วอลล็อคยกมือเกาะขอบรถแล้วดันร่างตนเองกระโดดขึ้นท้ายรถบรรทุก ร่างสูงค่อย ๆ เดินก้าวไปข้างหน้าเพื่อตรงไปยังเด็กทาสที่ตอนนี้ลงไปนอนดิ้นที่พื้นไม้ เขาปรายตามองเกรเทลด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก เจ้าหนูนี่พยายามจะแอบลักลอบหลบหนีออกไปนอกเขตตลาดค้าทาสในจังหวะที่ไม่มีใครสังเกต

ตัวเขาเองไม่เคยคิดไว้ใจเจ้าหนูนี้เลยสักครั้งเพราะรู้ดีว่ามันจะต้องหาทางออกไปให้ได้ ไม่วันนี้ก็วันหน้า ฉะนั้นเขาจึงมีมาตรการรองรับไว้ตลอดแม้ว่าเขาจะยอมฝ่าฝืนกฎที่ตนเองเคยตั้งไว้ก็ตามว่าจะไม่ใช้เวทมนตร์พันธะใส่คนอื่นอีก

“เจ้าอยากออกไปนอกค่ายอะไรขนาดนั้นไอ้หนู?” นายหัวตลาดค้าทาสถามออกไปด้วยความสงสัย

เกรเทลเงยหน้ามองเจ้านายตนเองด้วยน้ำตาที่เอ่อล้น เธอรู้สึกว่าหายใจได้ดีขึ้นแต่ยังเจ็บหัวมากจนแทบไม่แรงแม้แต่เสียงพูดออกมา

“นาย…”

สำหรับชายหนุ่มถ้าเกรเทลไม่ตอบเขาในทันทีก็ได้ เขาไม่เร่งรัดเพราะดูจากสภาพเด็กทาสในตอนนี้แค่เอ่ยปากพูดยังลำบากเลย

แม้ว่าเขาจะให้งานให้ที่พักอาศัยกับมันโดยที่ไม่มีค่าจ้างให้แถมมันไม่จำเป็นต้องออกไปเร่ร่อนด้านนอกแล้วเชียว สงสัยเขาต้องหางานให้มันเพิ่มจะได้ไม่ว่างมากจนคิดแผนหนีแบบนี้อีก ขนาดเขาฝากเฟียซให้ดูแลแทนแล้วมันยังหาทางหนีได้เลย

วอลล็อคทรุดตัวลงนั่งยอง ๆ เอาแขนพาดไว้บนหัวเข่าแล้วเอียงคอมอง ผมสีเขียวเด่นที่ตอนนี้ดูยุ่งเหยิงเหมือนคนที่เพิ่งผ่านการวิ่งมาได้ไหลตกลงมาบดบังใบหน้าหล่อ กรอบหน้ายังมีเม็ดเหงื่อไหลซึมไปทั่วไม่ต่างจากสภาพเธอเลย

“เจ้าไม่ต้องตอบข้าตอนนี้หรอก”

เขาถอนหายใจแรงออกมาเฮือกหนึ่งก่อนจะยกข้อมือตนเองเอื้อมไปยังหน้าผากของเกรเทล ปลายนิ้วชี้เรียวยาวได้แตะวาดลงไปเบา ๆ กลางหน้าผากของคนตัวเล็ก เกรเทลรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัวทันทีที่เขาสัมผัสเพียงปลายนิ้วมือ

เธอคิดว่าตนเองจะตายอยู่แล้วด้วยซ้ำเพราะมันปวดแสบปวดร้อนมาก จนเหมือนสมองจะระเบิดแตกออกมาเป็นเสี่ยง ๆ แต่พอเขามาทุกสิ่งทุกอย่างกลับดูทุเลาลง

…มันเกิดขึ้นจากเขาเหรอ? …

วอลล็อคกางมือเอานิ้วโป้งและนิ้วชี้นวดคลึงตรงขมับของร่างที่นอนอยู่บนพื้นอย่างตั้งใจ คล้ายคนที่กำลังไถ่โทษสิ่งที่ตนทำผิดลงไป

“ขอโทษด้วยเจ้าหนูข้าไม่ได้ตั้งใจหรอกนะ แต่เพื่อกันไม่ให้เจ้าหนีไปได้ข้าจึงจำเป็นต้องทำ”

ร่างหนาจ้องตาเกรเทลด้วยแววตาที่รู้สึกผิดและเศร้า เขาเป็นคนที่ทำให้เจ้าเด็กนี้เจ็บตัวแถมเกือบไม่รอดถ้าเขากลับมาไม่ทัน แต่อย่างที่รู้กันเพราะเขาเป็นเจ้าชีวิตของคนที่นี่ ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นของเขา อยู่ภายใต้การดูแลของเขาและถ้าเขาไม่เป็นคนทำเองก็จะมีคนแตกแถวเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จนเกินการควบคุม

