อันที่จริงเล่มก่อนหน้าก็ไม่ได้มารีวิวแฮะเพราะช่วงนั้นอ่านจบก็จบเลย แต่ตอนนี้มาเปิดๆ ดูแล้วก็โอเค กลับมาเขียนรีวิวหลังจากหายไปนานหน่อยแล้วกัน

          ก็ยังตามอยู่นะสำหรับเรื่องนี้ แต่บ่นๆ หน่อยละกันเรื่องออกช้า แต่ตอนนี้ซีรีส์ฉายแล้ว เราดำน้ำไม่เก่งพอเลยรอซับอิ้งเอา (เพราะมาเร็วกว่าซับไทย) แล้วระหว่างรอซับอิ้งก็หยิบเอาเล่ม 1-19 มาอ่านระหว่างรอเล่ม 20 คลอด จนในที่สุดเล่ม 20 ก็มาอยู่ในมือแล้ว

          สำหรับเล่มนี้ขอพูดแบบภาพรวมก่อนแล้วกัน ตอนได้มาในมือคือตกใจหน่อยๆ เพราะมันเหมือนจะบางกว่าเล่มก่อนหน้าอยู่นะ (หรือคิดไปเองอันนี้ก็ไม่ค่อยแน่ใจ) และหลังจากอ่านจบคือไม่ค่อยมีความคืบหน้าเท่าไรอ่ะ ถามว่าสนุกมั้ยมันก็สนุกเหมือนเคย แต่มันไม่จุใจ คือรู้สึกได้ว่ามันยังอยากอ่านต่ออีกนิด
เจาะลึกเข้าไปหน่อยก็จะขอเท้าความเล่มก่อนหน้าที่ไม่ได้รีวิว คืออีหนิงเชวียมันท้าสู้กับซย่าโหว 

          เป็นการปิดฉากภาคทะเลสาบอันหนาวเหน็บไปแบบสวยๆ เพื่อส่งไม้ต่อให้ภาคฤดูสารทอันวุ่นวาย ตอนนั้นก็ยังคิดๆ อยู่ว่าจะมีประเด็นอะไรให้เล่นอีกนะเพราะหนทางยังอีกยาวไกล จนมาเล่ม 19 เราเริ่มเห็นปมที่มันใหญ่ขึ้นละ เป็นเรื่องบุตรแห่งหมิงหวังกับหลงชิ่งนี่แหละ

          เล่ม 20 จะเริ่มจากตรงนี้คือ หลงชิ่ง มันใช้สกิลโกลความตายได้เก่งมากๆ อันนี้ต้องปรบมือให้กับความดิ้นรนของนางจริงๆ สุดท้ายก็รวบรวมเศษเดนของหน่วยพิพากษามาได้กลุ่มหนึ่ง ออกเดินหน้าฆ่าคนโน้นคนนี้ไปมากมาย สุดท้ายก็ได้กลิ่นคู่รักคู่แค้น (เอ๊ะ ยังไง) อย่าง หนิงเชวีย ที่เดินทางมาวัดลั่นเคอเพื่อเป็นตัวแทนสถานศึกษาเข้าร่วมเทศกาลอวี๋หลัน แต่ระหว่างทางอาการของซังซังกำเริบจึงเร่งเดินทางนำหน้าคณะจากต้าถัง แต่อย่างที่บอกว่าหลงชิ่งมันได้กลิ่นเนื้อก้อนนี้แล้วทั้งคู่ก็เลยได้พบหน้ากันด้วยเหตุนี้เอง

          แน่นอนว่าเป็นการปะทะกันที่เท่มากๆ หลงชิ่งมีเงามืดในใจเกี่ยวกับปฐมธนูสิบสามดอกและมันอยากก้าวข้ามไปให้ได้ ส่วนหนิงเชวียเมื่อได้เห็นอีกฝ่ายเก่งขึ้นก็แอบเหงื่อตกไม่น้อย เป็นฉากต่อสู้อีกหนึ่งฉากที่กินเนื้อที่ไปเกือบครึ่งเล่ม สนุกมากแต่ก็ทำให้โควต้ากระดาษเหลือไม่มากเลย
จะไม่บอกว่าผลเป็นยังไง ขอย้ายมาพูดถึง ซังซัง แทน

          เล่มนี้นางเป็นคนป่วยติดเตียงแต่เราจะได้เห็นแล้วว่าฐานะของซังซังนี่...จะเรียกไงดีล่ะ น่ายินดีแต่ก็น่าหวาดหวั่นไปพร้อมกัน มีความรู้สึกภาคภูมิใจแต่ก็อดกังวลไปด้วยไม่ได้ อันนี้ต้องไปอ่านเองอีกเหมือนกัน

