วันนี้ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ตอน7โมงเช้าแต่สุดท้ายก็กดปิดแล้วถูกปลุกด้วยเสียงผึ้งบินไปมาที่พยายามจะออกจากห้องแต่ก็ออกไม่ได้สักที่แปลกใจตรงที่มันเข้ามาได้ยังไง แล้วทำไมไม่ออกทางที่เข้ามาต้องมาบินวนไปมาเสียงดังรบกวน 

ในทุกเช้าสิ่งที่อยากที่สุดคือการลุกออกจากเตียงเพราะถ้าลุกได้ทุกอย่างจะง่ายเลยเช้านี้ต้องไปทำธุระเรื่องเอกสารในการใช้ยื่นวีซ่าทำงาน สิ่งที่ต้องการคือ Confirmation Letter of relationship หนังสือรับรองสถานะความสัมพันธ์เราไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่านอกจากสถานะความสัมพันธ์ในชีวิตที่มีให้เลือกหลากหลายแล้วสถานะความสัมพันธ์ทางราชการของที่ออสเตรเลียก็มีให้เลือกหลากหลายเช่นกันไม่ว่าจะเป็น การแต่งงานที่ดูเป็นทางการ การหมั้นหมายและที่น่าสนใจคือการจดทะเบียนว่าอยู่ด้วยกันแต่ยังไม่หมั้นหมายหรือแต่งงานกันเพื่อให้รู้ว่าฉันใช้ชีวิตกับคนนี้นะแต่ยังไม่ถึงขั้นจริงจังแต่ก็มีคนนี้แหละเป็นเหมือนขั้นตอนก่อนจะหมั้นล่ะมั้ง มองอีกมุมหนึ่งก็เป็นเรื่องที่ดีนะเพราะบางที่เราอาจจะอยากอยู่กับคนนี้แต่ยังไม่อยากถึงขั้นที่ต้องแต่งงานหรือหมั้นหมายเพราะการแต่งงานไม่ใช่แค่การใส่ชุดเจ้าบ่าวเจ้าสาวมายืนตัดเค้ก แต่มันมีลายละเอียดมากกว่านั้นเยอะเลย พอพูดถึงการแต่งงานทำให้นึกถึงตอนเด็กๆที่คุณตาคุณยายชอบพาไปงานแต่งเรียกว่าออก event บ่อยมาก ชอบไปแต่อีกใจก็ไม่อยากไปเพราะไปบ่อยจนเบื่อ ที่ชอบที่สุดก็น่าจะเป็นการได้กินของอร่อย ตอนเด็กๆคิดได้แค่นั้นเลยและที่ไม่ชอบคือการแต่งตัวและการหากิจกรรมฆ่าเวลาระหว่างอยู่ในงานแต่ง

วันนี้มาที่ศูนย์บริการอีกเขตซึ่งไม่ไกลจากตัวเมืองมาก ใช้เวลาเดินทางประมาณ 30 นาที ถึงแม้ว่าจะเป็นวันเสาร์แต่คนก็ยังมาใช้บริการอยู่ คนที่ศูนย์นี้ไม่เยอะเท่าในเมืองรอแปบเดียวก็ติดต่อเจ้าหน้าที่ได้แล้ว วันนี้โชคดีได้เจอเจ้าหน้าที่น่ารัก ใจดี บอกข้อมูลละเอียดมาก อธิบายทุกอย่างจนเข้าใจ พึ่งสังเกตุเห็นว่าเจ้าหน้าที่ที่รับเรื่องเป็นคุณลุงที่ดูมีอายุแล้วเพราะว่าผมที่เปลี่ยนเป็นสีเทาเกือบจะขาวบอกวัยว่าน่าจะทำงานมานาน แต่ที่แปลกใจคือคุณลุงบอกว่าจะขอไปปรึกษาหัวหน้าก่อนแล้วจะกลับมาอธิบายเพิ่มเติม สายตาเราก็มองตามคุณลุงว่าจะไปถามที่ไหน ไกลไหม ต้องรอนานหรือป่าว แต่ก็พบว่าคุณลุงไม่ได้ไปไกลเลยแล้วหัวหน้าที่คุณลุงถามก็อายุน้อยกว่าคุณุลุงมาก ทำให้คิดได้ว่าถ้าวันหนึ่งเราแก่ตัวไปแล้วมีเด็กรุ่นใหม่ที่ทำงานเก่งกว่าเรามาเป็นหัวหน้าก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีนะ มีคนรุ่นใหม่ไฟแรงและก็เก่งมาช่วยนำทีม หัวหน้าไม่จำเป็นต้องอายุเยอะก็ได้ แต่อีกมุมหนึ่งที่นี่อาจจะรับพนักงานที่ retire แต่ไม่อยากว่างงานมาทำงานก็เป็นไปได้นะ

