Fandom: Transistor (Game)

Pairing: Red/Sybil Reisz

Author: @sullie_sp

A/N: เรา... ไม่คิดว่าจะมีเพื่อนร่วมด้อมหรอกค่ะ(ฮา) แต่เราแค่อยากเขียนคู่นี้ดูเพราะได้เล่นเกมแล้วชอบมาก อาจจะไม่ตรงตาม childhood เท่าไรนัก ดีไม่ดีอาจจะเขียนตัวละครหลุดคาร์เป็น OOC หรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ เนื้อเรื่องก็เสริมเติมแต่งเอง(เพราะอฟช.ไม่มีอะไร...) สรุปว่า แค่ชอบที่ซีบิลคลั่งเสียงร้องและตัวเรดมาก ๆ ก็เลยเขียนเรื่องนี้ค่ะ / เรื่องนี้ให้อธิบายง่าย ๆ คือ มีความเป็นโลกคนทั่วไป แต่ข้อมูลทุกอย่างเป็นระบบดิจิตอล

สุดท้าย... นี่คือฟิคสนองนี้ดตัวเองล้วน ๆ ค่ะ5555555555






เรด(Red): https://transistor.gamepedia.com/File:Red.jpg

ซีบิล(Sybil): https://transistor.gamepedia.com/File:Sybil.jpg

คาเมราตา(Camerata): https://transistor.gamepedia.com/File:Transistor_2014-05-26_19-56-48-95.png

เรด ปะทะ ซีบิลร่างหุ่น(gameplay): https://www.youtube.com/watch?v=YOp_BfxavEI

คลาวด์แบงค์(Cloudbank): ชื่อเมือง

คันทรี่(The Country): เทียบง่าย ๆ ก็คือ โลกหลังความตาย



















ซีบิลยังคงจำครั้งแรกที่เธอได้ยินเสียงนั้นได้เป็นอย่างดี

เสียงร้องของสาวที่กำลังขับขานเพลงอันไพเราะเสนาะหู

ช่างแสนหวาน แต่หลากหลายในด้านของอารมณ์

เต็มไปด้วยความรู้สึก

เสียงที่หยุดช่วงเวลาวัยรุ่นของเธอเอาไว้

สาวผู้รักการสังสรรค์อย่างเธอ อยู่ในแวดวงสังคมอันสูงศักดิ์ตั้งแต่ยังเด็ก

ผ่านการฟังนักร้องไม่ซ้ำคนมานับร้อยพัน

ไม่มีเลย

ไม่มีใครเหมือนผู้หญิงคนนั้น



"เรด..."



ไม่มีใครรู้ว่า การประกวดศิลปินหน้าใหม่ที่เด็กหญิงผมแดงวัยสิบห้าได้รางวัลในโรงละครไปในครั้งนั้น

เป็นฝีมือของซีบิล

ไม่มีใครรู้ว่า เบื้องหลังความสำเร็จตลอดการทำงานเป็นนักร้องร่วมทศวรรษ จนกลายเป็นที่ยอมรับในทุกชนชั้น

เกิดขึ้นได้เพราะซีบิล

ไม่มีใครรู้เลย ว่าหญิงสาวผมบลอนด์สว่าง ผู้รักการสวมเดรส ใส่หมวกและถือร่มสีขาวโพลนล้วนนั้น กลับแต่งแต้มตัวเองด้วยสีแดงสดบนชุดของเธอ เพียงเพื่อให้คนที่ชื่อเดียวกับสีนั้นหันมาสนใจเธอบ้าง

เป็นการแสดงความในใจของซีบิล

ไม่มีใครรู้ว่า สาเหตุที่นักร้องสาวมากความสามารถผู้เป็นที่รักของประชาชนในคลาวด์แบงค์ กลับโดนพยายามลอบสังหาร

.

.

.

เพราะความผิดพลาดที่ 'ซีบิล' ก่อไว้

เพื่อครอบครองหญิงผมแดงผู้นั้น

เพื่อหญิงผมแดง

เพื่อเรด

"เธอรู้ใช่ไหมว่าฉันจะรอ ... ฉันจะรอ... ฉันจะรอเธอ..."



เสียงบิดเบี้ยวราวกับเครื่องจักรใกล้พังนั้นดังขึ้นจากร่างที่กระเด็นถอยเพราะแรงปะทะของหญิงผมแดงในชุดเดรสสีเหลือง เสื้อคลุมสีดำ กับวัตถุทรงดาบใหญ่เรืองแสงสีฟ้าสว่าง

สาวผมแดงที่เธอคุ้นเคย

กับเสียงจากทรานซิสเตอร์ในมือของคนคนนั้น

เสียงของผู้ชายที่พรากเรดไปจากเธอ

ผู้ชายที่ทำให้เธอ ส่งชื่อของเรดให้กับพวกคาเมราตา

ผู้ชายที่ควรจะอยู่ในคันทรี่ เพราะเขากระโดดเข้าไปรับความตายแทนคนที่เธอรักไปแล้ว

"เสียงนั่น! เสียงนั่น! เราฆ่าเขา! เราฆ่าเขาไปแล้ว!!!"