“ข้าควรบอกเจ้าก่อนมันเป็นความผิดของข้าเอง”

เวทมนตร์พันธะไม่ใช่สิ่งที่เขาจะซี้ซั้วใช้งานแต่เพราะเขาสัมผัสได้ครั้งแรกว่าพลังงานของเจ้าหนูนี่มันแปลก ๆ ต่างไปจากคนอื่น แม้กระทั่ง ‘เจ้านั่น’ ยังพูดออกมาด้วยตัวมันเองว่าเกรเทลพลังงานแปรปรวน

“ตัวเจ้ามีเวทที่ข้าลงไว้ติดตามตัว ข้ากำหนดอาณาเขตไว้ว่าเจ้าห้ามออกจากบริเวณตลาดค้าทาสไม่งั้นเวทมนตร์มันจะทำงานเพื่อห้ามเจ้าเอาไว้”

ในวันนั้นวันที่เกรเทลเอ่ยปากขอทำงานที่นี่ด้วยตนเอง เขาได้ตัดสินใจกลับมาใช้เวทมนตร์นี้อีกครั้งทั้งที่คิดว่าไม่มีความจำเป็นต้องใช้อีกแล้ว

เงื่อนไขมีแค่ข้อเดียวง่าย ๆ คือการเคาะไปที่กลางหน้าผากของอีกฝ่ายแล้วผูกเข้ากับจิตตนเอง มันสามารถระบุตำแหน่งและสร้างอาณาเขตระยะใกล้ไกลได้ว่าอีกฝ่ายสามารถหนีหายไปได้แค่ไหน โดยผู้ใช้เองก็สามารถเคลื่อนย้ายตามผู้ผูกพันธะนี้ไปได้ด้วยเช่นกัน

“ฉะนั้นเจ้าอย่าหาเรื่องใส่ตัวอีกเจ้าหนู”

แต่ข้อเสียคือทั้งผู้ถูกพันธะและผู้ใช้พันธะจะมีอาการแสบร้อนบริเวณกลางหน้าผากซึ่งกันและกัน ไม่ว่าจะอาการปวดหัว แน่นหน้าอก เป็นพร้อมกันเป็นสัญญาณเตือน เมื่อเวทมนตร์เริ่มทำงานตามเงื่อนไขที่ผู้ใช้กำหนดไว้ตั้งแต่ต้น ยิ่งถ้าผู้ถูกพันธะฝืนอาการมากเท่าไรก็จะยิ่งถูกเผาไหม้จากเวทมนตร์

เขาจะไม่บอกเจ้าหนูในเรื่องนี้หรอกว่าสภาพตัวเขาตอนเดินทางกลับมาแทบจะล้มทั้งยืนเช่นกัน วอลล็อคก็ไม่คิดว่าอานุภาพความรุนแรงจะมากมายขนาดนี้ มีหวังมันได้หัวเราะเยาะเขาเป็นแน่

วอลล็อคเริ่มมีอาการแสบร้อนกลางหน้าผากเล็กน้อยแล้วก็เริ่มทวีคูณความรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ในขณะที่กำลังเดินทางกลับมาที่ค่ายพอดี จึงรู้ว่าเกรเทลกำลังจะออกไปด้านนอกตลาดค้าทาส ถ้าเขาไม่รีบเคลื่อนย้ายตนเองมาดักตรงปากทางออกก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกรเทลจะมีสภาพเป็นยังไง

โชคดีที่เขากลับมาหยุดรถทันก่อนจะออกไปนอกอาณาเขตเวทมนตร์ จิตที่เขาผูกกับเกรเทลปรากฏชัดเจนว่าเจ้าหนูไปซ่อนอยู่ตรงไหนของขบวนรถขนสินค้า ไม่ยากเลยที่จะบอกพนักงานขนส่งสินค้าว่าลูกน้องเขาลืมของวางไว้บนท้ายรถขนสินค้าสักคัน เขาจึงมีเวลาในการลากตัวมันเข้ากลับไปในตลาดค้าทาส

“…”

เกรเทลเริ่มหายใจได้ดีขึ้น ส่วนอาการปวดหัวหายไปแล้วแต่ยังเหลือเหงื่อชื้นตามกรอบหน้าเล็กน้อย เธอพยายามจะลุกขึ้นยืนด้วยตนเองแต่วอลล็อคกางแขนออกไปคว้าต้นแขนของเธอแล้วค่อย ๆ ประคองยืนขึ้น เกรเทลเสียหลักเซไปทางชายหนุ่มเพราะขาอ่อนแรงดีที่วอลล็อคจับไว้ได้ทัน

“งั้นเจ้าขึ้นมา”

“…”

