สำหรับทุกคนคืออะไร
เราจะกลับมาเป็นปกติกันจริงหรือ? แน่นอนว่า หลายคนได้รับผลกระทบเข้าอย่างจัง!!
หากนี่เป็นสงครามคงไม่ใช่สงคราม ระหว่างมนุษย์กับมนุษย์ด้วยกัน
แต่เป็นการปล้ำสู้ระหว่างมนุษย์และสิ่งที่พระเจ้าสร้างขึ้น...นั่นคือธรรมชาติ
โดยอาวุธคือสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้น
แต่ธรรมชาติหยิบยืมมันไปใช้เพื่อฟาดฟันมันลงมาที่มวลมนุษย์ไม่เลือกหน้าฟังดูน่าเจ็บปวด และน่าหวาดหวั่น หากดาบนั่นถูกฟาดลงมาที่ตัวเรา...ไม่ใช่คนอื่น
ฉันมองว่า นี่มันไม่ยุติธรรม
สำหรับมนุษย์ที่ประพฤติตัวดีมาตลอด
ทำไมมนุษย์บางคนที่สมควรตาย แต่กลับมีชีวิตอยู่?
มิหนำซ้ำยังลอยหน้าลอยตาไม่ทุกข์ร้อน
แต่นั่นไม่ใช่หน้าที่ของฉันตัดสินว่าใครควรอยู่หรือใครควรไป

ในสงครามนี้
เราควรยอมแพ้หรือจะเอาชนะ
เราจะสามารถปล้ำสู้กับสิ่งที่ยิ่งใหญ่อย่างพระเจ้าผู้สร้างโลกและโรคได้หรือ?

---

โลก - และ โรค อ่านเหมือนกันแต่จุดประสงค์ต่างกัน
โลก เป็นที่พักพิงอาศัยของร่างกายมนุษย์ ในยามมีชีวิตอยู่
แล้วโรค ล่ะ? มีขึ้นเพราะอะไร / เพื่ออะไร?

คุณคิดว่าไง...

ฉันกำลังคิดว่า โรคที่ว่า
มันเกิดขึ้นเพราะฝีมือมนุษย์หรือเปล่า?
โรคไม่ใช่สิ่งที่ดีแน่นอน ถ้าดีเราจะไม่เรียกมันว่าโรค

ฉันเคยป่วยเป็นโรค หลายโรค
ทุกครั้งที่ป่วย ฉันกลับมาคิดเสมอว่า
มีอะไรผิดปกติไปจากชีวิตฉันที่ทำให้เป็นโรค...

ฉันเคยเป็นไฮเปอร์ไทรอยด์เพราะภาวะเครียดสะสมและฉันเครียดมาตั้งแต่เด็ก เป็นเด็กที่เอาจริงเอาจังมาตลอด
นั่นทำให้ฉันป่วย - หลังจากนั้น ฉันก็เริ่มต้นค้นหาต้นตอความเครียดไปพร้อมๆกับการเรียนรู้ที่จะเครียดให้น้อยลงปล่อยและวางใจให้มากขึ้น นึกถึงตัวเองให้น้อยลง 
ยังไม่รวมแนวโน้มการป่วยเป็นโรคอื่นๆที่ฉันไม่ยอมไปหาหมอเพื่อตรวจ
เพราะฉะนั้นขอละไว้ในที่นี้ - 
แต่อย่างแรก สาเหตุของการเป็น "โรค" มาจากฉันเอง

---

หลังจากการป่วยแต่ละโรคต่อให้ได้รับการรักษาจนหายก็มีแนวโน้มว่าจะกลับมาเป็นอีก
และที่แน่แน่คือ 'ร่างกายฉันมันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป'   
เพราะฉะนั้นฉันจึงเกิดคำถามขึ้นในใจตัวเองว่า
ปกติคืออะไร? คือการกลับไปเป็นเหมือนเดิม...อย่างนั้นหรือ?เป็นไปได้มั้ยถ้าเราจะอยู่กับสิ่งผิดปกติที่เกิดขึ้นใหม่นี้จนมันกลายเป็นความปกติถ้าเราเริ่มต้นตั้งหน้าตั้งตารับมือกับไอ้สิ่งผิดปกติ ไม่ให้มันมากระทบกระทั่งชีวิตเราได้อีก 
...ผลมันจะต่างกับการรอคอยความปกติแบบที่เราคิดให้กลับคืนมามั้ย?

