วันที่อากาศเย็น(เรียกว่าหนาวก็ได้)และลมแรง และต้องรอต่อแถวซื้อบัตรนานมาก

พิซซ่าที่รอคิวเกือบชั่วโมง

เราจำไม่ได้แล้วว่าไปที่ไหนก่อนหลัง แต่ก็น่าจะไปอควาเรียมก่อนมาถั่ว เพราะรูปมันเรียงกันแบบนี้ ถั่วที่คนเยอะจนตกใจ เพราะตอนนู้นนนที่เคยมาคนไม่เยอะขนาดนี้ นี่อาจเป็นพลังของหน้าร้อนก็เป็นได้

นอกจากถั่วที่คนเยอะแล้ว แถวๆ ถั่วดอกไม้ก็สวย

รูปนี้ก็ถ่ายแถวๆ ถั่ว จากมุมนี้เดินตรงขึ้นไป2บล็อก(น่าจะนะ นับบล็อกไม่ค่อยถูก) ทางขวาจะเป็นchicago theater 

ทางซ้ายเป็นnordstrom rack, target ร้านจอร์แดน บลาๆ

นั่งรถเมล์จากถั่วมาลงป้ายแรกของถนนมิชิแกน ก็จะเป็นจุดชมวิวแม่น้ำชิคาโก จริงๆ ถ้าลงฝั่งถั่วก็จะเป็นchicago riverwalkแต่เราไม่เดินไง แค่แวะไปยืนมองเฉยๆ ก็พอ เดินซื้อของจนขาลากแล้ว

น้ำออกสีเขียวๆ ประหนึ่งว่ามาตอนช่วงที่เค้าย้อมสี

ปกติเวลาลงรถเมล์ เราจะต้องกล่าวขอบคุณคนขับรถกันใช่ม้ะ (เราชอบวัฒนธรรมนี้มากเลย) แต่สำหรับรถเมล์2ตอนแบบนี้ เราไม่ได้ยินคนที่ลงประตูหลังพูด"Thank you"เลย พูดไปคนขับก็คงไม่ได้ยิน

ที่นั่งตรงกลางก็จะโยกยึกๆ

ยามเย็นที่เลคมิชิแกน 

วันก่อนกลับก็ได้ไปดูผู้ชายมา ถึงแม้จะเห็นแต่เบอร์เสื้อเราก็จะนับว่าเห็นเค้าแล้ว กรี๊ดดดด5555 เกมวันนั้นแพ้จ้า แถมแข่งไม่ถึงสามชั่วโมงด้วย เซงเบาๆ แต่ก็ดีแล้วล่ะ ทำให้เราได้แวะซูเปอร์ก่อนกลับ

คนดูเต็มสนามเลย เยอะมาก เยอะจริงๆ บัตรก็แพงมาก บนดอยที่เราอยู่ราคาประมาณ30กว่าๆ
แถวหน้าไม่ต้องถูกถึง 300-400ค่ะ

เนี่ยๆ เบอร์17กำลังตีอยู่ จากดอยมองลงไปข้างล่างก็ได้แค่นี้แหละ

ขายถั่วยังจะต้องมีสัญลักษณ์

ก่อนขึ้นเครื่องกลับเงินเหลือเยอะ เลยละลายเงินเล่นโดยการซื้อเครื่องสำอางและกินข้าว คือขึ้นเครื่องไปก็ได้กินข้าวอะ แต่นี่หิว อยากกิน เงินเหลือ มื้อนี้ก็แค่15นิดๆ ปาดน้ำตาทำไม แต่มันอร่อยมากนะ

"บายยยย ชิคาโก หวังว่ารอบหน้าเราคงไม่ต้องมาช้อปปิ้งที่เมืองแสนแพงอีกนะ"
.

.

.

.

.

.

ก็คิดแบบนี้แหละ สุดท้ายปีนี้มันก็ต้องไปชิคาโกอีก TT