ความเศร้าคงเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องเผชิญ ไม่ว่าจะเป็นความเศร้าเสียใจจากความรัก ความสัมพันธ์ การสูญเสีย การผิดหวัง และอีกมากมาย คงไม่มีใครพูดว่าไม่เคยเสียใจเลย 

ในห้วงเวลาของความเศร้าในหัวเราคิดอะไร ความรู้สึกของการจมดิ่งสู่ห้วงความมืดมิดของความคิดของเราทั้งหมดมันเป็นยังไง

เคยรู้สึกว่าโลกทั้งใบนี้ไม่มีใครเลยมั้ย? เคยรู้สึกว่าสิ่งที่เราเผชิญอยู่ไม่มีใครเข้าใจเราเลย ไม่มีใครอยู่เคียงข้างเราเลย รู้สึกว่าเราโดดเดี่ยวอยู่คนเดียว ความรู้สึกของเราทั้งหมดมันพาเราไปสู่ห้วงของความว่างเปล่า ที่ไม่มีอะไรเลยทั้งสิ้น มีเพียงแต่คลื่นความเจ็บปวดที่ค่อยๆบีบเราทีละน้อยๆ จนเราแทบจะไม่มีอากาศหายใจ จนเราอยากจะอ้วกคลื่นความรู้สึกพวกนี้ทิ้งไป แต่ก็ทำไม่ได้ 

เราเสียใจจนไม่รู้ว่าเราเสียใจเรื่องอะไร เราร้องไห้เพราะอะไร เราเจ็บปวดทรมานเรื่องอะไร ความรู้สึกนี้ทำให้เรายิ่งเศร้าไปกว่าเดิมเสียอีก เพราะเราหาเหตุผลที่เราจมดิ่งอยู่ในห้วงความทุกข์นี้ไม่ได้

ตัวฉันที่ไม่ใช่ฉัน