พอทำธุระเสร็จก็เดินลงมาเจอร้านสักน่ารักมาก ดูไม่เหมือนร้านสักเลย ก็เลยลองเดินไปถามข้อมูลสักหน่อย ค่าสักแพงมากจ้า เริ่มต้นก็ $150แล้ว เอาเรื่องเหมือนกันนะเนี่ย พอเปิดดูในไอจีมีร้านเปิดที่ไทยด้วยแถวลาดพร้าว มีช่างสักให้เลือกเยอะด้วยชอบแนวไหนก็เลือกช่างคนนั้นเลย เราเองก็มีรอยสัก ภายในเวลาไม่ถึงปีก็มีสามลาย ก่อนจะสักคิดแล้วคิดอีก หาข้อมูลเยอะแยะเลยว่าจะสักดีไหม ดูแลหลังการสักยังไง จะสักลายอะไร กว่าจะตัดสินใจได้ก็ใช้เวลานานพอสมครวเลย แต่พอสักลายแรกแล้วก็อยากได้ลายอื่นเพิ่มเรื่อยๆมันเหมือนเป็นการเสพติดความเจ็บปวดแต่สวยงามมั้ง เราไม่ค่อยสนใจเสียงคนรอบข้างหรอกถ้าจะมีคนถามว่าสักทำไม ดูไม่ดี เพราะเราไม่ได้ใช้ชีวิตเพื่อคนอื่นสักหน่อย เราใช้ชีวิตของเราเอง 

เห็นร้านขายบรางนี่เลยแวะซื์้อ คนขายน่ารักมาก มีความใส่ใจลูกค้า อยากได้แบบไหนแบบกรอบหรือแบบนุ่ม อยากได้ส่งนตรงกลางหรือว่าตรงขอบ เราเลือกส่วนตรงกลางมาก เป็นรสชาติแบบดั้งเดิม หวานกำลังดี กินเดี่ยวๆได้ หรือจะกินคู่กับกาแฟ หรือ ชา ก็ได้ อร่อยเลย

ร้านต่อมาคือร้านน้ำหอมแบบเลือกกลิ่นเองที่มีแค่เราใช้ น่าสนใจมาก กะว่าจะแค่แวะมาลองดมเล่นๆ แต่ไหนๆก็มาแล้วเลยจัดมาสักหนึ่งกลิ่นก็แล้วกัน ขวดนี้เป็นกลิ่นหวานๆผสมดอกไม้อ่อนๆ ฉีดแล้วไม่ได้ฉุนมากเป็นมิตรกับคนรอบข้างอยู่ คนขายถามว่าอยากตั้งชื่อกลิ่นว่าอะไร เราไม่ได้เตรียมชื่อเลยบอกว่าไม่เอา แต่เขาก็ถามชื่อและก็ตั้งให้ เขาบอกว่าให้ทิ้งไว้หนึ่งวันก่อนใช้กลิ่นจะได้ผสมกันดี

บรรยากาศในตลาดมีคุณลุงมาร้องเพลงภาษาฝรั่งเศษให้ฟัง อารมณ์แบบชิวๆนั่งตากแดดฟังเพลงเพลินๆ บางคนก็ซื้อของกินมานั่งฟังนั่งคุยกันช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์จะได้มีกิจกรรมทำสำหรับคนที่พักอาศัยแถวนี้หรือว่าคนจากที่อื่นอยากมาแวะเที่ยวแวะชมก็ได้เพราะพื้นที่ที่ใช้จัดเป็นโรงเรียนเลยจัดได้แค่วันเสาร์