I Can Do It ใครไม่ไหวฉันลุยเอง! เล่ม 1
ผู้เขียน : เจี้ยงจื่อเป้ย
ผู้แปล : หมั่งสีโสว ซื่อเก้เหล้าก้าย
EverY
4 เล่มจบ

*รีวิวนี้มีการเปิดเผยเนื้อหาบางส่วน*

          ก่อนจะเข้าเรื่อง อยากบอกว่าชอบชื่อนักแปลมาก "หมั่งสีโสว ซื่อเก้เหล้าก้าย" 55555

          โอเค I Can Do It ใครไม่ไหวฉันลุยเอง! เป็นนิยายของนักเขียนเรื่องเดียวกับ How to…เดตออนไลน์ยังไงให้พัง ซึ่งเรายังไม่ได้อ่าน (แหะๆ) เพราะอันที่จริงคิดว่าพล็อตไม่เหมาะกับเราเท่าไหร่ แล้วเราไม่เข้าใจเรื่องเกมออนไลน์ เลยไม่ได้ลองแม้แต่จะอ่านตัวอย่าง

          แต่สำหรับ I Can Do It จะว่ายังไงดีล่ะ...โดนปกเพราะปก อืม ใช่แล้ว

          ความจริงส่วนตัวชอบผลงานของคุณนักวาดซึ่งก็คือคุณ kanapy อยู่แล้ว มักจะมีความรู้สึกแบบ ให้ตาย ทำไมเค้าวาดผู้ชายออกมาได้หล่อทุกเรื่องเลยนะ แบบนี้ตลอด และพอเห็นเรื่องนี้ปล่อยปกมาก็แบบ แย่จัง หล่อมากทำไงดี (5555)

          ส่วนพล็อตยังออกจะลังเล เพราะอ่านเรื่องย่อแล้ววาดภาพว่าตัวเอกน่าจะเป็นพวกเด็กนิสัยไม่ดีปากเสียๆ หรือเปล่านะ แต่เพราะความที่มันเป็นอีสปอร์ต ต่อให้ไม่ได้ตามวงการนี้แต่ไอ้เราก็มีวัคซีนแนวนี้มาแล้วนิดหน่อย เลยลองไปอ่านตัวอย่างดู คุณพระ ชั้นรักน้อง Soft

          เจี่ยนหรง สตรีมเมอร์ชื่อดังของบล็อก LoL หรือไอดี Soft คนนี้นี่แหละที่ตอนแรกชั้นคิดว่าเออเด็กนิสัยไม่ดีปากแจ๋วทั้งวันอะไรแบบนี้แน่ๆ ไม่ใช่เลยเธอ นังปากแจ๋วนะ แต่แบบไม่มีคำหยาบไง ไม่ใช่แบบสตรีมเมอร์ที่เล่นเกมไปเรื่อยๆ แล้วขนสารพัดสัตว์มาทั้งป่าแบบที่ชั้นติดภาพจำมา

          Soft เป็นเด็กหนุ่มผมสีฟ้า หน้าตาน่ารัก ตัวเร้กๆ แต่ไอ้หนูคนนี้ด่าผู้ชมและผู้เล่นอีสปอร์ตจนทุกคนขยาด ด่าในที่นี่คือด่าการเล่น ซึ่งคำพูดพวกนั้นก็ไม่ใช่ด่าหาเรื่องไปวันๆ แต่อันที่จริงก็คือพูดตรงจุดแหละว่าฝีมือไม่ดีนะ แค่แบบว่าฟังดูแล้วมันชวนให้แสลงหูไปหน่อย ไม่แปลกที่ผู้เล่นหลายคนจะไม่ค่อยชอบสตรีมเมอร์คนนี้นัก

