ถ้าจะมีจุดหมายใดที่โด่งดังในเรื่องความชิลล์แล้ว 

เชื่อว่าจุดหมายหนึ่งที่ติดอันดับท็อปฮิตอยู่ตลอดมาเห็นจะเป็น ‘เชียงคาน’ 

เมืองเล็กๆ ริมฝั่งแม่น้ำโขงของจังหวัดเลยนี่เอง 

ว่ากันว่า... หากใครได้มาย่อมต้องตกหลุมรักหลงเสน่ห์ไปซะทุกราย 

และนอกจากจะหลงรักสถานที่แล้ว ยังชวนให้หลงรักคนข้างๆมากขึ้นไปอีก 

เพราะบรรยากาศของเชียงคานยามเย็นนี่เรียกได้ว่าโรแมนติกไม่แพ้ใคร 

ทุกวันนี้ จังหวัดเลย ซึ่งเป็นหนึ่งในจังหวัดพื้นที่พิเศษ
ขององค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (อพท.) 

โดยทางอพท. ได้ร่วมงานกับชุมชนคนเมืองเลย 
เพื่อปรับเปลี่ยนพฤติกรรมนักท่องเที่ยว
จากเที่ยวแบบมาเร็วเคลมเร็ว เป็นเที่ยวแนว Slow Travel แทน 

เพราะการท่องเที่ยวแบบไม่รีบร้อน 
จะทำให้นักท่องเที่ยวสามารถซึมซับประสบการณ์ 
และรายละเอียดระหว่างทางได้ดีกว่า 
ส่งผลให้ได้เก็บความทรงจำดีๆ ติดตัวกลับบ้านไปมากกว่า 
"เชียงคานนี่แหละที่เป็นชุมชนต้นแบบ
ของการท่องเที่ยวแบบ Slow Travel ที่ว่า"


ดังนั้นอย่าแปลกใจ ถ้าเราจะบอกว่า
เชียงคานอาจไม่ได้มีสถานที่ท่องเที่ยวที่เรียกได้ว่าเป็นไฮไลต์ 
เพราะไฮไลต์จริงๆ ก็คือการพักผ่อนใช้ชีวิตอยู่ในเมืองเชียงคานนี่เอง 

ใครตื่นเช้าหน่อย ก็ไปหาสำรับมาเตรียมตักบาตรข้าวเหนียว
ร่วมกับพ่อแก่แม่เฒ่าชาวท้องถิ่น

ส่วนช่วงกลางวันนั้นจะลองแวะไปสักการะวัดต่างๆในเมือง
อย่างวัดท่าคก วัดมหาธาตุ วัดภูช้างน้อย หรือวัดศรีคุณเมืองก็ได้ 
วัดที่นี่จะเป็นการผสมผสานระหว่างศิลปะล้านนา-ล้านช้าง ก็แปลกตาไปอีกแบบ 

พอตกบ่ายก็ออกปั่นจักรยานชมเมืองที่เต็มไปด้วยบ้านเรือนไม้แบบเก่า 
ทุกวันนี้ แม้จะมีสถาปัตยกรรมใหม่ๆ แทรกขึ้นมาเป็นระยะๆ 
แต่เรือนไม้ชายโขงแบบดั้งเดิมที่เรียกว่า “เรือนแรม” ก็ยังมีให้เห็นอยู่มาก 
และที่สำคัญคือยังเป็นที่ที่ชาวบ้านอาศัยอยู่จริงๆ 

ถ้าสภาพอากาศอำนวย เราจึงจะได้เห็นลุงป้าตายาย
มานั่งหน้าบ้านและยิ้มทักทายแขกไปใครมาอย่างอารมณ์ดี
 

แต่ท้ายสุดแล้ว เชียงคานก็ไม่ใช่ “ของดี” อย่างเดียวที่จังหวัดเลยนำเสนอ 
ระหว่างทางกลับกรุงเทพฯ ถ้าใครพอมีเวลา
ลองแวะชมสวนหินผางามที่อยู่ที่อำเภอหนองหินดูสิ 

สวนหินล้านปีที่ได้ชื่อว่าเป็น “คุนหมิงเมืองเลย” 
นี้ยังไม่ค่อยเป็นที่รู้จักแพร่หลายสักเท่าไหร่ 
แต่เต็มไปด้วยเขาหินปูนรูปร่างแปลกตา 
เพราะฉะนั้นการันตีได้ว่าคุณจะได้รูปสวยๆไปอัพลงโชเชียลมีเดียแน่นอน