ได้ยินว่านายจะแต่งฉันเป็นภรรยา เล่ม 1
ผู้เขียน : หานเหมยโม่เซียง
ผู้แปล : ก้อนพีช
Narikasaii
6 เล่มจบ


          หลังจากลังเลอยู่นานตั้งแต่สำนักพิมพ์ปล่อยตัวอย่างออกมาให้อ่าน จนกระทั่งถึงวันที่เล่ม 2 ใกล้คลอด เราก็เพิ่งตัดสินใจว่าจะลองซื้อเล่มแรกมาอ่านดู

          ไม่ผิดหวังเลย ขำปอดโยก นิยายสายฮาที่แท้ทรู!!

          นิยายเรื่องนี้พููดถึง ซูโม่ ทนายความมากความสามารถที่ตอนนี้ใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศ แต่ต้องรีบกลับประเทศบ้านเกิดเพราะแม่โทรมาบอกว่าลูกชายเอ๋ย แม่ยกลูกให้แต่งกับชายคนหนึ่งไปแล้วนะ

          แน่นอนว่าซูโม่ไม่ยอม ต้องรีบบินกลับมาดูซิว่าไอ้หน้าไหนมันกล้ามาล่อลวงพ่อแม่ของเขาให้ยกเขาไปแต่งงานด้วย และคนคนนั้นคือ สิงเปียว เจ้าของธุรกิจสีเทา ที่เห็นซูโม่แวบแรกปุ๊บก็เอาล่ะที่รัก เรามาแต่งงานกันเถอะ ถ้านายไม่แต่งฉันจะลักพาตัวพ่อแม่นายให้ดู

          ทนายซูจึงถูกคลุมถุงชนไปทั้งอย่างนั้นเอง

          เอาจริงมันวายป่วงกว่าที่คิด ขำแบบขำออกเสียง เพราะซูโม่เป็นทนายที่ทระนงตน ไม่ยอมใคร ปรายตามองทีเดียวคนต้องขนลุกซู่ พูดภาษาสาววายก็คือเคะควีนนั่นแหละ แต่คนที่ได้ซีนสุดต้องยกให้อีตาสิงเปียวคนนี้เลย

          เจ้าตัวเป็นพวกสู้ชีวิต คุกก็เคยเข้ามาแล้ว ทำงานมาสารพัดอย่างกว่าจะตั้งตนได้จนมีวันนี้ ฟังแบบนี้เราอาจจะสร้างภาพลักษณ์ว่าอีตาคนนี้ต้องเป็นมาเฟียน่ากลัวแน่ๆ แต่เปล่าเลยคุณเอ๋ย หน้าปกมันก็บอกอยู่แล้ว แทบจะลงไปจูบเท้าเค้าอยู่รอมร่อ ยอมภรรยาที่หนึ่งแน่นอน!

          สิงเปียวเป็นพระเอกที่เราอ่านไปจนถึงช่วงท้ายเล่มแล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่าถ้าให้สิงเปียวไปเจอกับเหยียนเสียจากเรื่องพั่วอวิ๋นแล้วมันจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าไม่เถียงกันเรื่องเมียใครดีกว่าใครก็น่าจะกอดคอไปร้องเกะด้วยกันแทน 55555

          คือซูโม่เหมือนขั้วตรงข้ามของสิงเปียวเลย และนิสัยหลายๆ อย่างของสิงเปียวมันก็ทำให้ซูโม่ปวดประสาท แรกๆ ก็ไม่ยอมแต่งหรอก แต่เจอไม้ตายพ่อแม่เข้าไป บวกกับคิดได้ว่าสิงเปียวมันก็ไม่ได้แย่อะไร สิงเปียวไม่มีพ่อแม่ (เพราะเข้ากับบ้านเดิมไม่ได้) เลยถือซะว่าพ่อแม่ของซูโม่คือพ่อแม่ของตัวเอง ดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี ซูโม่ก็แบบเออแต่งก็แต่ง ไอ้โบ้ตัวนี้มันก็ไม่ได้แย่เนอะ

          ซึ่งสิงเปียวมันก็ไม่ได้แย่จริงๆ ถ้าเคยอ่านพั่วอวิ๋นมาก่อนก็ให้นึกภาพเหยียนเสียได้เลย แทบไม่ต่างกันเท่าไหร่จริงๆ มีอะไรเปย์เมียหมด คำก็ที่รักสองคำก็ที่รัก ยกย่องภรรยาที่หนึ่ง มีอะไรดีๆ ก็ยกให้ก่อนเป็นอันดับแรก แต่สมองคล้ายจะใช้น้ำกามในการขับเคลื่อน (แงงง 5555)

