เพราะไม่มีหน้าต่าง ไร้แสงอาทิตย์ อบอับ

ความอบอับทำให้ฉันอึดอัดและเฝ้าฝันถึงห้องที่มีหน้าต่างบานกว้าง ผนังห้องทาสีขาวสว่าง เปิดเผยเท่าที่ต้องการ 

แต่อาจเป็นเพราะห้องที่แสงอาทิตย์ไม่เคยย่างกราย ทำให้ฉันเคยชินกับความมืด (ที่ไม่มืดตื๊ดตื๋อเกินไป)

ทำให้ฉันชอบการใช้ชีวิตตอนกลางคืน เวลาที่ต่อให้มีหรือไม่มีหน้าต่างก็ต้องพึ่งแสงไฟ

พอใจเพียงสลัวของโคมไฟที่ตั้งไว้บนโต๊ะทำงาน มีแค่ฉันกับหน้าจอแล็ปท็อปเก่าคร่ำคร่า หรือหนังสือสักเล่มที่อ่านจนกว่าจะเผลอคล้อยหลับไป 

ในดึกสงัดไม่เคยเงียบเหงา แต่สงบยิ่งกว่าช่วงเวลาไหนๆ

ถ้าตั้งใจฟังคุณจะได้ยินเสียงลม เสียงสัตว์ เสียงใบไม้กระทบเสียดสีกัน เสียงหวีดหวิวของความเงียบที่ฟังแปลกแปร่ง

มันคือเพลง ราตรีบรรเลงเพื่อขับกล่อมโลกให้หลับใหล 

เพลงโปรดของฉันคือเพลงที่มีเสียงฝนตกแทรกเพียงแผ่วจาง