ฉันไม่ใช่บอสในเกมที่ใครจะต้องเอาชนะเพื่อผ่านไปที่ไหนสักแห่ง

ฉันไม่ใชหลักกิโลข้างท้องถนนที่เป็นตัวมาร์กจุดในการเดินทางของใคร

ฉันไม่ใช่โจทย์เลขที่ใครจะต้องใช้สมการเพื่อหาคำตอบ

ฉันไม่ใช่ปมด้ายในงานเย็บปักที่ใครจะต้องมาแก้มันออก

ฉันไม่ใช่บ้านผีสิงที่ใครจะทำเป็นสนใจแต่สุดท้ายก็เดินออกไปพอจบการเยี่ยมชมแล้วรู้สึกสนุกพอแล้ว

ฉันไม่ใช่รางวัลงานสอยดาววันนิทรรศการงานโรงเรียน ฉันไม่มีป้าย ไม่มีอะไรกำกับ ไม่ใช่รางวัล

ฉันไม่ใช่แค่จุดเขียวบนหน้าจอแชท

ฉันไม่ใช่ตู้เย็นที่ใครจะมาเปิดประตูเมื่อไหรก็ได้

ฉันไม่ใช่ดอกไม้แสดงความยินดีที่ถูกลืมไปอย่างรวดเร็วเพราะความเสื่อมจากอายุสั้นของตัวเอง

ฉันไม่ใช่ยาในแผงที่ถูกลืมหลังจากที่ใครบางคนหายหวัดแล้ว

ก็บอกว่าไม่ใช่ไง เอ้อ