TW: death

//

ณ ที่แห่งนี้ เต็มไปด้วยดอกไม้เรียงรายมากมาย มันมาจากใครต่อใครหลายคนที่คุณอาจรู้จักบ้าง ไม่รู้จักบ้าง ท่ามกลางดอกไม้ มีรูปของคนๆนึงวางอยู่ รูปนั้นถูกใส่กรอบเอาไว้อย่างเรียบง่ายเหมาะกับเจ้าของรูป ข้างหลังกรอบรูป มีโลงไม้สีดำบรรจุสิ่งของต่างๆที่เป็นความทรงจำของเขาคนนั้นอยู่

และใช่ ที่นี่คืองานศพ

งานศพของคนที่คุณรักที่สุดคนนึง

แต่ถึงจะเรียกว่างานศพ แต่มันไม่มีศพหรอก เพราะเจ้าของงานคนนั้นยังไม่ตายนี่นา

แต่ก็คงเร็วๆนี้

เขารู้ดีว่าตัวเองกำลังจะตาย เขาจึงจัดงานนี้ขึ้น เชิญใครต่อใครที่อยากให้มาอยู่ร่วมกันในวาระสุดท้ายมา ในงานนี้เขาเป็นทั้งเจ้าภาพและเจ้าของงานไปพร้อมๆกัน

คุณจึงมาอยู่ในงานนี้ มาอยู่เพื่อวาระสุดท้ายของเขา คุณเศร้า และอาลัย แต่คุณรู้ คุณรู้ว่าถึงเวลา และคุณจำเป็นต้องทำใจ

คุณนั่งมองเขาทำหน้าที่เจ้าภาพอย่างเงียบๆ เขาที่กำลังจะตายแต่ยังไม่ตาย ยืนอยู่ตรงนั้น ท่ามกลางผู้คนมากหน้าหลายตา ทำหน้าที่ครั้งสุดท้ายของตัวเอง ในมือของคุณมีดอกไม้เทียนวางอยู่ มันเป็นสัญลักษณ์ว่าเจ้าของมันยังคงหายใจอยู่ ทุกคนที่มาร่วมงานได้รับเจ้าดอกไม้นี้ คุณมองเขาสลับกับมองมัน คุณรู้สึกอยากให้เวลาเดินช้าลงกว่านี้อีกหน่อย

แต่เวลาก็คือเวลา คุณไม่สามารถกำหนดมันได้

ชั่ววินาทีนั้น คุณกำลังมองเขาที่อยู่ท่ามกลางฝูงชน  วินาทีนั้นภาพของเขาสะท้อนอยู่บนนัยน์ตาของคุณ แต่แค่อีกเสี้ยววินาทีต่อมา เขาก็หายไปจากตรงนั้น นัยน์ตาของคุณไม่ได้สะท้อนภาพเขาอีกต่อไป ตอนนี้คุณเพียงแค่มองความว่างเปล่าเท่านั้น

เพียงแค่พริบตาเดียว

และนี่ คือความตายของที่แห่งนี้ ไม่เหมือนที่ที่คุ้นเคยกันหรอก แต่นี่ก็คือความตาย ความตายซึ่งพรากคนที่คุณรักให้หายไปในชั่วพริบตา อย่างไร้ร่างและวิญญาณ

คุณไร้ซึ่งคำพูด ละสายตาจากความว่างเปล่านั้น ก้มลงมองดูดอกไม้เทียนน้อยๆที่อยู่ในมือ มันกำลังละลาย เป็นเครื่องย้ำเตือนว่าเขาจากไปแล้วจริงๆ จากไป...ตลอดกาล

บรรยากาศหนักอึ้ง ทุกคนเงียบ ดอกไม้เทียนทุกดอกค่อยๆละลาย และหลอมเหลวจนผิดเค้าเดิม ที่แห่งนี้เต็มไปด้วยกลิ่นอายของความโศกเศร้า ความไว้อาลัย ทุกคนอยู่ในภาวะสงบนิ่ง เพื่อให้เกียรติแก่เขา เขาที่เป็นที่รักของทุกๆคน

เวลายังคงเดินต่อไป

คุณไม่รู้ว่านานเท่าไรแล้วที่เขาได้หายไปจากตรงนั้น คุณเห็นแขกที่มาร่วมงานค่อยๆทยอยกันออกไป จนตอนนี้เหลือเพียงไม่กี่คนที่ยังอยู่ในงาน

