สำหรับเล่ม 18 นี้ถือเป็นเล่มจบของภาคทะเลสาบอันหนาวเหน็บ ซึ่งเราคิดว่าเป็นเล่มจบภาคที่ทำได้ดี ตรึงใจ และมีพลังให้จดจำมาก

          ความรู้สึกที่ได้อ่านในตอนนั้นต้องบอกเลยว่าตื่นเต้นมาก เริ่มอ่านในช่วงเย็น และคิดว่าพอถึงช่วงที่ต้องเข้านอนก็คงพักไว้แล้วค่อยอ่านต่อตอนเช้า แต่เพราะความตื่นเต้นที่ได้ ความสนุกและลุ้นระทึกที่นิยายเล่มนี้มีทำให้ท้ายที่สุดแล้วเราถ่างตาอ่านทั้งคืน ทรมานแต่ก็สุขใจจริงๆ

          สำหรับเล่มจบภาคนี้หลายคนน่าจะรู้กันดีจากเล่มก่อนว่า หนิงเชวีย มีความต้องการอยากจะท้าสู้กับ ซย่าโหว แต่ถึงตอนนี้มันก็ยังทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำตัวตามปกติ ไปกินไปดื่มตามเรื่อง จนเราที่เป็นคนอ่านเองยังสงสัยว่าหรือมันจะปล่อยซย่าโหวกลับไปใช้ชีวิตที่บ้านเกิดของมันจริงๆ

          แต่สหายที่รักทั้งหลาย มันไม่เป็นแบบนั้นหรอกเพราะในที่สุดหนิงเชวียก็ท้าสู้กับซย่าโหวจริงๆ ตรงจุดนี้เราเห็นคนอ่านคุยกันไว้เยอะว่าบางทีอาจจบเล่มไปแบบที่ทั้งสองไม่ได้สู้กัน (อาจเพราะจำนวนเล่มที่ยังเหลือนั้นเยอะเหลือเกิน ทำให้หลายคนเข้าใจว่าไม่แน่อาจเก็บซย่าโหวไว้หลังๆ) แต่บอกตรงนี้เลยแล้วกันว่าทั้งสองคนสู้กันจริงๆ

          เราตื่นเต้นตั้งแต่ตอนนี้แหละ ทั้งๆ ที่มันไม่มีอะไรมากแค่เดินมาแล้วหยุดคุยกัน แต่บรรยากาศที่หลุดออกมาจากในหนังสือหรือบทสนทนาต่างๆ มันทำให้เราตื่นเต้นตามอย่างอดไม่ได้ แล้วก็ลุ้นอยู่ในทุกๆ บรรทัดที่อ่านว่าเรื่องจะไหลไปในทิศทางไหน มันคือความตื่นเต้นอย่างหนึ่งที่สมกับเป็นเล่มปิดภาคอ่ะ เราคิดว่าเล่มนี้ทำได้ดีกว่าเล่มปิดภาคแรกด้วยซ้ำ

          ทุกคนทั่วฉางอันอาจจะระแคะระคายกันมาบ้างแล้วว่าหนิงเชวียเป็นบุตรชายของอดีตแม่ทัพผู้รอดชีวิตจากการฆ่าล้างจวนเมื่อหลายปีก่อน แน่นอนว่ามันมีสิทธิ์ที่จะท้าสู้กับซย่าโหว แต่ว่าระดับความต่างชั้นของประสบการณ์และด่านฌานก็มีมากจริงๆ ดังนั้นใครต่อใครจึงพากันคิดว่าโอกาสที่หนิงเชวียจะเอาชนะซย่าโหวได้นั้นไม่มีเลย แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ท้าสู้ด้วยใบหน้าที่ไม่สะดุ้งสะเทือนสักนิด

          แถมในตอนนี้เรื่องราวในหลายปีก่อนที่จวนแม่ทัพก็ออกมาจากปากมันแล้ว แต่ความจริงจะเป็นอย่างไรอันนี้ไม่สามารถสปอยล์ได้จริงๆ เพราะถือเป็นหนึ่งในจุดที่ผู้เขียนทำได้ดีทีเดียว

