เริ่มเดือนใหม่ แต่อะไรลูปเก่า อะไรในอ่างแก้ว ก็วนเป็นเรือพายในอ่างงี้แหละ ไอ้ฉ่ำหายไปไง นี่ก็แบบ ยังไง??? อะไร???? หรือเราควรชินที่แบบ เราคุยกันอาทิตย์ละ 7 วัน แล้ว จู่ๆ วันนึงอยากเงียบไปอีกอาทิตย์ ก็เงียบไปแบบ ไม่มีปี่มีขลุ่ยงี้ แล้ว วันดีคืนดี ก็โทรมาคุย เหมือนอาทิตย์ที่มันหายไป ไม่ได้หายไป ไม่เล่า ไม่บอกด้วย ว่าทำไมหายไป???? อยากขึ้นสเตตัส โสด สเตตัสอ่อย ก็ทำกันไป งี้!!!!! เหนื่อย เหงา ก็แวะกลับมา บ่นๆ ช่วยแก้ปัญหา แล้วก็หายไปอีก???

วันไหนยังทำตลกแซวเนี่ย คือ... มันเหนื่อยมากเลยนะแต่ยังอยากอยู่ใกล้ๆ บางทีก็นึกอยากถามมัน แกกลัวฉันหายไปจากแกจริงๆบ้างไหม? วันที่เธอโทรมาแล้วฉันไม่รับสาย ไม่ตอบข้อความ ไม่พูดบ้าง ว่าที่หายกันไปมันเกิดอะไรขึ้น ในความเป็นผู้ใหญ่ ฉันต้องทำเฉยๆสินะ เป็นเสาเป็นหลักทางอารมณ์ให้เธอยึดสินะ จริงๆ ฉันภาวนาให้เราต่างคนต่างหายกันไปนะ เผื่อ.... ฉันเหงามากๆ จะเปิดใจกับคนที่เขาเข้าๆมา เผื่อ มันจะดีกว่าการเป็นหลักให้เธอตรงนี้ เอาอย่างงี้มั๊ย คราวหน้า ถ้าเราจะหายเงียบจากกันอีก เราอย่ากลับมาคุยกันเลย ฉันไม่อยากเป็นพี่เธอ ไม่อยากเป็นเพื่อนเธอ ไม่อยากเป็นผู้ใหญ่ของเธอ 

ฉันมีเพื่อนเยอะมาก ฉันมีน้องเป็นพะรอเกวียน ฉันมีคนมารอฟังคำปรึกษา คำบ่น ที่ไม่ต้องถนอมน้ำใจเท่าเธอก็มาก อยากทานข้าว โทรหาเดี๋ยวเค้าก็มาโผล่ที่ร้าน อยากไปดูหนัง ก็แค่บอกรอบ เหงาก็โทรไปคุย แต่เธอเนี่ย ทำไมมันเป็นข้อยกเว้นอะไรหนักหนา  ฉันว่าสักวัน เธอต้องช่วยฉันหยุดลูปนี้ หยุดพฤติกรรมของเราที่ทำกันแบบนี้ ต่างคนต่างไปใช้ชีวิตมั๊ย? เธอก็ตั้งหน้าตั้งตาหาเจ้าบ่าวของเธอไป ฉันก็จะตั้งหน้าตั้งตาทำงานหาเงิน ใช้ชีวิตแบบคนโสดแสนชั่วไป ฉันอยู่ในสภาพนี้ แบบนี้ ไม่ไหวแล้วว่ะ!!!