ถ้าเราเริ่มต้นรับมือกับความผิดปกติด้วยอาวุธใหม่ๆเราอาจจะได้พบกับทักษะใหม่ๆ ค้นพบขีดจำกัดใหม่ของจิตใจตัวเองค้นพบความหมายใหม่ของการมีชีวิตอยู่เห็นคุณค่าชีวิตมากขึ้น เพราะมีคนตายต่อหน้าต่อตา 

แล้วถ้าในสงครามครั้งนี้
เราไม่ต้องสู้ล่ะ
ไม่ต้องเอาชนะ เพราะถึงอย่างไร เราก็ไม่ชนะ
มนุษย์ตัวจ่อยร่อยอย่างเราจะทำอะไรได้

นอกจาก
ปกป้องชีวิตตัวเอง
ดูแลชีวิตตัวเอง
เห็นค่าชีวิตตัวเอง
ถ้ามีแรงพอ ก็จะได้ดูแลคนข้างกายได้
อย่างน้อยก็เป็นกำลังใจให้กันได้ 
ในสถานการณ์แบบนี้
เรามีโอกาสได้รู้สึกถึงความตายที่เฉียดเข้ามาใกล้กันทุกคน

เมื่อสถานการณ์จวนตัว
เราคงไม่อาจจะรอให้ Government  หรือใครมาทำอะไรให้เราทุกคนถูกบังคับให้ออกจาก Comfort zone เพื่อดิ้นรนหาทางรอดบางคนอาจจะเป็นเฮือกสุดท้าย บางคนยังมีโอกาสได้หาทางสำรองแต่เราต้องลุกขึ้น อย่าหมดหวัง / และหยิบยื่นมือไปหากันและกันให้มากกว่าเดิม ถ้ายังพอไหว เหมือนที่เราได้รับโอกาส เหมือนที่หลายๆคนกำลังทำ 
เลิกสู้เพื่อเอาความปกติกลับคืนมา
แต่เดินหน้าแล้วรับมือกับความผิดปกตินั้นกันเถอะ 

---

ในสถานการณ์แบบนี้ - เราเรียนรู้อะไร / เราสามารถทำอะไรได้บ้าง 
ถ้าหากวันนึง มันกลับมาปกติ ...อย่างน้อย เราก็ได้ทักษะใหม่ ได้สัมผัสประสบการณ์ชัีวิตที่กว้างขึ้น ได้เจริญงอกงามมากขึ้น กว่าที่เคย 
ไร้ซึ่งเพดานความคิดมาขวางกั้น

-
เราจะทำอะไรได้บ้างเพื่อไม่ให้มีใครต้องตายอย่างไม่จำเป็น เพ่ิม ขึ้นอีก
ไม่ใช่แค่ตอนนี้แต่ตลอดเวลาที่เราจะมีชีวิตอยู่ต่อไป
คนตัวเล็กๆอย่างเรา จะสามารถช่วยอะไรได้บ้างนะ..     

'v' คิดแล้วคิดอีก ถึงจะท้อ ถึงจะเหนื่อยแล้ว แต่ก็จะไม่ยอมง่ายๆหรอกนะ 'v' 
ฉันไม่ได้ต่อสู้กับ Covid แต่ฉันต่อสู้กับการต้องมีชีวิตอยู่ เพราะยังไม่ถูกเลือกให้ตาย 
และฉันไม่อยากอยู่อย่างคนไร้ความหวัง ไม่อยากอยู่อย่างคนเศร้าโศก เหมือนที่เคยเป็นมาอีกแล้ว