          ซีนขำเยอะมาก เล่มแรกมันคือการปรับตัวของคนสองคน ซูโม่ขี้รำคาญ แต่สิงเปียวก็ชอบเกาะแกะ แต่เล่มแรกจบลงที่งานแต่งพอดี ซึ่งไอ้ที่ขำกลิ้งก็คือซีนที่สิงเปียวพาซูโม่ไปถ่ายภาพพรีเวดดิ้งกับซีนในงานแต่ง เราอ่านแล้วขำแบบขำค้าง ขำจนปวดกราม ไม่เหมือนงานแต่งแต่เหมือนโจรป่ามาขโมยเจ้าสาวยังไงยังงั้น ทั้งสิงเปียวทั้งลูกน้องสิงเปียวคือโคตร extra จะเอาภรรยาไม่เอาหน้าแล้ว เสียหน้ายังไงก็ได้แต่ต้องได้ภรรยา เกลียดดด 55555

          นี่ชอบการปฏิบัติตัวของทั้งสองคนมาก ซูโม่แสดงออกว่ารำคาญสิงเปียวนะ แต่ก็ใจอ่อนง่าย คิดว่าไอ้หมอนี่ก็มีมุมน่ารักๆ อยู่ สิงเปียวก็ยอมเป็นกระสอบทรายให้ซูโม่ ลูกนงลูกน้องรู้หมดว่าเจ้านายตัวจริงคือซูโม่ไม่ใช่สิงเปียว แต่ต่อให้สองคนนี้ตีกันเก่งแค่ไหนแต่พอนอกบ้านก็ร่วมแรงร่วมใจสมานฉันท์จับมือกันตีกับคนอื่น ชอบตรงนี้แหละ

          เนื้อหาเล่มต่อๆ ไปก็น่าจะเป็นชีวิตคู่หลังแต่งงานของคนสองคน เพราะเล่มนี้แต่งงานแล้ว แต่เล่มสองจะได้ร่วมหอมั้ยต้องลุ้น เพราะดูทรงแล้วไม่น่าจะง่าย 5555 คิดว่าน่าจะมีลูกด้วย อาจจะรับเลี้ยงหรือทำเด็กหลอดแก้ว เพราะอ่านคำโปรยมันมีพูดถึงลูกชาย ในเล่มแรกสิงเปียวก็คุยกับลูกน้องว่าอยากมีลูก ไม่ได้มาสืบฝั่งตัวเองนะเพราะตระกูลตัวเองก็ไม่ได้ดีเด่อะไร แต่จะให้สืบฝั่งซูโม่ ไปทำลูกเค้าเบี่ยงเบนแต่งให้ผู้ชายแล้วก็ต้องชดใช้หน่อยอะไรแบบนี้ เออไอ้สิงลูกชั้นมันเป็นคนดี!!!

          แล้วก็มีอีกคู่น่าลุ้น ไม่รู้ใส่มาหยอดๆ หรือตั้งใจ คือรุ่นพี่ควบเจ้านายของซูโม่ กับลูกน้องของสิงเปียว อันนี้ก็มาน้อยๆ แต่น่ารักดี หัวใจคนขี้ชิปอย่างชั้นมันมีเรดาร์

          รวมแล้วคือสนุก น่าติดตาม เหมาะจะอ่านแก้เครียด เป็นนิยายขายขำแต่มีคำพูดดีๆ แฝงเยอะ สิงเปียวเป็นผู้ชายแบบที่คิดว่าถ้าใครคนไหนได้แต่งงานด้วยก็คือสบายไปทั้งชาติอ่ะ แทบจะเทินเอาไว้เหนือหัวละ

          สิ่งเดียวที่โมโหมากคือนิยายเหมือนไม่มีคนพรู๊ฟงานอ่ะ 5555 อันนี้ขำเครียดนะ คือเจอทั้งเล่มเลย มันลดทอนความอยากอ่านไปเหมือนกัน ทั้งพิมพ์ผิด พิมพ์ตก และที่เจอบ่อยมากคือการเว้นวรรค เว้นวรรคประหลาดมากแล้วเยอะมากกก คือบางประโยคมันยังแบบเออหยวนได้ แต่บางประโยคมันก็ไม่ได้เลย เหมือนไม่มีคนคอยอีดิตงานอ่ะ ไม่รู้ปล่อยมาได้ไงเยอะขนาดนั้น ถ้าเล่มสองยังแย่อยู่แบบนี้ก็เหนื่อยใจ นิยายดีน่าติดตามแต่สำนักพิมพ์ทำงานออกมาได้ไม่เนี้ยบเลย ตกม้าตายตรงนี้เอง