เสียงของหุ่นยนต์กรีดร้องบ้าคลั่งจนแทบฟังไม่ได้ความนั้นไม่ได้หยุดยั้งการโจมตีจากหญิงผมแดงเลยแม้แต่น้อย

ตัวตนของซีบิลกำลังถูกกลืนกินจากหุ่นยนต์ของโปรแกรมล้างระบบที่คาเมราตา กลุ่มที่เธออยู่นั้นเป็นผู้อยู่เบื้องหลัง สูญเสียการควบคุมมันไป

ต่อต้านไม่ไหว

กำลังถูกเขียนข้อมูลในระบบแทนที่ตัวตนของเธอเอง

อยากได้ยินเสียงเธอผู้นั้นอีกครา



"ฉันช่วยเธอไว้! ฉันช่วยเธอ ฉันช่วยเธอ ฉันช่วยเธอ ...... ฉันอยากทำแบบนั้น ......"



เสียงจากหุ่นนั้นดังขึ้นเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่ร่างขาวนั้นจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ จากแรงโจมตีจนสิ้นฤทธิ์ เหลือเพียงเศษซากแสนจ้อยเคลื่อนตัวอย่างเชื่องช้าเข้าไปใกล้ผู้ที่เธอรัก

อยากได้ยินเธอผู้นั้น แต่ก็รู้ว่าไม่มีวันเป็นไปได้

เสียงของเรดได้หายไปแล้ว

ตั้งแต่วันที่เกิดเหตุนั้น

แม้ความทรงจำที่เสียหายไปบางส่วนของเรดจะพอให้กู้คืนกลับมา

แต่เสียงของเธอได้จากไปแล้ว

ซีบิลรู้ดี...

ฆ่าฉัน



*ปึง!*



"ลาก่อน ซีบิล"

"ในที่สุด... ในที่สุด... เราก็จะได้เป็นหนึ่งดี-----------"



เสียงของดาบปักลงที่พื้นส่งคลื่นพลังทำลายชิ้นส่วนสุดท้ายจนแตกสลาย ตามด้วยเสียงของชายไร้ตัวตน และประโยคสุดท้ายที่เสียหายอย่างหนักจนจับใจความสุดท้ายไม่ได้ว่าต้องการจะสื่ออะไรของซีบิล

ปิดฉากความสัมพันธ์อันค้างคา

เรดยืนนิ่งเงียบไปพักหนึ่งอยู่ใจกลางโรงละครอันทรุดโทรม เสียหายอย่างหนักจากการต่อสู้

โรงละคร อันเป็นจุดเริ่มต้นของโศกนาฏกรรมในครั้งนี้

ไม่ใช่เพราะเธอไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดอย่างไรกับตน

เพราะรู้ เธอจึงเลือกที่จะถอยออกมา

เพราะความรู้สึกที่ไม่ได้มีให้เหมือนกัน

เธอยอมรับว่าเป็นความผิดที่เธอไม่ได้บอกซีบิลไปตามตรง แต่กลับเลือกที่จะหายไปอย่างเงียบ ๆ หลังจากการแถลงข่าวเรื่องอุบัติของผู้ชมที่เกิดการทะเลาะวิวาทกันในการแสดงของเธอ

เป็นความจริงที่ว่า เรื่องทั้งหมดที่ซีบิลก่อไว้นั้น ไม่มีใครรู้

ไม่มีใครรู้เลย

ยกเว้นเจ้าตัว

ถึงตอนนั้นเธอจะยังเป็นแค่เด็กอายุ 15 แต่เธอก็รู้ดีว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตเธอหลังจากนั้น เป็นฝีมือของใคร

ดังนั้น เรดก็ไม่คิดจะรับความผิดไว้แค่ฝ่ายเดียวเช่นกัน

และการกำจัดเธอ ก็ไม่ใช่การกระทำด้วยความโกรธ ความเกลียดชัง หรือความแค้น

มันคือการช่วยเหลือ

ให้ซีบิลได้หลุดพ้นเสียที

ถือว่าไม่มีอะไรติดค้างกันอีกต่อไป



"ตัวตนของเธอ"



เสียงต่ำราบเรียบจากดาบที่เรืองแสงกะพริบทุกครั้งตามคำพูด ดังออกมาราวกับพูดแทนความในใจของผู้ถือครองอยู่ หญิงผมแดงเดินเข้าไปใกล้เศษซากตรงจุดที่ถูกทำลายนั้น พลันปรากฎเป็นกล่องลูกบาศก์สีฟ้าลอยขึ้นกลางอากาศ สาวผู้ยืนอยู่กลางห้องนั้นก็พลันยกทรานซิสเตอร์ชูขึ้นชี้ฟ้า ดูดเอากล่องสีฟ้าซึ่งก็คือตัวตนของผู้ตายนั้นเข้ามาอยู่ในทรานซิสเตอร์ของตน

เธอลดดาบลงกับพื้น

หลับตาลง

มือข้างที่ว่างแนบลงตรงอกซ้าย ถอนหายใจออกมา

พร้อมรอยยิ้มผุดพรายบนใบหน้า

จบลงเสียที

เพื่อนของฉัน



.

.

.

.

.






"สวัสดีอีกครั้ง ซีบิล"













--END--