เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Dear, LilyLilychan
แผล
  • โลกแม่งเศร้าฉิบหาย...



    ว่างเปล่าในความรู้สึก


    การลืมตามองบางอย่างแล้วพบว่าไร้ความหมาย


    ความสัมพันธ์ผิวเผินผ่านมาให้รู้จักแล้วแยกจาก 


    ทิ้งไว้เพียงความอ้างว้าง โดดเดี่ยว


    ทุกคนล้วนจำจากไปตามทางของตนเอง


    เกิดคนเดียว


    ตายคนเดียว


    ทางผ่านที่แสนขรุขระ ขวากหนามดึงรั้ง 


    สร้างบาดแผลให้ทุกทรมาน แต่ไม่เคยเยียวยาใด ๆ


    มีใครบางคนบอกว่าเวลาอาจช่วยรักษาบาดแผล


    คนเหล่านั้นกล่าวขึ้นเพื่อปลอบใจตนเองชัด ๆ


    เขาพบว่าเวลาไม่เคยรักษาสิ่งใดๆ 


    มีเพียงบ่มเพาะแผลสดให้กลายเป็นแผลเป็น


    ทุกอย่างยังคงอยู่ในที่เดิม 


    ตอกย้ำทุกคราวที่มองเห็นว่าแผลเป็นนั้นยังอยู่


    ยังสัมผัสได้ถึงมวลความเจ็บเกิดขึ้น อาจไม่ใช่ที่กาย แต่เป็นภายในจิตใจ


    มันยังคงอยู่หลอกหลอนยามเห็น ฉายวนซ้ำราวกับภาพฝันไกลแสนไกล


    จับต้องไม่ได้เหมือนหมอกหนา 


    ทั้งที่แท้จริงคือฝุ่นควัน...

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in