สำหรับนักเรียนปีสุดท้ายอย่างเราถ้าว่างก็อยากจะ(นอน)พักผ่อน และวันที่อยู่หอไม่ได้ออกไปไหน ไม่มีเรียน ไม่มีสอบ กว่าจะตื่นก็บ่ายแล้ว เพราะเหนื่อยล้าจากงานและการอ่านหนังสือสอบมิดเทอมที่ผ่านมาหลายวัน ทำให้ขลุกอยู่ในเตียงกัน แต่ความหิวมันก็มี เพราะเวลาก็เลยบ่ายมานานแล้ว จึงเริ่มบทสนาเรื่องการสั่งข้าวมากินกัน เพราะขี้เกียจเกินกว่าจะลุกจากเตียงไปอาบนำ้และออกไปกินข้าว

แต่ปัญหามันก็มักจะเกิดขึ้นตลอด ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก แต่เป็นเรื่องที่ทำให้เรามักจะคิดไม่ตกและหงุดหงิดใจ สิ่งนั้นคือ "กินอะไรดี"

ใขณะที่เรากำลังคิด แต่เพื่อนกลับนั่งรอคำตอบจากเรา ว่าสรุปจะกินอะไร เพราะเพื่อนได้ตัดสินใจเสร็จแล้ว เพราะเพื่อนแทบจะไม่ต้องคิดให้เสียเวาว่าจะกินอะไร เพราะไม่ว่าจะวันไหน ก็เมนูเดิม "กะเพราหมูสับ"

เคยถามนะว่าทำไมถึงกินแต่กะเพราหมูสับ ไม่เบื่อหรอ หรือไม่อยากกินอย่างอื่นบ้างหรอ แต่ก็ไม่ใช่ว่าเพื่อนคนนี้จะกินเมนูนี้ทุกวันทุกมื้อนะ แค่บ่อยมากๆ จนเพื่อนทุกคนรู้ รู้ว่าถ้าเพื่อนคนนี้ยังไม่ได้กินข้าว จะซื้อเมนูอะไรไปให้ดี 

พอถามว่าเคยเบื่อไหม 

จริงดิ นี่เห็นยังเบื่อแทนเลย

และนั่นคือคำตอบของเพื่อนว่าทำไมถึงไม่ค่อยนอกใจกะเพราหมูสับเท่าไหร่

เวลาไปกินข้าวด้วยกัน ในขณะที่คนอื่นคิดไม่ตกว่าจะกินอะไร แต่เพื่อนคนนี้กลับได้คำตอบคนแรก 

ก็ดีนะ เหมือนทำให้ชีวิตง่ายขึ้นมาอีกนิด...

บางทีก็รู้สึกอิจฉาเพื่อนคนนี้ ที่ไม่ต้องกลุ้มใจเรื่องเล็กๆน้อยๆนี้ ในขณะที่คนอื่นคิด กังวล หรือหงุดหงิดว่าวันนี้จะกินอะไรดี

บางทีถ้าเราลองใช้ชีวิตง่ายๆอย่างเช่นการสั่งเมนูเดิมแบบนี้(ถ้าไม่เบื่อนะ) ก็อาจจะทำให้ชีวิตเราง่ายขึ้น ไม่ต้องคิดเยอะว่าจะกินอะไร ไม่ต้องคิดเยอะว่าจะอร่อยไหม

บางทีทำอะไรให้มันง่ายๆ ไม่ยึดติดกับปัจจัยนั่นนู้นนี่หลายอย่าง 

ชีวิตเราอาจจะง่าย และมีความสุขขึ้นก็ได้...ใครจะรู้

บางทีชีวิตเราอาจจะต้องมีเมนูประจำหรืออะไรง่ายๆแบบนี้ เผื่อในวันที่ชีวิตแย่ เราจะได้ไม่ต้องไปคอยคิดว่าจะกินอะไรให้เพิ่มมาให้คิดอีกเรื่อง

ตอนนี้มีเมนูประจำแล้วรึยัง?

JS.