เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
ANGEL VOICE - MARKUSSIMONGing GIng Ging
[Detroit : Become Human] Angel Voice 1
  • Title : Angel Voice part 1

    Fandom : Detroit Become Human

    Markus x Simon

    ** Human AU **

    มาตามคำเรียกร้องค่ะ //ฮา

    ปล. ทุกตัวละครอยู่เกรด12

    -------------------------------------------------------------------------

    มาร์คัสคนกาก

    นอร์ธเรียกเขาอย่างนั้นหลังจากที่เขาเล่าเรื่องนางฟ้าคนนั้นให้หล่อนกับจอร์ชและคอนเนอร์เพื่อนสนิททั้งสามของเขาฟังที่โรงอาหารยามเช้าก่อนเข้าเรียน

    สาเหตุที่ทำให้นอร์ธเรียกหนุ่มตาสองสีผิวเข้มว่ามาร์คัสคนกากนั่นมีสาเหตุมาจากการที่เขาวิ่งหนีทันทีที่ได้ยินเสียงทักนั่น

    ใช่....

    มาร์คัสวิ่งหนีนางฟ้า....

    ตอนที่เขาเล่าจบเพื่อนทั้งสองคนก็ระเบิดหัวเราะออกมาอย่างไม่เกรงใจกันเลยซักนิด โชคดีที่คอนเนอร์ไม่เข้าไปผสมโรงหัวเราะเยาะเพียงแค่ยิ้มแห้งๆให้เขาเท่านั้น

    แต่ในรอยยิ้มนั่นก็เหมือนจะสื่อออกมาว่า 'ผมผิดหวังในตัวคุณจังครับ'

    เกลียดนายชะมัด คอนเนอร์.....

    พวกนั้นไม่มาเป็นเขาไม่รู้หรอกว่ามันน่าตกใจขนาดไหนที่จู่ๆก็ได้รับรอยยิ้มน่ารักนั่นมา ไม่เป็นลมล้มลงไปตรงนั้นก็ดีเท่าไหร่แล้ว

    "สรุปคือนายวิ่งหนีเขาออกมา"  จอร์ชเป็นคนแรกที่เปิดประเด็นหลังจากหัวเราะจนพอใจ

    "แถมไม่รู้ชื่อเขาด้วย"  ตามด้วยคอนเนอร์

    "จำได้แต่หน้าตาที่เหมือนแมวง่วงนอน ว้าว นายมันมาร์คัสคนกาก!"  และจบด้วยนอร์ธ

    ให้ตายสิ มาร์คัสอยากจะเลิกคบคนพวกนี้ชะมัด!!

    "ฉันไม่ได้เล่าเพื่อให้พวกนายซ้ำเติมฉันนะ...."  เขาพูดอย่างเหนื่อยอ่อนกับท่าที่ของเพื่อนสนิทที่ดูสนุกสนานกับการซ้ำเติมเขา

    "แล้วจะให้พวกเราช่วยอะไรนายล่ะมาร์คัส เด็กผมทองตาฟ้าในโรงเรียนนี้มีกี่คน คอนเนอร์ที่เป็นลูกผ.อ.แคมสกี้ยังจำไม่ได้เลย!"  นอร์ธว่าพลางชี้ไปที่คอนเนอร์

    "ก็เผื่อว่าพวกนายจะรู้จัก หรือมีคนรู้จักในชมรมประสานเสียง"  ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน

    แต่ยังไม่ทันที่จะได้คิดอะไรต่อกริ่งเข้าเรียนก็ดังขึ้นเรียกความสนใจของทั้งสี่คนเป็นอย่างดี

    "งั้นพับเรื่องนางฟ้าของมาร์คัสไว้ก่อนเถอะครับ ตอนนี้ผมว่าเราควรจะไปเข้าเรียนกันก่อน"  ลูกเจ้าของโรงเรียนพูดแล้วลุกจากเก้าอี้เพื่อไปยังห้องเรียนพิเศษของตนเอง ส่วนนอร์ธกับจอร์ชนั้นเรียนห้องเดียวกับเขา

    "บางทีฉันก็สงสัยนะว่าทำไมเราสนิทกับคอนเนอร์ได้"

    "เห็นด้วย"



    ตอนทั้งวันนี้มาร์คัสไม่มีสมาธิกับการเรียนเลยซักนิดซึ่งเหตุการณ์แบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับเขาเลยแม้แต่วันเดียว และมันทำให้เขาเครียดมากกว่าเดิมด้วยว่าถ้ายังเป็นแบบนี้อีกผลการเรียนมันจะต้องตกและอาจจะทำให้คาร์ลผิดหวัง

    เสียงกริ่งบอกเวลาว่าการเรียนคาบสุดท้ายของวันนี้สิ้นสุดลง นักเรียนต่างรีบเร่งเก็บของและแย่งกันออกจากห้องเรียน

    "งั้นฉันไปละนะ บาย"  นอร์ธที่สะพายกระเป๋าเป้เตรียมไปเข้าชมรมยูโดโบกมือลาเพื่อนทั้งสองคนก่อนจะออกจากห้องไป

    "จอร์ชวันนี้นายเข้าชมรมรึเปล่า?"  มาร์คัสหันไปถามเพื่อนผิวสีด้านหลังตน

    "ไม่ล่ะ วันนี้ต้องรีบกลับบ้าน"  