          หลังจากท้าสู้ไปแน่นอนว่าต้องมีหลายฝ่ายไม่เห็นด้วยและพยายามจะหยุดมัน ตรงนี้แหละทำให้มีหลายคนได้รับคำต่อท้ายชื่อว่า 'ขโมยซีน' ไป ต้องบอกก่อนว่ากว่าเราจะได้อ่านเล่มนี้ก็สิบกว่าวันหลังจากหนังสือออกเพราะรอซื้อพร้อมเพลงกลอนคลั่งยุทธ์เล่ม 11 ที่คลอดช้ากว่า ดังนั้นเลยพยายามหลีกเลี่ยงสปอยล์ แต่เห็นคอมเมนต์บางส่วนในเพจหนังสือผ่านตามาละว่า 'ศิษย์พี่รองจอมขโมยซีน' อันนี้ก็สงสัยว่าขโมยซีนยังไง จนได้มาอ่านเองนั่นแหละ จวินโม่ ผู้นี้ขโมยซีนจริงๆ แถมยังทำให้เรารักผู้ชายคนนี้มากขึ้นไปอีกด้วย แม้จะโผล่มาแค่นิดเดียวและแทบไม่ได้ขยับเลยก็ตาม

          อีกคนที่มีคำต่อท้ายหลังเล่มนี้จบไปคือ 'โคตรเท่' คนคนนั้นคือ ซังซัง อ่านไปครึ่งค่อนเล่มก็ยังไม่เห็นว่าซังซังจะโคตรเท่ยังไง เพราะปกติแล้วตัวละครนี้จะไม่ค่อยมีบทพูด ดูทำอะไรไปเรื่อยเปื่อยไม่ค่อยสุงสิงกับใคร แต่ตอนที่หนิงเชวียสู้กับซย่าโหวนั้น ซังซัง 'โคตรเท่' ของจริง เล่นเอาหลายคนอ้าปากค้าง เราเองก็เทคะแนนความรักให้กับน้องหนูคนนี้ไปอีกหลายร้อย ซังซังของป้าาาาา

          จุดที่หนิงเชวียและซย่าโหวสู้กันก็ทำออกมาได้ดีเลย ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังอ่านการ์ตูนนารูโตะ 55555 และเรารักนารูโตะมากแค่ไหนเราก็รักหนิงเชวียมากแค่นั้น การวางแผนของเจ้าหนุ่มนี่นับได้ว่าเจนจัดมาก แต่แน่นอนว่าการจะสู้กับซย่าโหวนั้น...ไม่ง่ายเลยเหมือนกัน

          อีกตัวละครที่ไม่พูดถึงไม่ได้เลยคือ ชีเนี่ยน ศิษย์นิกายพุทธที่ดูท่าทางแล้วพลังร้ายกาจไม่เบา มันมาที่นี่ไม่ใช่แค่อยากจะมาดูการต่อสู้ แต่มันต้องการกำจัดบุตรของหมิงหวังเป็นที่สุด แถมในระหว่างนี้ยังไม่มีคนมาประกบมันด้วย ในนี้ผู้เขียนบอกเอาไว้เลยว่า กระทั่งจอมปราชญ์มาเองมันก็อาจจะไม่ใส่ใจด้วยซ้ำ ทำเอาอยากรู้เลยว่าพลังของชีเนี่ยนสูงส่งแค่ไหน และจะเข้ามาขัดขวางการต่อสู้ของหนิงเชวียและซย่าโหวหรือไม่

          แต่แล้วตัวละครอีกตัวที่ถือได้ว่าน่ากลัวและตลอดหลายเล่มที่ผ่านมาปรากฏเพียงแค่ชื่อก็มาตรงนี้แล้ว ทั้งยังเป็นคนที่ซย่าโหวหวาดกลัวและพยายามหลีกหนี มันคุมเชิงชีเนี่ยนไว้และเฝ้าดูการต่อสู้ที่ทะเลสาบเงียบๆ คนคนนั้นคือ จักจั่นยี่สิบสามวรรษ ประมุขพรรคมารคนปัจจุบัน

          แบบโอ๊ยยยยย ได้ยินแค่ชื่อพี่แกมานาน ก็สงสัยว่าจะแห้งตายไปแล้วหรือเปล่าแต่ในที่สุดก็โผล่มาให้คนอ่านอ้าปากค้างได้ ความเทพนี่ไม่ต้องพูดถึง คิดว่าหลังจากนี้จะต้องมีบทบาทในภาคต่อไปแน่นอน (นิยายเรื่องนี้มีแต่ตัวละครเทพๆ ให้หลงรัก ฮือออ)

          สุดท้ายคือจบเล่มไปได้อย่างงดงาม เฉลยปมหลายอย่างให้เราได้รับรู้ แต่ก็อดหวั่นใจไม่ได้ว่าในอนาคตมันจะดำเนินไปในทางใดต่อ (แน่นอน เพราะจำนวนเล่มยังเหลืออีกเยอะมาก 5555) เล่มนี้ให้ 10/10 เลย มันดีมากจริงๆ อ่านกันแบบยาวๆ ชนิดที่วางไม่ลงกันเลยทีเดียว