ความคิดถึง คงเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต
เป็นข้ออ้างเพื่อให้เราใช้ชีวิตต่อ
ความคิดถึง เรียกน้ำตา ความโกธรเคือง และหัวเราะไปกับห้วงความทรงจำ

หนุ่มสาวจีบกัน รักกัน และเลิกกัน
ความสัมพันธ์ตัดขาด ต่างไปมีชีวิตใหม่
นานวันจนเมื่อใบไม้ต้นสูงใหญ่ กลายเป็นโรยร่วง
เวลาเนินนานพอที่ต่างคนต้องเผชิญหน้ากับความสูญเสีย
ทั้งของเขา และของเธอ
ความคิดถึง บังเอิญ ที่ไม่ได้นัดหมาย แสดงออกจากปลายปากกาจรดลงกระดาษ เรียบเรียงความทรงจำครั้งเก่าที่เคยมีร่วมกัน พ่วงด้วยถามไถ่ชีวิตปัจจุบัน ถูกส่งยื่นไปหาอีกคน


คนรับยิ้ม จากนั้นน้ำตาเริ่มไหล มองดูรอบข้างก็เห็นแต่ความเจ็บปวดจากหัวใจที่กำลังสูญเสีย
จึงใช้จดหมายนี้ เป็นเหมือนเครื่องเยียวยาใจ เขียนตอบกลับไป เล่าสู่กันฟังถึงชีวิตที่ผ่านมา
เรียงร้อยบทความแต่ละย่อหน้า แล้วจบด้วยคำว่า ด้วยรักและคิดถึง


20 ปี เราไม่ได้พบกัน
แต่ช่วงที่ฉันสูญเสียคนรัก ฉันคิดถึงคุณ
ฟังดูบ้า และดูเพ้อเจ้อ
แต่เพราะช่วงเวลาที่ทุกข์ใจจนไม่สามารถทำอะไรได้
ใจของฉันคงคิดถึงบางสิ่ง บางสิ่งที่เป็นดั่งฤดูใบไม้ผลิอันอบอุ่น