…เอาวะเป็นไงเป็นกันจะเป็นยังไงช่างแม่งแล้ว!…

“สอง! สองเท่า! ท่านสามารถใช้งานข้าหนักเป็นสองเท่ามากกว่าคนอื่นได้เลยขอรับ แต่ได้โปรดอย่าเอาข้าไปขายเลยนะ” 

เกรเทลตะโกนออกไปเสียงดังฟังชัดจนร่างสูงชะงักเล็กน้อย เธอเลือกที่จะตอบด้วยข้อเสนอนี้ไปแทน สำหรับเธอการถูกลงโทษในสถานที่ไม่คุ้นเคยดูเป็นเรื่องน่ากลัว ในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้วเธอก็ยอมรับ

ส่วนวอลล็อคทำหน้านิ่งเงียบไม่แสดงอาการใด ๆ ออกมา ขณะนี้เธอไม่รู้ว่าเขาคิดยังไงแต่สำหรับเธอที่ไม่มีอะไรจะเสียแล้วถ้าแลกกับการทำงานหนักกว่าเดิมเธอก็ยอมทำ ขอเพียงอย่าถูกนำไปขายก็พอ

ความเงียบปกคลุมบุคคลทั้งสองนานเกือบสองนาทีจนหางตาเธอมีน้ำเอ่อซึม เกรเทลกลัวจริง ๆ ไม่น่าคิดสั้นแอบขโมยนมปังเลยใครจะไปนึกว่าอีกฝ่ายเคี่ยวขนาดนี้

“สองเท่างั้นสินะ” 

ร่างสูงแสยะยิ้มลึกน่ากลัวแววตาแบบนั้นเธอรู้จักดี…เธอโดนเขาหลอกเข้าแล้ว

“…” 

ความรู้สึกขนลุกขนพองนี้คืออะไร เด็กสาวลอบกลืนน้ำลายหนืดลงคออย่างยากลำบาก วอลล็อคเลียริมฝีปากเล็กน้อยแล้วพูดขึ้นต่อ

“ได้ตกลงไอ้หนู ข้าจะทำเป็นมองไม่เห็นที่เจ้าขโมยขนมปังก้อนนี้ก็แล้วกันนะ” 

จากนั้นเขาก็เอื้อมมือมากระชากขนมปังในมือเธอออกไปอย่างรวดเร็ว จนเธอตกใจการกระทำของเขาแบบไม่ทันตั้งตัว เกรเทลเหล่มองชายหนุ่มรู้สึกไม่ค่อยเชื่อใจในคำพูดเขานัก

“ระแวงอะไร ข้าสิต้องระแวงเจ้าในเมื่อเจ้าเป็นตัวก่อปัญหา” 

เขายักไหล่มองมาที่เธอก่อนจะพูดต่อ

“ตอนนี้เจ้าก็น่าจะเหลือแค่ขัดโซ่เหล็กที่โกดังสินะ” 

เกรเทลพยักหน้าแทนการพูดออกไป

“ถ้างั้นเจ้าขัดเสร็จเมื่อไรไปช่วยขนลังผักผลไม้ส่งให้คนครัว แล้วเจ้าก็ไปช่วยเขาทำอาหารด้วย เห็นไรเดอร์โม้ว่าเจ้าเคยทำอาหารเป็นนิใช่ไหม?” 

“ขอรับ” 

ใช่เธอทำอาหารเป็นในระหว่างที่พักกินข้าวกันเมื่อวานนั่นแหละ พวกเพื่อน ๆ เอาแต่ซักไซ้ประวัติเธอไม่หยุดว่าทำอะไรเป็นบ้าง ใครจะไปนึกว่าอีตาวอลล็อคจะได้ยินไปกับเขาด้วย

…ขี้เสือกเหมือนกันนะนาย…

ทว่าเขาจะให้เธอไปช่วยทำอาหารในครัวแต่คงไม่ใช่ปริมาณน้อย ๆ หรอกมั้งเพราะครัวที่เขาหมายถึงคงเป็นโรงครัวคนงานที่นี่แน่นอน เธอยังไม่เคยทำอาหารแจกคนหมู่มากขนาดนี้มาก่อน จึงคิดว่าคงไม่ยากเกินความสามารถอย่างน้อยเธอขอเป็นผู้ช่วยทำครัวไปก่อนคงได้อยู่

“เสร็จแล้วเจ้าช่วยเข้ามาทำความสะอาดบ้านพักข้า…อ่อต้องทำทุกวันนะ อย่าขาดสักวันเชียว” 

แหม่พอบอกว่าใช้เธอหนักเป็นสองเท่าได้ก็เล่นใช้เธอใหญ่เลยนะพ่อคุณ

“ได้ขอรับ แล้วมีงานอะไรที่ข้าต้องทำอีกไหม” 

เขาส่ายหน้าไม่มีอะไรที่อยากจะสั่งในตอนนี้ แต่อนาคตไม่แน่เอาไว้เขามาสั่งใหม่อีกทีก็ยังไม่สาย