คุณยังคงไม่ไปไหน หรือจริงๆก็คือคุณยังไปไหนไม่ได้ คุณต้องดูแลงานที่เขาฝากฝังไว้ให้คุณจัดการต่อ คุณเก็บของไปพลาง และรอจนกระทั่งส่งแขกคนสุดท้าย เขาเป็นผู้ชายคนนึงที่คุณเองคุ้นหน้าคุ้นตาดี เขาเดินมาหาคุณ เอ่ยชื่อคนนั้นที่คุณรัก เล่าถึงคุณงามความดีที่คนๆนั้นทำ และแสดงความเสียใจกับคุณ ทั้งที่เขาเองก็เสียใจเช่นกัน แต่ถึงอย่างไรคุณก็รู้ดี คุณต้องเสียใจมากกว่าใครอยู่แล้วล่ะ คุณยิ้มอย่างอ่อนแรง ก่อนเอ่ยตอบกลับไปด้วยคำพูดเช่นเดียวกัน

ทันทีที่ลับหลังผู้คน คุณก็ร้องไห้ออกมา น้ำตาไหลออกมาจากหลากหลายความรู้สึกที่ผสมปนเปกัน คุณรู้สึกเศร้าเหลือเกิน จริงๆคุณก็แทบจะร้องไห้ออกมาตั้งแต่ที่ผู้ชายคนนั้นพูดชื่อเขาคนนั้นกับคุณแล้ว คุณอดทนเอาไว้เพราะคุณไม่อยากทำตัวฟูมฟายต่อหน้าใคร แต่ตอนนี้คุณอยู่คนเดียวแล้ว มันไม่เป็นไรที่คุณจะแสดงความอ่อนแอ

คุณคิดถึงเขา คุณคิดถึงเขาเหลือเกิน คุณอยากให้คุณและเขาได้ใช้ชีวิตด้วยกันมากกว่านี้ คุณทำใจไม่ได้ และคุณเตรียมใจไม่ทันเช่นเดียวกัน ต่อให้คุณรู้ว่าเขากำลังจะตาย และคุณก็รู้ด้วยซ้ำว่าเขาจะจากไปวันนี้ แต่คุณก็ไม่พร้อม หรือต่อให้คุณรู้ว่าเวลาไหน วินาทีใด คุณก็คงไม่พร้อมอยู่ดี

คุณร้อง ร้องจนหมดน้ำตา ร้องให้กับเขา เขาที่คุณรัก คุณคิดเอาไว้ว่าตอนนี้คุณจะร้องให้เต็มที่ ให้เพียงพอ ให้สาแก่ใจ ร้องเผื่อตัวคุณเองในวันข้างหน้า และเพื่อที่คุณจะได้ไม่ต้องร้องอีก

ณ ตอนนี้ทุกอย่างสงบ คุณหยุดร้องไห้แล้ว คุณมองไปยังรอบตัวที่ร้างไร้ผู้คน คุณรู้ว่าคุณเองก็ต้องไปแล้วเหมือนกัน

คุณมองไปยังรูปของเขา ลุกขึ้น ยิ้มให้เป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะบอกลาในใจ และก้าวเดินออกไป

' ลาก่อน :) '

เรื่องนี้ดัดแปลงมาจากความฝันของเราเองค่ะ ก็เลยมีความแฟนตาซีหน่อยๆ ทั้งการจัดงานศพและการตายก็ถูกสร้างความเป็นจริงขึ้นมาใหม่หมดเลย (เป็นฝันที่ไม่ดีเอาซะเลยนะคะ ;-;) ด้วยความเสียดายความแปลกนี้ก็เลยหยิบมาเขียนซะเลย แต่เราไม่เคยเขียนอะไรแบบนี้มาก่อน เป็นยังไงบอกกันด้วยนะคะ

มีใครงงเรื่องสรรพนามไหมคะ เราใช้แบบนี้เพราะถอดมาจากฝันนี่แหละ ก็เลยใช้แทนตัวเองว่าคุณ จะได้แทนตัวเองลงในเรื่องไปเลย อยากให้เป็นมุมมองบุคคลที่หนึ่งอะไรประมาณนี้น่ะค่ะ

สิ่งที่ ≠ ความจริงในเรื่อง อธิบายเพิ่มเติมนะคะ คิดว่าอาจจะงงกัน
1. การตายในเรื่องนี้ = หายวับไปต่อหน้าต่อตา แบบนั้นน่ะค่ะ ตายแบบหายไปทั้งร่าง แล้วก็วิญญาณเลย
2. ในเรื่องมี culture การจัดงานศพให้ตัวเองค่ะ คนที่ใกล้จะตายก็จะรู้ว่า เออ เราจะตายแล้วนะ ก็จัดงานขึ้นมา แต่จริงใช้คำว่างานศพก็ไม่ค่อยตรงเท่าไรค่ะ จริงๆมันคือ ' งานวันตาย ' มากกว่า