ญาติผู้ใหญ่หลายคนเริ่มกดดันทุกครั้งเวลาเข้าเดือนมีนาคม เทศกาลเชงเม้งวนมาถึงทีไรคุณจะได้รับสายโทรศัพท์ที่ไม่เคยติดต่อกันมานานนับปี แต่คุณก็ไม่อยากรับสายหรอกเพราะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าบอกเขาไปว่าคุณไม่สามารถไปร่วมเทศกาลได้เพราะว่าติดงาน 

เกินห้าปีแล้วที่คุณไม่ไปไหว้บรรพบุรุษ​ ทั้งที่ทิ้งข้อสงสัยส่วนตัวไปแล้วว่าจะไปไหว้เพื่ออะไรในเมื่อเราสามารถระลึกถึงพวกท่านได้อยู่ตลอดเวลาหากใจยังพอจะคิดถึงกันได้ คุณสร้างข้ออ้างสารพัดให้แก่ตัวเองที่จะไม่ต้องไป—ไม่สิ คุณไม่ไปอยู่แล้วล่ะ ความตั้งใจคุณเป็นยังงั้น เพียงแค่หาข้ออ้างที่จะทำให้ตัวเองสบายใจเท่านั้นเองนั่นแหละ—ติดงาน มีอีเว้นต์ใหญ่ที่ทิ้งไปไม่ได้ การงานติดพัน ฯลฯ คุณเองก็รู้ว่าญาติเหล่านั้นก็จะบังคับคุณไม่ได้หรอก ดังนั้นถึงคุณไม่คิดว่าเป็นการเนรคุณที่ไม่ได้ไปร่วมเทศกาลเชงเม้ง แต่ก็อดรู้สึกไม่ได้อยู่ดีว่ามีคนคิดว่าคุณเป็นลูกหลานเนรคุณ

คุณเริ่มคิดถึงตัวเอง ยามที่แก่ไปจะให้ลูกหลานรู้สึกยังไงกับตัวเอง ต้องการให้ชื่ออยู่ยงคงกระพันขนาดไหนกัน ในเมื่อตอนที่มีชีวิตคุณเองก็พยายามจะหนีไปให้พ้นจากคนอื่น ความเงียบ ความเป็นส่วนตัวคือสิ่งที่คุณต้องการ เพลงดีๆ สักอัลบั้ม เสียงของสายลมและต้นไม้ คุณไม่ต้องการอะไรนอกจากนั้น ชีวิตหลังความตายคุณคิดว่าตัวเองคงไม่อดอยาก เพราะเมื่อคิดคำนวณแล้ว ลำพังเทศกาลเชงเม้งหรือวันไหว้บรรพบุรุษแค่ไม่กี่รอบต่อปีจะทำให้คุณอิ่มไปตลอดได้ยังไง ชีวิตหลังความตายมันต้องมีแหล่งอาหารอื่นสิ! คุณไม่เคยกังวล 

คุณคิดยังงี้แหละเวลาที่คิดว่าตอนที่คุณยังมีชีวิตอยู่มันไม่เห็นจำเป็นเลยที่จะต้องสนใจว่าใครแคร์คุณหรือเห็นหัวคุณ ชีวิตใครชีวิตมัน เรื่องอะไรจะต้องเอาจิตใจไปล่ามอยู่กับคนไม่กี่คน คุณพยายามยักไหล่ไม่ใส่ใจคนอื่น ไม่เอาใครมาเป็นน้ำหนักอย่างเกินจำเป็น

แต่คุณกลับสะเทือนอย่างหนักเมื่อรู้ว่ามีคนไม่เห็นหัวคุณ มองข้ามคุณไปทั้งที่คุณอยู่ตรงนั้น นี่เป็นเรื่องที่น่ารำควญใจสำหรับคุณมาก โตป่านนี้แล้วใจยังต้องมาถูกสะกิดกับเรื่องที่(คุณคิดว่า)ไม่เป็นเรื่อง

คุณจิตตก ทำงานไม่ได้ไประยะใหญ่ หนึ่งใจอยากหาจังหวะดีๆ ในการทำอะไรให้ฝ่ายที่ทำให้คุณไม่สบายใจได้เจ็บแสบบ้าง ส่วนอีกใจคุณหาทางสงบ การปล่อยวางเป็นทางเลือกที่ดี ความเข้าใจในธรรมชาติว่าเรามีหน้าที่ถูกตัดสินโดยคนอื่น ปล่อยซะวางซะแล้วจะดี เรื่องแค่นี้ทำไมคุณจะไม่รู้ ก่อนที่ใจจะเวียนกลับไปสู่ทางเดิม คุณจะทำยังไงให้เขาเจ็บแสบดี

บนหน้าจอนิวส์ฟีด คุณเห็นลูกหลานหลายคนออกไปทำหน้าที่หลานที่ดี หลายกิจกรรมในนั้นเคยเป็นหน้าที่ของคุณ ริ้วของธงสีที่ปลิวไสว เคยหาก้อนหินมาทับป้องกันมันลอย ไข่เกินสิบฟองที่คุณระหว่างรอธูปหมด

คุณดูอัลบั้มรูปของเพื่อน แล้วก็กลับรู้สึกว่าตัวเองด้อยคุณค่า สงสัยในการตั้งความสำคัญในแต่ละเรื่องของตัวเอง คุณพบว่าคุณแกล้งทำเป็นลืมได้แต่คุณไม่เคยลืมมัน เฝ้าโทษตัวเองอยู่ในใจมาตลอดว่าตัวเองเป็นลูกหลานที่แย่ที่เอาสิ่งอื่นมาวางเหรือบรรพบุรุษ และคุณเป็นมนุษย์ที่ไม่เข้าท่าที่มีพื้นฐานจิตใจเป็นพวกหลงตัวเองและแห้งแล้งน้ำใจ ทั้งยังไม่ซื่อตรงต่อความรู้สึกของตัวเองอีกต่างหาก เพราะแทนที่คุณจะโกรธเกรี้ยวใส่ใครต่อใครแต่กลับเลือกที่จะยิ้มให้เขาอย่างอารี

คำถามถูกตั้งขึ้นในอากาศอีกครั้ง เมื่อวันที่คุณตายไปและต้องนั่งเฝ้าสุสานอยู่คนเดียว คุณจะจับจ้องไปที่อะไร ตรงถนนที่หวังว่าจะมีรถยนต์สักคันวิ่งผ่านมาหรือเปล่า คุณจะทำในสิ่งที่อยากทำได้ไหม นั่งอยู่เฉยๆ อ่านหนังสือเล่มโต ฟังเสียงนกเสียงต้นไม้ โดยที่ไม่เหลือบไปมองทางรถตรงโน้นด้วยใจพะว้าพะวง เหมือนอย่างที่คุณยิ้มให้แก่คนที่ไม่เคยเห็นหัวของคุณ

แต่ยังไม่ทันจะได้คำตอบอะไร คุณก็คิดว่าปีหน้าคุณน่าจะไปเชงเม้ง