วอลล็อคหันหลังให้เกรเทลทำการย่อขาลงเล็กน้อยเพื่อก้มตัว เขาเอียงศีรษะกลับมามองร่างเล็กทำท่าว่าให้ปีนขึ้นขี่หลังเขาแทน

เด็กสาวตาโตยืนทำหน้าเลิ่กลั่กไม่แน่ใจว่าเขาจะให้เธอขึ้นหลังจริงตามที่เขาพยายามบอก

“ทำหน้าเหมือนเห็นผี ข้าบอกให้เจ้าขึ้นมาขี่หลังข้าไง เร็วอย่าต้องให้ข้าพูดซ้ำ”

เมื่อคนเจ็บมัวแต่ลีลาชักช้าเขาจึงต้องพูดขู่เพื่อให้มันเข้าใจเร็วขึ้น นี่ถือว่าเขาใจดีมากแล้วนะ ปกติเขาไม่ใช่คนที่จะยอมก้มหัวให้ใครหรือยอมใครขนาดนี้ ที่ทำลงไปเพราะความสงสารที่เด็กในปกครองต้องมาเจ็บตัวจากฝีมือเขา

“เออ…ได้ขอรับ”

เกรเทลพูดขานตอบกลับด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง เธอไม่รู้จะพูดอะไรในสถานการณ์นี้จึงปล่อยเลยตามเลย เนื่องจากภายในใจเธอตอนนี้ทั้งรู้สึกผิดและเป็นกังวลเหมือนเด็กน้อยที่ถูกผู้ใหญ่ว่าแอบขโมยของ

เธอเอื้อมมือไปจับบนบ่าหนาแล้วเอียงตัวลงไปเพื่อโอบแขนไปลำคอด้านหน้าของชายหนุ่ม เมื่อเธอเกาะหลังได้แล้ววอลล็อคจึงใช้แขนช้อนก้นของเจ้าหนูทาสยกเขยิบขึ้นมากระชับให้แน่นกันมันหงายหลังตกลงไป

พอทุกอย่างถูกจัดแจงเรียบร้อยดีแล้วเขาเลยยืดตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เกรเทลใจหายวาบรัดต้นคอวอลล็อคทันทีเพราะไม่คาดคิดว่าอีกฝ่ายจะสูงได้ขนาดนี้ เธอกังวลว่าตนเองจะพลาดตกลงไปที่พื้นมากกว่ายังไม่อยากเจ็บตัวเพิ่ม

วอลล็อคค่อย ๆ ก้าวเดินลงจากท้ายรถบรรทุกขนส่งเจอเข้ากับพนักงานพอดีที่เดินแวะมาเช็กว่านายหัวเจอของที่ตามหาหรือยัง

“เจอของหายหรือยังขอรับท่าน”

ทั้งนายใหญ่แห่งตลาดค้าทาสและเจ้าทาสตัวแสบหันขวับไปตามเสียงด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าลงมาแล้วจะเจอพนักงานขนส่งสินค้าเดินมาตรงนี้

“อ่อ ข้าหาของหายเจอแล้วพวกเจ้าเดินทางต่อเถอะ”

พนักงานขนส่งพยักหน้ารับอย่างรวดเร็วแล้วรีบหันหลังวิ่งกลับไปยังรถลากตนเอง เขาไม่ได้รู้สึกเอะใจเลยว่าทำไมถึงได้มีเด็กหนุ่มอีกคน มาจากไหน หรือทำไมมันถึงมาขี่หลังนายใหญ่ตลาดค้าทาสได้ แม้จะสงสัยหรือไม่ก็ตามมันก็ไม่ใช่ธุระกงการหน้าที่ที่เขาจะมาถามส่งเดชไปทั่วเหมือนชาวบ้านขี้เสือก

------

กดหัวใจ ❤️ หรือคอมเมนต์เป็นกำลังใจให้ไรท์ได้นะคะ

หากพบคำผิด แก้ไขหรือติชม โปรดคอมเมนต์อย่างสุภาพไรท์ยินดีปรับปรุงแก้ไขค่ะ

𝑻𝒂𝒍𝒌 𝒘𝒊𝒕𝒉 𝒘𝒓𝒊𝒕𝒆𝒓

ก่อนที่พระเอกคนแรกของเราเรื่องนี้จะโดนนักอ่านสาปส่งไปมากกว่านี้ เรายังพอมีบทที่เอาคืนได้เรื่อย ๆ อยู่นะคะ ทุกอย่างรังสรรค์ได้ด้วยปลายนิ้วมือของไรท์ค่ะ อิอิ

​

แวะมาพูดคุยเล่นหรือดูอัปเดตเกี่ยวกับนิยายไรท์ได้ที่

Facebook : C.T.Tiana

X (Twitter) : @Ccttiana