ต้นไม้ในวัด
สล้างสลัดใบร่วงระดะพื้น
แห้งเหี่ยวเฉาเซาซบแต่หยัดยืน
เฝ้ารอความชุ่มชื่นมาโปรยปราย
ต้นไม้ในวัด
เพียงลมพัดก็ทิ้งใบได้โดยง่าย
แต่กิ่งก้านกร้านพอไม่ขอตาย
รอร้อนหายฝนมาข้าจักฟื้น
ต้นไม้ในวัด
ธำรงองค์ไตรรัตน์ยังรู้ตื่น
เป็นมนุษย์ใฝ่ฝันทุกวันคืน
จะขมขื่นชอกช้ำอยู่ทำไม
ต้นไม้ในวัด
เห็นเด่นชัดด้วยเพาะบ่มสมสมัย
ไม่มีปุ๋ยดินซุยร่วนชวนพึงใจ
แต่โตได้ด้วยตัวเองนักเลงจริง
ต้นไม้ในวัด
รู้เจนจัดแจ้งใจในทุกสิ่ง
ใช้ธรรมมะเป็นที่พึ่งพึงพักพิง
ร้อนเหลือยิ่งก็สบายคลายกังวล
ต้นไม้ในวัด
โบกสะบัดสวยงามยามหน้าฝน
เขียวฉ่ำชุ่มพุ่มใหญ่ใบดอกปน
กาลผ่านพ้นอีกปีแล้วสินะ.....
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in