สมัยเรียนมัธยมต้น ไปกับพี่สาว
ดูงานนิทรรศการวิทยาศาสตร์
ที่ ร.ร.เทพศิรินทร์
พี่ๆ ท.ศ. อธิบายโครงงานทดลองละเอียดมาก
ถามตอบกันได้ความรู้มากมาย
.
มึเรื่องสนุกๆ คือ รุ่นพี่ 3 คนนี้
พอเลิกเรียน ก็จะเดินหาบ้านเรากัน
เป็นสัปดาห์ .. หาไม่เจอ..
.
ต่อมาพอเราเข้าเรียนที่ ต.อ.
พี่เค้าไปเรียนที่ ม.สงขลา
มีส่งมะม่วงหิมพานต์ ขนมอร่อยๆ
มาให้ทางไปรษณีย์ด้วยนะ ..
ก็เป็นความรู้สึกดีๆ ขนมอร่อย..
.
.
ต่อมาย้ายบ้าน เลยขาดการติดต่อกันไป
ผ่านมาหลายสิบปี ดูอากู๋
พี่เค้าเป็นคณบดี ม.เอกชน ยินดีด้วยค่ะ ..
.
.
ล่าสุด เมื่อเดือนที่แล้ว
ได้เจอรุ่นพี่ 1 ใน 3 คน ศิษย์เก่า ท.ศ.
พี่เค้าสนิทกับพี่สาว
มาร่วมงานฌาปนกิจของน้องส่าวเรา
โห..ไม่เปลี่ยนแปลงกันเลย
พูดคุยถามไถ่กัน ..
ดีใจกับมิตรภาพที่ยังมีต่อกันเสมอ..
.
.
เขียนบันทึกไป ก็รู้สึกว่าเวลาผ่านไปไวจัง
ยุคนี้การติดต่อสื่อสารง่ายมาก
ส่ง line ได้ทั้งวัน
Update FB ว่าเราทำอะไรได้ตลอดเวลา
.
สมัยก่อน ติดต่อสื่อส่ารกันยาก ..
แต่ในความยากนั้น มีคุณค่ามากมายอยู่ในนั้น
.
.
แม้ห่างกันไปนานมาก
กลับมาเจอกัน ความรู้สึกเป็นพี่น้อง
ความเป็นเพื่อนก็ยังอยู่เสมอ
.
.
บางคนแม้อยู่ใกล้ ..แต่หากไม่มีใจต่อกัน
ก็เปรียบเหมือนอยู่คนละฟากฟ้า
.
.
แล้วเราก็ใช้เวลากับตนเอง
กับครอบครัว พี่ๆน้องๆ เพื่อนฝูง
อย่างรู้คุณค่าต่อกัน
Be happy ..as always กันนะ

?????