ที่ซื้อจากร้านใกล้บ้านของเธอ
“จำได้นะ เมื่อ2ปีก่อนเอง” — ผมพยายามทำให้เธอรู้ว่า เธอเคยใส่เสื้อมาในวันครบรอบเราเมื่อ2ปีก่อน เราคุยสัพเพเหระตามประสาผู้ใหญ่ด้วยการพูดจาที่คุ้นเคย ฤทธิ์แอลกอฮอลทำอะไรเธอไม่ค่อยได้ ประโยคคำคมใน facebook ผุดขึ้นมาในหัว คนต่างพูดประโยคน้ำเน่าว่า “แฟนเก่า ก็เหมือนหนังสือ เราคงไม่อยากกลับไปอ่านเล่มเดิมอีก เพราะก็รู้ตอนจบอยู่แล้ว”
แต่ผมว่าคุณไม่ใช่หนังสือนะ เขากล่าว
“คุณออกจากเหมือนสลัดบาร์ที่ซิซเลอร์มากกว่าอีก”
ผมกลับไปกินสลัดบาร์ทุกครั้งที่รู้สึกอยากเฮลตี้ แต่ผลลัพธ์มันต่างไปจากเดิม บางครั้งผมเติมชีส หรือไม่ก็ใส่น้ำสลัดญี่ปุ่น คุณแตกต่างในทุกครั้ง



เก็บเธอเอาไว้ดูก่อนปล่อยให้ใจได้พักผ่อน อยู่กับเธอให้นาน อีกหน่อยนึง — เก็บเธอเอาไว้ดูก่อน ชื่อเพลงไม่ต่างจากเรื่องที่กำลังพูดกับผู้หญิงตรงหน้า
ให้ตาย ผมพูดกับเธอเหมือนเธอเป็นส้วมที่ไว้แวะเวียนมายามต้องการปลดทุกข์
แต่เธอเข้าใจ ราวกับว่าบอกเป็นนัยๆว่าเราอยู่ในสถานะเพื่อนกันได้ และต่างคนต่างไปมีใครก็ได้ สีลิปและกระเป๋าผ้า Acne ที่เธอชอบใช้ ยังวนเวียนอยู่ในหัวเสมอ ร้านขนมปังที่ชอบไปนั่ง ฟอนต์ตัวอักษรภาษาไทยที่เธอชอบถ่ายเก็บไว้ ยังเป็นลายละเอียดเล็กๆของผู้หญิงคนนี้ ผมรักเธอนะ แต่ในบางเรื่องเราเข้ากันไม่ได้ และผมก็รู้สึกขอบคุณที่เธอเปิดโอกาสให้เราเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากที่สุด


เรายืนคุยกันในงานเลี้ยงแผนก graphic design ที่เธอทำงานอยู่ แต่ผมอยู่แผนกข้างๆที่ถูกชวนมาอย่างไม่เข้าใจ  

เสียงเพลงดังขึ้นกว่าเดิม ราวกับทุกคนพร้อมจะเต้นเหมือนโลกจะไม่มีพรุ่งนี้อีกแล้ว ต่างคนต่างทำงานกันหนักหน่วง เพื่อรอโบนัส และวันพักผ่อนยาวๆจากเจ้านาย เธอบ่นพึมพำ แบบที่เธอเป็น ผมมักเป็นผู้ฟังที่ดีของเธอ ใบหน้ายิ้มแย้มแสดงออกมา เธอคงเมาได้ที่ ผมพาเธอไปส่งที่ห้อง เรารู้ดีว่าต้องดูแลกัน ผมปลุกเธอให้ไปอาบน้ำและต้มมาม่าไว้ให้ เธอยังเหมือนเดิม จานลายดอกไม้ที่ไปซื้อด้วยกันเรียงไว้สวยงาม สุดท้ายผมออกมาพร้อมกับเสียงเงียบตลอดการอยู่ในห้องของเธอ คืนนั้นไม่มีอะไร