บางความฝันก็หลุดหายลงไปนอนอยู่ก้นทะเล ทับถมด้วยเรื่องราวของคืนใหม่ คืนแล้วคืนเล่า หลังพักศีรษะบนหมอนใบเดิมผมยังฝันถึงเขา เขาร่วงหล่นลงใต้น้ำสายเดิมในเช้าถัดไป ทะเลผืนนั้นเต็มไปด้วยผู้ชายคนเดียวในจำนวนนับไม่ถ้วน กว้างใหญ่เหมือนกำแพงที่กั้นระหว่างเรา คับแคบและเหือดแห้งเหมือนความรักที่เหลือในใจเขาตอนเราเดินจากกัน

เล่มนี้เขียนให้เขา หวังว่าเขาจะห้ามความสงสัยไม่ไหวและหยิบขึ้นมาอ่าน เขาจะพบหน้านี้เป็นหน้าแรก

เล่มนี้เขียนให้เธอ หวังว่าเธอจะห้ามใจไม่อยู่ และนึกถึงกันบางครั้งคราว

ไม่ต้องอ่านจบเล่มก็ได้ถ้าเธอเหนื่อย เธอไม่ชอบอ่านหนังสือยาว ๆ วกวน และฉันก็รู้ ไม่ต้องอ่านจบเล่มก็ได้ อ่านแค่จบหน้านี้ หรือแค่จบย่อหน้านี้ หรือแค่จบสองประโยคถัดไป ไม่ต้องอ่านจบเล่ม ใจความสำคัญคือฉันรักเธอและยังรักเธอ ไม่มีคำอธิบายเพิ่มเติม และไม่มีส่วนแต่งเสริมใด ๆ 

***

แม้จะเขย่งจนสุดปลายเท้าและเอื้อมจนสุดแขน เขาก็หยิบหนังสือเล่มนั้นให้ผมไม่ได้ แต่บอกได้ว่าเนื้อหาคือชีวิตเป็นการจากลาไม่รู้จบ

ชีวิตเป็นการจากลาไม่รู้จบ กล่าวความปราถนาดีครั้งสุดท้ายให้แก่กันนับครั้งไม่ถ้วน เริ่มต้นมองดวงตาคู่ใหม่ราวกับไม่เคยหลบตาคู่ใดมาก่อน เสแสร้งว่าใจเต้นไม่หยุดหย่อน แม้ว่าเราต้องถอนจูบเป็นครั้งที่หนึ่งพัน เราก็จะกดจูบริมฝีปากคู่ใหม่เหมือนเป็นครั้งแรก บางคนไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย บางคนเหนื่อยจนไม่อยากปริปากบอกรักใครอีก 

เราพบกันที่ห้องสมุด 

เปล่า ผมไม่ได้ชอบอ่านหนังสือ แต่กลิ่นกระดาษกล่อมให้ผมนอนหลับ 

เปล่า เราไม่ได้ตกหลุมรักกันเพียงเพราะสบตา 

เขาไม่ได้รักผม เขารักหนังสือ

เขารักการเขียนผม เขารักที่จะขังผมไว้ในหนังสือ