‘อาวุธชั้นดีที่สุดในการอยู่ในโลกที่เต็มไปด้วยความขมขื่น หาใช่ตรรกะหรือพละกำลัง แต่เป็นอารมณ์ขัน’
ประโยคที่เจ้าแมวส้มกล่าวกับรินทาโร่
จากหนังสือ The Cat Who Loved to Protect Books
ทำให้ฉันหยุดชะงัก และคิดว่าตัวเองเป็นพวกใช้ตรรกะมาตลอด เพราะแบบนั้นชีวิตจึงยากสำหรับฉันหรือเปล่า —
หนังสือเป็นพลังที่ลึกลับ
ฉันได้คำตอบของคำถามในใจจากหนังสือเล่มนี้
หลังจากได้รับข้อความหนึ่ง ผ่านการสนทนา ว่า :
‘ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่เธอ เพียงแต่ตอนนี้เธอยังไม่มีวิธีที่จะจัดการกับปัญหามากกว่า’
คำนี้อยู่ในใจตลอดทั้งวัน
และมันชวนให้ขบคิดว่า
แล้ววิธีการไหนล่ะ?
ที่เราจะโอเคเพื่อจัดการกับปัญหาตรงหน้า ...
ปัญหาเก่า ปัญหาใหม่ มันคาราคาซังโยงใยกันอุรุงตุงนังไปหมด
ฉันรู้สึกเบาลง หลังจากที่แบกบางอย่างที่หนักอึ้งเอาไว้
ความจริงแล้วอาจจะไม่ใช่แค่บางอย่าง แต่เป็น ‘ทุกอย่าง’ บางคนอาจจะใช่คำว่า ‘ปล่อยวาง’ แต่คำนี้เป็นเรื่องที่ฉันเองต้องเรียนรู้และฝึกฝนมากๆ
แม้พระคัมภีร์ไบเบิ้ลจะบอกกับฉันว่า
‘บรรดาผู้ที่เหน็ดเหนื่อยและแบกภาระหนักจงมาหาเรา (พระเยซู) และเราจะให้ท่านทั้งหลายหายเหนื่อยเป็นสุข’
แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเด็กที่เติบโตขึ้นมา
ท่ามกลางปัญหาแบบคลื่นใต้น้ำ
[ มาเป็นสึนามิ อาจจะรับมือง่ายซะกว่า ... ]
ความราบเรียบของชีวิต
ที่เกิดจากการปกปิดความจริงในใจ
มักนำมาซึ่งหายนะ ในอนาคต
ไม่ช้าก็เร็ว มันจะมาถึง
แต่ก็นะ เราควบคุมอะไรไม่ได้
ฉันย้ำนักย้ำหนากับตัวเอง
ให้ยืนอยู่บนความจริง
ความจริงจะทำให้เราเป็นอิสระ
อิสระจากอะไรบ้าง?
ความเครียด ความกดดัน ความกังวล ความเหน็ดเหนื่อย บางทีฉันก็คิดเยอะไป
หลายครั้งเรายืนอยู่บนภาพซ้อน
ระหว่างความจริงกับความอยากให้เป็น
และหลายครั้ง เราก็มักเชื่อในภาพจินตนาการของเรา
วันนี้ฉันได้รับการย้ำเตือน
ให้ ‘วาง’ ภาระลง
ไม่ใช่แค่การงาน แต่เป็นภาระหนักในใจ
ภาระหนักแห่งความคาดหวัง
ภาระหนักแห่งความต้องการ
เรื่องทุกเรื่องเราไม่อาจจะถือมันไว้ตลอดได้
เรื่องทุกเรื่องมันไม่อาจเป็นดั่งใจ
“Do what I teach you to do. Listen to my message and learn from me what is true. I am very kind and I do not make myself important. I will help you. Then you will have peace in your mind. I will not tell you to do things that are too difficult. I will not tell you to carry anything that is too heavy for you.’”
Matthew 11: 29-30
นี่คือสิ่งที่เราทำได้
ชีวิตที่ ‘วาง’ ได้ ย่อมทำให้เราเบาสบายและเป็นอิสระ
ฉันปรารถนาที่จะโบยบินไปด้วยปีกที่แข็งแกร่งเหมือนกับนกอินทรี — ท่ามกลางโลกที่ขมขื่นนี้
ฉันปรารถนาที่จะหัวเราะจนสุดเสียง
อย่างไม่ยีระกับคลื่นที่ซัดเข้ามา
หรือบางที แค่ความนิ่งสงบ
ก็อาจจะเพียงพอแล้ว
สำหรับคลื่นลูกใหญ่ที่พัดเข้ามา
อาจไม่มีเสียงหัวเราะโต้ตอบกลับเหล่าสารพันปัญหากลับไป — แต่เพียงแค่ฉันได้เริ่ม ได้เริ่มจาก นิ่งเงียบ และ สงบ มากขึ้น เพื่อตอบกลับไป แทนหยดน้ำตา ก็อาจจะเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีแล้ว
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in