เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
จดหมายจากลาดัคห์ปลายฝัน พันดาว
Day 8: จดหมายฉบับสุดท้าย The last letter
  • 26 กรกฎาคม พ.ศ.2559

    ปลายฝันที่รัก

    วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ฉันจะได้หายใจบนแผ่นดินอินเดียแล้ว ฉันตื่นขึ้นบิด ขี้เกียจ แล้วลุกไปเปิดหน้าต่าง เราอยู่บนชั้นที่สูงมาก มองลงไปข้างล่าง เห็นรถไฟฟ้า ตึกสูง ความเจริญที่แตกต่างราวฟ้ากับดิน เมื่อเปรียบเทียบกับที่ลาดัคห์
     

    หวนคิดถึงริ๊กซินที่เล่าว่า เขาไม่ชอบเดลี อากาศร้อน ตึกสูงเยอะ ดูสับสนวุ่นวาย แถมผู้คนมากมาย มีทั้งดีและร้ายให้เผชิญ คงไม่ใช่ทุกคนหรอกที่รักเมืองใหญ่ พร้อมด้วยสาธารณูปโภคและความสะดวกสบาย

    ลงไปห้องอาหาร ที่พร้อมไปด้วยอาหารนานาชนิด ทั้งแบบฝรั่ง ญี่ปุ่น และอินเดีย แต่ขาดข้าวต้มแสนอร่อยแบบเลห์

    เมื่อได้เวลา รถบัสคันใหญ่มารับเราไปสนามบินซึ่งคราวนี้ใช้เวลาเพียงไม่นานก็ถึงแล้ว

    พวกเรามีเวลาได้ช้อปปิ้งรอบสุดท้าย หนักไปทางร้านหิมาลายันซึ่งขายลิปบาร์มและยาหม่อง ตามด้วยขนมกรอบๆคล้ายขาไก่โลตัส

    บนเครื่อง คราวนี้ไม่มีอาหารพิเศษมาเสิร์ฟแล้ว แต่พวกเราที่เริ่มชินกับอาหารอินเดียจึงจัดการกับข้าวราดแกงกะหรี่ไก่ได้อย่างไม่มีปํญหา ฉันเห็นว่าควรเริ่มปรับสภาพจากอินเดียได้แล้ว จึงเริ่มผ่อนคลายตัวเองด้วยหนังญี่ปุ่นแทน

    จดหมายฉบับนี้คงเป็นจดหมายฉบับสุดท้ายที่ฉันจะเขียนถึงตัวเอง ความทรงจำที่ฉันมีต่อลาดัคห์ไม่ได้มีเพียงแค่เพียงในจดหมายและภาพถ่าย หากแต่อยู่ในก้นบึ้งของหัวใจ รวมทั้งความคิดถึงคนลาดัคห์ที่จากมา

    จาก ฉันเอง

  • สามเดือนต่อมา ……

    วันจันทร์มักเป็นวันที่รถติดทำให้ฉันมักมาถึงที่ทำงานสาย วันจันทร์เป็นวันที่ใครชอบนัดประชุมตั้งแต่เช้า ทำให้ฉันต้องรีบลนลานมาให้ทัน และมุ่งหน้าอย่างเร่งร้อนเข้าห้องประชุม วันนี้เป็นวันถึงกำหนดที่ฉันต้องส่งงานด้วยสิ ยิ่งทำให้ฉันไม่อยากเปิดอีเมลล์มาเช็ค แต่สัญญาณแจ้งอีเมลล์คราวนี้นะสิ ทำให้ฉันรู้สึกว่า เป็นอีเมลล์พิเศษ….

    Incomming mail from Ladakh …. จดหมายจากลาดัคห์ … คุณสบายดีไหม ผมเพิ่งกลับจาก…

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in