          แต่มันจะมีอยู่คนหนึ่งที่ไม่เคยถูกไอ้หนู Soft ด่าเลย นั่นคือ เทพลู่ หรือ ลู่ป๋อหยวน เจ้าของไอดี Road จากทีม TTC คุณสมบัติพระเอกที่ดือ และไอ้น้องเจี่ยนก็แอบมีไอดีสำรองเอาไว้ติดตามฟลัดของขวัญให้เทพลู่โดยเฉพาะเหมือนกัน

          มันก็มีเหตุการณ์หนึ่งที่ทำให้เทพลู่รู้จักชื่อ Soft ขึ้นมา และเพราะเหตุล้มมวยในการแข่งขันอีสปอร์ต ทำให้ TTC จำเป็นต้องหามิดเลนคนใหม่มาเข้าทีม ไอ้หนู Soft มันปากแจ๋วแต่มันไม่ได้กาก ถึงอย่างนั้นคนก็ขยาดมันอยู่ แถมไอ้หนูนี่ก็ไม่ยอมแข่งอาชีพกับทีมไหนด้วย เคยโดนทีมนั้นทีมนี้ชักชวนก็ปฏิเสธไม่เอากับใครมาตลอด

          แต่ประจวบเหมาะพอดี๊พอดีกับตอนนั้นห้องสตรีมมีกฏใหม่ ห้ามไม่ให้เด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะทำอาชีพนี้ ไลฟ์อยู่ดูๆ สตรีมก็ถูกตัด แฟนคลับกุมอกตกใจ ไอ้หยา ลูกชายปากแจ๋วของเรายังเป็นไอ้หนูที่ขนยังไม่ขึ้นหรอกเรอะ และเพราะแบบนั้นน้องเจี่ยนจึงไม่มีงาน แต่น้องเจี่ยนแอบชื่นชมบูชาท่านเทพลู่ สุดท้ายส่งจดหมายสมัครงานให้เทพลู่ไปผ่าน QQ ที่เจ้าหัวฟ้ามันแอบไปจำมาตั้งแต่เมื่อสองปีที่แล้ว ซึ่งแน่นอนสุดท้ายเจี่ยนหรงก็ได้เข้ามาทดสอบฝีมือในแคมป์ของ TTC และอยู่กิน...เอ่อ อยู่ร่วมบ้านใช้ชีวิตกับลู่ป๋อหยวน ก้าวสู่หนทางนักกีฬาอีสปอร์ตที่ทำให้ทั้งวงการต้องตะลึง!

          ตะลึงเพราะอะไร ตะลึงเพราะกลัวว่าเล่นๆ อยู่ไอ้หนูมันจะลุกขึ้นมาด่าคนเอาน่ะสิ 5555

          เรื่องที่ว่าเจี่ยนหรงเคยรู้จักลู่ป๋อหยวนมาก่อนได้ยังไงและทำไมถึงชื่นชอบอีกฝ่ายขนาดนั้นยังไม่เฉลยออกมาทั้งหมด เหมือนๆ กันกับความรู้สึกของตัวละครที่ก็คล้ายมีคล้ายไม่มี ไอ้หนูเจี่ยนเพิ่งจะเริ่มเอะใจความรู้สึกของตัวเองในท้ายเล่มแรก ส่วนเทพลู่นี่น่าจะยังไม่ได้คิดชอบพอในแง่นั้น แต่คือความใส่ใจอบอุ่นประดุจไมโครเวฟนั้นจัดเต็ม *หยิบป้ายเชียร์ที่ได้มาในเล่มมาโบก*

          สิ่งหนึ่งที่เราชอบเกี่ยวกับคาแรคเตอร์ Soft คือเวลาอยู่กับคนอื่นแล้วจะแง่งๆ แต่เวลาอยู่กับเทพลู่น้องจะหงิงๆ อยู่กับคนอื่นคือเป็นเม่นพองขน แต่อยู่กับเทพลู่เป็นแมวหงายท้อง เดี๋ยวๆ หน้าแดง เดี๋ยวๆ หูแดง จนเทพลู่เข้าใจไปว่าฮีตเตอร์ในแคมป์มันร้อนไปหรือเปล่า เด็กน้อยหน้าแดงตลอดเลย (ชั้นคือ  ไม่ใช่ค่า เด็กหัวฟ้ามันเขินนนน 55555)

