยหรอ” คนเป็นเจ้าของห้องเดินเข้ามาดูคนที่ส่องกระจกไม่เลิก

ธนภพเดินเข้าไปซ้อนหลังอีกคนก่อนจะแตะตรงรอยที่เขาเป็นคนทำก่อนจะสบตาอีกคนผ่านกระจก

“ทำไมละผมว่าเซ็กซี่อีก” ชลธรเบ้ปากให้ แม้จะยอมรับว่าเขินไม่น้อยกับการที่อีกคนมาทำอะไรแบบนี้ให้แต่เขาไม่อยากเข้าข้างตัวเอง

แน่ละ เขาเพิ่งรู้จักกันได้คืนเดียว

“มันน่าเกลียด” ธนภพขำกับสีหน้าของอีกคนก่อนจะเอ่ยปากชวนให้มากินข้าวเช้า ไม่สิ สายด้วยกัน

“คุณให้ดูแลคนที่มาบ้านแบบนี้ทุกคนรึไง” แก้วกาแฟในมือชะงักกับคำพูดของอีกคน สายตาที่จ้องจับผิดทำให้เขาขำออกมาอีกแล้ว

“ไม่นะ”

“อ้าว”

“ก็เพิ่งจะมีแบบนี้คนแรก” พอเห็นอีกคนเงียบๆธนภพเลยพูดเสริมต่อให้อีกคนหงุดหงิดใจเล่น

“คนอื่นเขาตื่นเช้ากว่าคุณไงละ”

“คุณจะว่าผมตื่นสายงั้นสิ” นั่นไง คิ้วที่ขมวดเข้าหากัน ปากที่งอขึ้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ

ชวนมอง

อีกคนคงจำไม่ได้สินะว่าเมื่อคืนตัวเองเป็นยังไง แต่เขาให้เรียกว่าคงไม่ลืมจะดีกว่า

ฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่เปลี่ยนแมวที่ขู่ฟ่อๆตรงหน้าเขาให้กลายเป็นแมวยั่วก็คงมากอยู่

ถ้าเป็นตอนไม่เมาละจะเป็นยังไง

“คิดอะไรของคุณ”

“ป่าวนี่”

“หน้าตาคุณมันฟ้อง” ธนภพเลิกคิ้วมองอีกคน ก่อนจะยกกาแฟมาดื่มเพื่อเลี่ยงคำตอบ

ยังไงซะมันก็แค่คืนอีกคืนหนึ่งเฉยๆ

.

“วันนี้ไปอีกปะละ” ชลธรกลอกตากับคำชวนของอีกคน จริงๆแล้วเขากับแอลกกอฮอล์ให้ว่าจะถูกกันเท่าไหร่ เพราะเขาหน่ะเป็นพวกเต็มที่ตลอด เพราะงั้นเมาๆมาโดนลากไปปล้นเขาก็คงไม่รู้หรอก

ก็คิดว่าคงไม่ได้เจอกันอีกแล้ว

แต่กลับผิดคาด

“เมื่อคืนกูกลับกับมือกีต้าร์หรอวะ” เมื่อดึกขึ้นดนตรีที่มาเล่นก็เริ่มเร่าร้อนขึ้น แน่นอนถ้าเป็นเมื่อวานเขาคงเมาจนจำอะไรไม่ได้แล้ว แต่เพราะวันนี้ไม่เมา ถึงได้รู้ว่าคนที่เขาเพิ่งไปนอนบวกกับมื้อเช้ามาก็คือมือกีต้าร์ของวงดนตรีที่มาร้อง

“มึงจำไรไม่ได้เลยสินะ” ยังจะถามอีก

สายตาที่เผลอสบกันโดยไม่ได้ตั้งใจ

ตกใจ ดีใจ ประหลาดใจ กวนประสาท

ดีใจ(?)

ชลธรหลบสายตานั้นก่อนจะกระดกน้ำให้แก้วดื่ม แก้เขินแทน

แล้วทำไมเขาต้องเขินด้วยละ

“คิดถึงผมหรอ” เกือบสำลักน้ำที่ดื่มอยู่ เมื่ิอคนที่เพิ่งอยู่บนเวทีมานั่งข้างๆเขา

ตั้งแต่เมื่อไหร่

“น้อยใจนะคุณไม่ดูผมเลย”

“คนดูคุณตั้งเยอะแยะ”

“แต่ผมอยากให้คุณดูผมไง”

หยอดเก่ง

“ผมไม่หลงคารมคุณง่ายๆหรอกนะ” ธนภพมองเสี้ยวหน้าอีกคนโดยไม่พูดอะไรต่อ

“คุณจะจ้อ-/ขอจูบได้มั้ย” ชลธรทำสีหน้าแปลกใจไม่น้อย ใช่ ถึงจะเคยมีอะไรผ่านมาแล้วแต่การขอจูบง่ายๆแบบนี้มันไม่ง่ายไปรึไง

“ง่ายไปรึป่าวคุณ”

“จูบเดียวแล้วคุณอยากให้ผมทำอะไรผมจะยอม” ชลธรไหวไหล่กับข้อตกลงที่ไม่รู้จะเสียเปรียบหรือได้เปรียบมากน้อยแค่ไหน

มือเรียวจางหน้าอีกคนให้อยู่ตรงกับเขาก่อนจะเริ่มจูบนี้ด้วยตัวเอง ปากเล็กทาบลงก่อนจะเม้มเล็กน้อยให้อีกคนเผยอปาก ลิ้นเล็กเข้าไปช่วงชิมความหวาน ก่อนที่อีกคนจะช้อนท้ายทอยของคนตัวเล็กกว่าไว้เพื่อปรับองศาแล้วเริ่มรุกหนักขึ้น

ทั้งที่เริ่มก่อนแท้ๆ แต่กลายเป็นคนที่หอบหนักกว่าหลังจากจูบเสร็จ

จูบเก่งชะมัด

“รู้ใช่มั้ยถึงจูบไปแล้วไม่จะไม่จบแค่จูบเดียว” ชลธรไม่ได้เชื้อเชิญมากไปใช่มั้ย

.

“คุณชอบแคตตัสมากหรอ” ธนภพหันไปมองตาเสียงแตาก็ไม่เจอเจ้าของเสียง คงจะเดินออกไปที่ระเบียงเพื่อไปดูแคตตัสของเขา

“ป่าว ผมขาย”

“จริงจังปะเนี่ย”

“ผมจะโกหกคุณทำไมละ” ผัดกะเพราะหมูธรรมดาที่เทลงบนจานพร้อมกับข้าวสวยสองจาน แต่คนที่จะนั่งกินข้าวกับเขายังไม่เข้ามาซักที

“คุณ” ภาพที่อีกคนกำลังนั่งยองๆเพื่อจ้องเจ้าพืชอวบน้ำมากมายที่ระเบียงเขา มันทำให้เขาไม่อยากขัดจังหวะเท่าไหร่

น่ารัก

“ไว้ผมจะซื้อไปบ้างนะ”

“ผมให้ฟรีก็ได้”

“ถือว่าเป็นค่าข้าวก็ได้อ่ะ” ต่างคนต่างไม่ยอมกันจนจัดการอาหารเสร็จแล้วชลธรก็ยังเซ้าซี้ที่จะเอาแคตตัสแบบเสียเงินให้ได้

“คุณ”

“ว่าไง”

“คุณว่าเราจะเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆมั้ย”

“ไม่รู้สิ”

“นั่นสินะ”