“~~ก็ได้แต่แอบแอบหวังใจไว้ให้เธอโสด  หวังใจให้เธอโสด ต้องมีซักที ต้องมีวิธี~~” เสียงเบอร์โทรศัพท์ดังขึ้นหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียง ลุกขึ้นมาด้วยความงัวเงีย  ควานหาโทรศัพท์ไปทั่วด้วยสายตาที่ยังเปิดไม่สุดของเธอแต่เธอก็ต้องตกใจ เมื่อเธอรู้สึกเหมือนมีใครมานอนข้างๆเธอเลย เธออยู่คนเดียวไม่เคยมีใครมานอนด้วยเลยนะเธอตื่นตกใจ เมื่อภาพตรงหน้า คือชายหนุ่มที่เปลือยเปล่าท่อนบน ใบหน้าคมเข้มจมูกโด่ง ผิวขาว ปากคมสวย ผู้ชายคนนี้คือ ”perfect“ แต่เวลานี้ไม่ใช่มาวิจารณ์ใบหน้าของเขา เพราะตอนนี้ฉันอยู่บนเตียงกับเขา เขาอยู่บนเตียง ฉันอยู่บนเตียง เดี๋ยวนะ!! อย่าบอกนะว่า…. ฉันไม่พูดเปล่า พลางมองเสื้อผ้าที่กระจุยกระจายไปตามห้องนี่มันอะไรกันเนี่ย!! ชายตรงหน้าเริ่มลืมตาขึ้น ด้วยความสะลืมสะลือและคำอุทานก็ออกมาจากปากว่า

“เฮ้ยยยย!!บัดซบจริงๆ” อะไรนะบัดซบงั้นหรอ ใครกันแน่ที่ควรพูดคำนั้น ฉันเสียความบริสุทธิ์ไปนะ

“นี่นาย!! ฉันต่างหากที่ควรเป็นคนพูดคำนี้อ่ะโอ้ย!!” ฉัยอุทานมาด้วยความหงุดหงิด เสียอารมณ์ชะมัด 

“ขอโทษนะที่ฉันอุทานออกมาแบบนั้นเพราะฉันเผลอทำอะไรกับเธอไปอ่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจแต่ฉันจะรับผิดชอบเธอนะ ฉันสัญญาเลย จากใจลูกผู้ชายเลยนะ” เขาไม่พูดเปล่า พลางเขย่ามือฉันไปด้วย โอ้ยใจอ่อนยวบเลย จริงๆฉันก็ไม่ได้โกรธอะไรเขาหรอกนะเพราะเราก็คงเมาด้วยกันทั้งคู่อ่ะแหละ ถ้าผิด ก็คงผิดด้วยกันหมด