เด็กหนุ่มคอตกไม่เคยรู้สึกท้อแท้ในโชคชะตาขนาดนี้มาก่อน จนวอลล็อคอดรู้สึกสงสารมันไม่ได้…ใช่สะที่ไหนเขารู้สึกสนุกที่ได้ปั่นประสาทมันมากกว่า

“ถ้างั้นข้าไปล่ะเจ้าหนู” 

ขายาวหันหลังเดินกลับไปยังทางเดิมที่จากมาทำท่าเดินไปได้ประมาณสองถึงสามก้าวก็หยุดยืนแล้วหันหน้ามายังเห็นเจ้าเด็กทาสยืนคอตกนิ่งเงียบ นี่ถ้ามันแมวนะเราคงจะได้เห็นหางลู่หูตกตามตัวไปแล้ว

“เออนี่เจ้าหนู “

เสียงเรียกขานดังขึ้นทำให้เกรเทลเงยหน้าขึ้นมามองว่าอีกฝ่ายเรียกอีกทำไม ในเมื่อเขาก็กำลังจะเดินไปแล้วมิใช่เหรอ หยุดเดินทำไม…หรือเขาจะสั่งงานเธออีกรอบ?

” ข้าเกือบลืมเจ้านี่ไป “

วอลล็อคเดินกลับมายืนตรงหน้าเธอพร้อมหยิบกล่องอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋าย่ามสะพายข้างของเขา มันเป็นกล่องไม้ขนาดกะทัดรัดพอดีมือถูกยื่นมาข้างหน้า ส่งผลให้เกรเทลยืนงงเป็นไก่ตาแตกว่ามันคือกล่องอะไรแล้วเอามาให้เธอทำไม

“เอา! รับไปสิยืนบื้ออยู่ทำไมส่งมือมารับสิเว้ย” 

เพราะเด็กหนุ่มเอาแต่จ้องมองมาที่กล่องไม้ไม่วางตา จนเขาต้องพูดเตือนสติมันอีกรอบ ดูท่าอาการคนไม่ได้กินข้าวกลางวันจะออกฤทธิ์มากกว่าที่คิด สะมงสมองถึงได้ทำงานประมวลผลช้า

มือผอมแห้งยื่นมือไปรับอย่างระมัดระวัง สัมผัสแรกที่เธอรู้สึกได้คือมันค่อนข้างมีน้ำหนักเล็กน้อย ดูเหมือนภายในกล่องจะบรรจุเต็มไปด้วยของบางสิ่งบางอย่าง แม้เธอจะสงสัยแค่ไหนแต่ก็ยังไม่กล้าเขย่าหรือเปิดกล่องดูตอนนี้นัก

พอเด็กหนุ่มรับกล่องไม้ไปจากมือ เขาก็ตัดสินใจพูดขึ้นมาว่า

“ข้าแค่กินเหลือเจ้าเอาไปเถอะ” 

ว่าแล้วเขาก็รีบหันหลังเดินจ้ำอ้าวออกไปโดยที่เกรเทลยังไม่ทันได้ถามว่ามันคืออะไรกันแน่ แต่อย่างไรก็ตามในเมื่อเขาไปแล้วเธอจึงค่อย ๆ งัดฝ่ากล่องไม้ออกอย่างช้า ๆ ด้วยความระมัดระวังกลัวของข้างในจะตกหล่นเสียหาย

ภาพที่เธอได้เห็นทำให้เด็กสาวมีสีหน้าฉงนงงกับสิ่งที่เขาพูดออกมาเมื่อครู่ มันช่างสวนทางกับหลักฐานภายในอุ้มมือน้อย ๆ ของเธอยิ่งนัก

เพราะภายในกล่องไม้นี้เมื่อเธอเปิดฝ่ามันออกมากับมีข้าวหอมอุ่น ๆ อบอวลไปด้วยกลิ่นเครื่องเทศ ไหนจะเนื้อสัตว์อย่างไก่ชุบแป้งทอดกรอบสีทองอร่ามและผักสลัดถูกจัดวางอยู่มุมกล่องเล็ก ๆ เพื่อทานปิดท้ายมื้ออาหาร

มองภาพรวมแล้วยังไงก็ไม่ใช่ของเหลือตามที่นายหัวเขียวพูด เป็นกล่องข้าวที่สมบูรณ์แบบมาก นี่มันแทบจะเป็นข้าวกล่องใหม่ด้วยซ้ำไป

------

กดหัวใจ ❤️ หรือคอมเมนต์เป็นกำลังใจให้ไรท์ได้นะคะ

หากพบคำผิด แก้ไขหรือติชม โปรดคอมเมนต์อย่างสุภาพไรท์ยินดีปรับปรุงแก้ไขค่ะ

𝑻𝒂𝒍𝒌 𝒘𝒊𝒕𝒉 𝒘𝒓𝒊𝒕𝒆𝒓

ว้ายตายเอาข้าวกล่องมาให้แทนเหรอ ช่างน่าสงสัยเสียจริงพ่อหนุ่ม

เตือนก่อนมิใช่นิยายวายเด้อเดี๋ยวไรท์เฉลยให้แต่จะเป็นตอนไหนอีกเรื่องนะคะ55555