Mouse , 마우스 (2021)
สืบสวนนี่ไม่พูดถึงเรื่องนี้ไม่ได้เลย ทริลเลอร์ สืบสวนที่ตลบหลังเราไปไม่รู้กี่ตลบ ปั่นประสาท เล่นกับการคาดเดาที่คิดเท่าไหร่ก็ดูเหมือนจะปมงอกขึ้นมาเรื่อยๆ เปิดมาด้วยดอกเตอร์แดเนียล ลี (โจแจยุน) ที่เสนอการวิจัยการตรวจพบ DNA ของฆาตกรต่อเนื่อง คำถามคือถ้าเด็กที่จะเกิดมาลืมตาดูโลกมี DNA ไซโคพาธ (ความผิดปกติทางจิตเวธ) ตั้งแต่เกิด แล้วเด็กคนนั้นควรเกิดมาหรือไม่? แล้วถ้าเป็นลูกของคุณล่ะ?
เมื่อโกมูจี (อีฮีจุน) ตำรวจนักสืบมากฝีมือที่จิตใจแข็งกระด้างจากเหตุการณ์ที่ครอบครัวถูกนักล่าหัวฆ่าเหลือแค่พี่ชายกับตัวเขาเอง กับจองบารึม (อีซึงกี) ตำรวจมือใหม่ที่เป็นคนเพื่อสังคม ซื่อตรง ทั้งสองสืบสวนหาฆาตกรต่อเนื่อง แต่สืบเท่าไหร่ เบาะแสก็งอกขึ้นเรื่อยๆ ทำไมล่ะ เหมือนฆาตกรจะนำพวกเขาไปก้าวนึงเสมอ ในขณะที่พีดีรายการโทรทัศน์อย่างชเวฮงจู (คยองซูจิน) ก็นำเสนอข่าวความเคลื่อนไหวให้ประชาชนได้รับรู้ถึงความเคลื่อนไหวของการสืบสวนของคดีระทึกขวัญนี้ ส่วนโอบงอี (พัคจูฮยอน) ที่มี trauma กับเหตุการณ์ฝังใจในอดีตจนไม่สามารถข้ามสะพานกลับบ้านในวันฝนตกได้ แต่ก็ได้จองบารึมตำรวจหนุ่มเข้ามาช่วยเหลือทุกครั้ง
ซีรีส์เรื่องนี้คือที่สุดแห่งการปั่นประสาท ปั่นจนความคิดเราตบตีกันเองในหัว ยิ่งถ้าพูดถึงพล็อต ซึ่งยากมากที่จะอธิบายครบถ้วนประเด็นความ เขียนเยอะไปกลัวสปอยล์555555 เรื่องอื่นไม่รู้นะ แต่ถ้าดูเรื่องนี้คือถ้าเจอสปอยล์ที่ขั้วโลกเหนือ ให้หนีไปที่ขั้วโลกใต้เลยดีกว่า เรียกว่าให้หนีไปให้ไกลที่สุดเลยก็ว่าได้ ต้องมาดูแล้วรู้สึกด้วยตัวเองอ่ะ ถึงจะได้ความรู้สึกแบบ ‘คิดพล็อตขนาดนี้ได้ไง’ ‘เห้ย หรอวะ’ ‘อีเหี้ย กุคิดไม่ถึงเลย’ มันต้องเป็นความรู้สึก fresh จากการอึ้งที่ตา ตะลึงที่บท และสนุกและผิดหวังกับการคาดเดาไปพร้อมกันด้วยตัวเอง ถึงจะดูแล้วสนุก การตัดจบของแต่ละอีพีโคตรปั่นประสาท ผิดหวังกับการคาดเดามากี่ครั้งไม่เคยลืม เดาผิดจนเลิกเดาแล้วนะ555555 เรื่องของบทไม่ต้องพูดถึง มันดีด้วยตัวมันเองอยู่แล้ว อีกอย่างที่ประทับใจคือการเล่าเรื่อง การดำเนินเส้นเรื่องมันสุดมาก สุดที่ว่าห้ามskip เพราะถ้าskip ที่เดียวคืองงเนื้อเรื่อง เส้นเรื่องมีแต่เนื้อ เนื้อล้วนๆเลยอ่ะ พูดตรงๆเลย เราไม่เคยเบื่ออยากskipเลย บทมันสุดจัดมาก เค้าพาเราโลดแล่นไปกับเรื่องราวที่เค้านำเสนอได้อย่างดี ส่วนมุมกล้องนี่ดีมาก ดูหม่น ดำลึกไปกับตัวละครได้อย่างน่าสนใจ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in