ตลอดระยะเวลา 2 เดือนสำหรับการฝึกงานที่ค่าย ค่ายหนึ่ง

ยอมรับว่าช่วงฝึกงานเป็นความรู้สึกที่ ลอยๆ ล่องๆ พอสมควรสำหรับลักษณะงานที่ฉันทำ  

แต่ฉันคิดว่าคงได้อะไรสักอย่างจากการฝึกงาน

ซึ่งเป็นแค่ความคิดเฉยๆว่าได้แต่ยังไม่ได้สัมผัสถึงความรู้สึกจริงๆขนาดนั้นเพรายังเริ่มต้นมั้ง

แต่ที่ได้แน่ๆคือจำพวกโปรแกรมต่างๆ เช่น ps, ai ,pr ,ae เป็นต้น

ได้ทำหลายอย่างที่แตกต่างไปจากเดิมบ้าง แต่ไม่ทั้งหมด

เช่น การที่ต้องมานั่งคิดคอนเทนต์เพลงต่างๆ  คิดมามากมายแล้วมาให้พี่เลี้ยงเลือกอีกทีว่าจะเอาคอนเทนต์งานเราหรือไม่ พอผ่านแล้วก็มานั้งทำกราฟิกต่างๆ ซึ่งได้เรียนรู้อะไรมากมายต่างจากห้องเรียน  อีกทั้งการออกกอง ซึ่งถ้าถามว่ากำไรของการทำงานที่นี่คืออะไร คือการเจอศิลปินมากมายจริงๆ ไม่คิดว่าจะได้ทำงานในวงการบันเทิงจริงๆแบบนี้  เจอศิลปินจนแบบเจอจนเบื่อ 55555

มีเรื่องเล่าคือวันนั้นไปออกกองมาแล้วเจอศิลปินและผู้จัดการ รวมถึงคนเบื้องหลังมากมายวันนั้นนี่แบบเปิดโลกทัศน์อย่างแท้จริงแต่ก็รู้สึกเกะกะมากตอนไปออกกองแบบว่า กูไปทำไร ซึ่งจริงเขาให้ไปภาพเบื้องหลังทำนองนั้น แล้วแบบวันนั้นร้อยมากว่อร์ถึงจะเป็นสตูิดิโอก็ตาม พี่คนนึงบอกนี่ว่าหนูลูกนี่เพิ่งเริ่มต้น วงการนี้มันอยู่ยากลูกต้องอดทน กูแบบค่ะพี่555

ระยะเวลา 2 เดือนนี้ตอนแรกคิดว่าช้า คงน่าเบื่อ แต่เปล่า ไม่เลย ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้ด้วยซ้ำ

ถ้าอยากขอบคุณจริงๆอยากขอบคุณพี่เลี้ยง  

พี่เลี้ยงเป็นคนรับฉันเข้าทำงาน เป็นคนสัมภาษณ์ เป็นคนสั่งงาน เป็นคนดูงาน เป็นคนที่คอยพูดตลอดเวลาว่าอยากให้ได้อะไรกลับไปจริงๆ  เขาไม่เคยดุ ไม่เคยด่า ไม่เคยว่า ไม่เคยเตือน ไม่เคยทำอะไรให้เสียน้ำใจ แต่สัมผัสได้ถึงคำว่า ' เดี๋ยวน้องไม่ได้อะไรกลับไป  ' โดยการที่เขาปล่อยให้ฉันเผชิญกับงานนั้นด้วยตัวเองอย่างแท้จริง แล้วประโยคต่อมาว่า ' เจอปัญหาอะไรมั้ย '  

สิ่งที่ตามมาคือมิตรภาพของเพื่อนฝึกงานด้วยกัน ไม่คิดว่าการฝึกงาน 2 เดือนจะทำให้สนิทจริงๆ ทั้งๆที่มหาลัย ต่างที่มาและต่างจังหวัดด้วยซ้ำ ขอบคุณค่ะ