          อีกอย่างที่ชอบมากคือความสัมพันธ์ของ Soft กับแฟนคลับของเขา มันคือไทป์พ่อลูกเว้ย แต่แบบ ไอ้ลูกชายคนนี้ พ่อหวังทุกวันว่าแกจะมีเงินกินดีอยู่ดี มาด่าให้ฟังหน่อยเดี๋ยวพ่อให้เงิน อะไรแบบนี้ มันคือความเอ็นดูแบบจิกกัด ซึ่ง Soft ก็แบบ พ่อไร ไม่ต้องมายุ่ง เลี้ยงตัวเองได้ มีเงินจ่ายค่าปรับโว้ย คิดว่าน่ารักดี พวกแฟนคลับนี่คือตัวโจ๊กในเรื่องได้เลยนะ

          ส่วนสมาชิกในทีมคนอื่นๆ ก็น่ารักมากกกก ทั้ง เสี่ยวไป๋ Pine พี่เชียน พี่ติง (คนหลังนี่คือเป็นโค้ชผู้รู้สึกเหมือนชีวิตตัวเองดีเกินไป สวรรค์จึงส่งเจี่ยนหรงมาให้เป็นอุปสรรคใหม่ในชีวิต 5555 วงวารรร) คือแรกๆ เพราะเคยถูก Soft ด่าในสตรีมกันมาอย่างถ้วนทั่วก็เลยไม่แปลกที่จะตึงๆ กันหน่อย แต่พอได้รู้จักกันแล้วก็กลายเป็นสนิทกันมาก หลังจากนี้หวังว่าทุกคนจะซัพพอร์ตกันเยอะๆ และขอบทให้น้อง Pine ของหม่าม๊าหน่อยค่ะ ไทป์หม่าม๊าเลยค่ะน้องคนนี้

          ตัวเล่มในช่วงแรกมีอธิบายเกี่ยวกับความหมายของเกมและตำแหน่งให้เข้าใจคร่าวๆ พอสมควร ถือว่าช่วยได้อยู่บ้างสำหรับคนที่ไม่ชำนาญการเล่นเกมออนไลน์ เราเองเวลาอ่านก็ไม่เข้าใจหรอกว่ามันเป็นไงมาไง ไม่รู้ว่าเกมมันน่าตื่นเต้นมั้ย แต่โดยรวมก็อ่านได้ลื่นไหลดี เพราะมันย่อยง่าย ตัวละครน่ารักกันทั้งนั้น โมเม้นต์พระนายดี๊ดี ความจริงไอ้ลูกชายเราก็ขำหน้ามึนด้วยเหมือนกัน

          ที่ชอบมากคือมันมีตอนที่พี่ติงตกลงกับ Soft ไว้ว่าตอนประกาศว่า Soft จะเข้าทีม TTC ในเวยป๋อน่ะเดี๋ยวมารีโพสต์เวยป๋อหน่อยแล้วกัน แล้ว Soft มันก็อปมาทั้งดุ้น ซึ่งไอ้ประโยคนั้นมีวงเล็บเขียนว่าอีกสักสามนาทีค่อยโพสต์ แล้วนังก็ก็อปอีตรงนี้มาด้วย แล้วก็โพสต์ไปแบบนั้น แงงงง ซีนนี้แบบขำออกเสียงเป็นพัก เขินแทน 5555

          รวมๆ แล้วเหนือความคาดหมาย ไม่คิดว่าจะน่าติดตามขนาดนี้ ไอ้เด็กหัวฟ้าปากแจ๋วมันได้ใจหม่าม๊ามาก ตอนท้ายเล่มแรกก็จบได้ค้างอีกด้วย แย่มาก เมื่อไหร่เล่ม 2 จะออก