          เยี่ยหงอวี๋ เป็นอีกตัวละครที่ได้ซีนเยอะในเล่มนี้ ช่วยท้ายๆ เล่มนางได้ก้าวข้ามอุปสรรคในใจชิ้นเดียวที่มีอยู่ของตัวเองไปได้แล้ว

          รวมๆ ก็จะประมาณนี้ ยังสนุกเหมือนเดิมแต่อ่านไม่เต็มอิ่มเลย ยังไงก็ขอบ่นหน่อยละกันว่ากว่าจะออกมาสักเล่มนี่มันไม่ใช่สองเดือนนะ มันเกือบๆ สามเดือนเลย แถมออกมาเล่มก็บางๆ ด้วย ซีรีส์เพิ่งฉายไปไม่เท่าไรแต่หนิงเชวียเข้าทุ่งร้างไปแล้วอ่ะ ภาคสองก็เริ่มหาโลเคชั่นเตรียมถ่ายทำแล้ว ยังคิดอยู่ว่าถ้าถ่ายทำเสร็จแล้วมาฉายนี่จะนำหน้าหนังสือไปหรือเปล่า ซึ่งก็ไม่แปลกไงเพราะต้นฉบับมันจบไปแล้ว แต่แปลไทยยังอยู่ครึ่งทางอยู่เลย 5555

          เล่มนี้ให้ 8.5/10 เราคาดหวังการเจอกันอีกครั้งของหลงชิ่งและหนิงเชวียมาก และก็ทำออกมาได้ดี ชอบการให้เครดิตเหลียนเซิงต้าซือ มีฉากที่ทำให้เราช็อกด้วย ส่วนมุกตลกยังโผล่มาประปรายเหมือนเดิม คำคมดีๆ ก็ยังมีอยู่ ตัดจบได้ไม่ค้างคาเท่าไร ปวดใจก็ตรงแต่กลัวว่ากว่าเล่ม 21 จะออกก็คงลืมเนื้อหาไปแล้ว

          Best Quote:
          หนิงเชวียหัวเราะหึๆ
          "อย่าเข้าใจว่าบรรลุด่านรู้ชะตาแล้วก็จะมาเที่ยวคุยโอ่ได้ เจ้าก็รู้ ยอดคนด่านรู้ชะตาในโลกนี้มีมากมายราวกับผักกาดขาวที่ปลูกอยู่ในแปลงผัก"
          หลงชิ่งกล่าวเสียงเรียบ
          "ข้าไม่ใช่ยอดคนด่านรู้ชะตาธรรมดาๆ เชื่อว่าเจ้าเองก็รู้"
          หนิงเชวียย่อมรับรู้ได้ถึงกลิ่นอายแปลกประหลาดจากตัวหลงชิ่ง เทียบกับยอดคนด่านรู้ชะตาทั่วไป กลิ่นอายนี้น่าสะพรึงกลัวกว่ามาก ทว่ามันเพียงยิ้มเล็กน้อย
          "ผักกาดขาวที่ใหญ่กว่าผักกาดขาวทั่วไป ถึงอย่างไรก็ยังเป็นผักกาดขาวอยู่ดี ตกลงเจ้าจะบอกหรือไม่ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเจ้ากันแน่"

          Note 1: ช่วงซีรีส์ออกมากรุ๊ปคึกคักมาก เราเลยได้รู้สปอยล์หลายๆ ข้อจนถึงหัวข้อที่ว่าเรื่องนี้จะจบยังไงแล้ว ที่ห้ามไม่ไหวก็เพราะมันช้าจริงๆ อ่ะ อืม พูดกันตามตรงเลยเนอะ รวมๆ แล้วกว่าจะจบก็ต้องรอประมาณสามปีถ้ายังคืบคลานไปประมาณนี้ รู้ตอนจบคือตายตาหลับ แต่ก็ยังอยากอ่านอยากทำความเข้าใจด้วยตัวเองในแต่ละบรรทัดอยู่ดีนั่นแหละ

          Note 2: ซีรีส์เรื่องนี้มีแต่ผู้หญิงสวยๆ นอกจากซังซังแล้วเราก็หลงศิษย์พี่สามกับแม่ปลาแดงเยี่ยหงอวี๋นี่แหละ สวยจริงจังมาก แคสดีจริงๆ ใครยังไม่ได้ดูแนะนำให้ดูเลย แล้วจะหลงความกวนของหนิงเชวีย