ใกล้ถึงเวลาแยกย้ายเพราะฝึกงานเสร็จแล้ว หลังจากนั้นฉันก็ต้องให้พี่เลี้ยงเซ็นใบประเมิน บอกเลยว่า โหดจริงในจริง ของจริง แบบพี่คะปราณีหนูหน่อยเถอะค่ะ แต่ก็ยอมรับชะตากรรม แต่ก็ผ่านแหละแต่ก็ไม่ได้ดี55555

ไม่รู้สิ ตอนฝึกงานเรื่องบางเรื่องฉันก็มองข้ามไปจริงๆ 

จนกระทั่งดูผลการการประเมินรวมทั้งจบการฝึกงานไปแล้ว ทำให้ฉันคิดอะไรหลายๆอย่างได้ 

อธิบายไม่ถูกแฮะ เป็นความรู้สึกที่มองย้อนตัวเองกลับไปที่เก่าๆอะ  

เหมือนบางอย่างเราก็ไม่ได้ให้ความสำคัญขนาดนั้น จนวันนึงผ่านไปแล้วเรามองย้อนไปก็แบบจริงแฮะ เช่นคำพูดของพี่เลี้ยงที่คอยพุดกับฉันบ่อยๆ แต่ฉันก็ไม่ได้คิดอะไร จนกระทั้งนึกย้อนไปเขาคงบอกเราให้เราคิดเองแหละ เขามักจะพูดว่า ' ที่นี่มีคนที่มอเธอมาสมัครหลายคนแต่ชั้นไม่ได้รับใครเลย ชั้นรับเธอมาคนเดียวถ้วนเลย '  ฟังดูเป็นประโยคเผินๆป้ะ ถ้าลองคิดดูจริงๆคือเหมือนเป็นประโยคให้ฉันคิดและกระตุ้นตัวเองนะความจริงแล้วอะ ซึ่งก็จริง  จริงๆมีอะไรหลายๆอย่างที่เขาบอกซึ่งตอนนั้นฉันก็ยังไม่คิดขนาดนั้นด้วยซ้ำ  แต่ตอนนี้คิดได้แล้วขอบคุณค่ะ

ที่ค่ายตอนแรกมีฉันเป็นเด็กฝึกคนเดียวเพราะค่ายรับมาโดยตรง แต่บังเอิญมีค่ายอื่นในบริษัทยุบเลยมีเด็กฝึกจากค่ายอืื่นมาด้วย 2 คน เลยมีทั้งหมด 3 คน รู้สึกมีเพื่อน 5555 ด้วยความที่มีแค่3 คนเลยทั่วถึงสำหรับดูแลและสั่งงานสำหรับค่ายนี้ แต่อีกค่ายที่ทำงานโซนเดียวกันมีเด็กฝึกอีก  7 คนที่นี้มีเลยมีเพื่อนเพิ่มอีก 55555ก้ดีนะจะได้ไม่เหงานั้งทำงานรวมกันแต่คนละค่าย555555

ความรู้สึกตอนแรกที่บอกว่า ฝึกงานเหมือนไม่ได้อะไร เพราะมันเป็นความรู้สึกแบบล่องๆลอยๆ คิดแค่ว่าคงได้อะไรกลับไปแต่ยังไม่ถึงความรู้สึกจริงๆ แต่ตอนนี้ฉันเข้าใจ 

ซึ่งชีวิตยังต้องเรียนรู้โลกกว้างอีกมากมาย 

ยังต้องเรียนรู้อีกเรื่อยๆและเรื่อยๆ ต่อไปเรื่อยๆ 

แต่ก็หวังว่าสักวันจะต้องเป้นคนที่มีความพยายามากกว่านี้ และเก่งกว่านี้ในสักวัน 

ขอบคุณค่ายนี้ที่อย่างน้อยให้ฉันได้เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของการทำงานขององค์กรนี้

#แด่ตำแหน่งวันนี้ graphic design & creative content