    "เข้าใจละงั้นกลับบ้านดีๆล่ะ ฉันไปชมรมก่อน"  พอได้คำตอบที่พอใจแล้วก็คว้ากระเป๋าเป้แล้วออกจากห้องเรียนไปห้องชมรมโดยไม่ลืมที่จะโบกมือลาจอร์ช

    "มาร์คัส!!!!!!!"  แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้เดินไปห้องชมรมเสียงตะโกนชื่อเขาเสียงดังก็ดึงความสนใจซะก่อน

    "ฮ...เฮ้..ใจเย็นๆคอนเนอร์"  มาร์คัสว่าพลางมองคอนเนอร์ที่ดูเหมือนว่าจะรีบวิ่งมาหาเขา คอนเนอร์ยืนหอบหายใจซักพักนึงก่อนจะกลับมาเป็นคอนเนอร์ผู้แสนสุขขุมและฉลาดเหมือนเดิม

    "ผมคิดว่าผมพอมีตัวช่วยเรื่องนางฟ้าของคุณได้"

    "นายว่าไงนะคอนเนอร์ ! พูดจริง!"  คำพูดของคนตัวขาวทำเอาตาสองสีเบิกกว้างด้วยความตกใจและสนใจเป็นอย่างสูง

    "จริงครับ คุณพอจะรู้จักคาร่ามั้ยครับ"

    "คาร่า ?"

    "คาร่าแฟนรุ่นพี่ลูเธอร์ที่จบการศึกษาไปปีที่แล้วน่ะครับ"  

    "อ๋อ นึกออกแล้ว"  พอคอนเนอร์พูดมาแบบนี้มาร์คัสก็อ๋อออกมาในทันที ภาพของสาวผมสั้นสีดำสนิท ที่มักจะมีรอยยิ้มประดับบนใบหน้าเสมอลอยเข้ามา

    "ถ้าผมจำไม่ผิดคาร่าอยู่ชมรมประสานเสียงเพราะงั้--- ทำไมอะไรครับมาร์คัส!!!!"  ยังไม่ทันที่คอนเนอร์จะพูดจบก็โดนมาร์คัสรวบไปกอดขอบคุณไว้แน่นทันที

    "ขอบคุณมากๆเลยเพื่อน!!"  ปล่อยคนตัวขาวออกจากอ้อมกอดแล้วรีบวิ่งไปในทันทีทิ้งไว้ให้คอนเนอร์ยืนอยู่คนเดียว




    "คาร่า! เฮ้"  มาร์คัสที่ยืนอยู่หน้าห้องชมรมประสานเสียงเรียกชื่อของคนที่ต้องการเจอดังลั่นพร้อมโบกมือไปมาอย่างเรียกร้องความสนใจจากคนที่กำลังเดินมา

    "อ้าว มาร์คัส...มีอะไรให้ช่วยรึเปล่า?"  คาร่าถามอย่างสงสัย ตัวเธอไม่ค่อยสนิทกับมาร์คัสเท่าไหร่แต่รู้จักกันเพราะเคยทำงานโรงเรียนร่วมกันมาก่อน

    "เอ่อ....คือแบบ....เธออยู่ชมรมประสานเสียงใช่มั้ย"

    "อ่าฮะ นายถามทั้งที่มายืนดักรอหน้าห้องชมรมเลยเนี่ยนะ"  

    "ฉันอยากถามว่าเธอพอจะรู้จักคนนี้มั้ย เหมือนเขาจะอยู่ในชมรมเธอ คนที่ตัวสูงประมาณนี้ ผิวขาวๆ ผมทอง ตาฟ้าดูง่วงๆตลอดเวลา"  มาร์คัสอธิบายลักษณะรูปร่างนางฟ้าของตนให้เพื่อนสาวรู้

    "ไซม่อนหรอ? นายมีธุระอะไรกับไซม่อนรึเปล่า? เขายังไม่ถึงห้องชมรมหรอกนะตอนนี้น่ะ"  เธอถามอย่างสงสัยเพราะว่าดูแล้วคนตรงหน้าไม่น่าจะสนิทกับเจ้าแมวง่วงประจำชมรมอย่างไซม่อน

    "ไซม่อนงั้นหรอ...."  

    ให้ตายสิ ขนาดชื่อยังน่ารักเลย

    "แล้วตกลงนายมีธุระอะไรกับไซม่อนรึเปล่ามาร์คัส?"  คาร่าถามย้ำอีกทีเมื่อเห็นว่าอีกคนดูจะเข้าภวังค์ของตัวเองไปซะแล้ว

    "อ..อ๋อ คือฝากไอ้นี่ให้เขาหน่อย"  ยื่นของในมือให้หญิงสาวผมสั้นพลางเกาหลังคอแก้เขิน

    "ฝากบอกว่าขอโทษที่วิ่งหนีนะ"

    "อ๋อ ไว้ใจฉันได้เลยมาร์คัส"  คาร่าแอบยิ้มอย่างหยอกล้อให้มาร์คัสหลังจากเห็นของในมือนั่นแล้วรับมันมาถือไว้

    "งั้น..ฉันไปก่อนนะ"

    "โอเค บายนะมาร์คัส"  ทั้งสองคนโบกมือลา ก่อนที่คาร่าจะเข้าห้องชมรมไปพร้อมกับมาร์คัสที่เดินแยกไปเข้าชมรมตัวเองพร้อมกับหัวใจที่เต้นถี่ขึ้นเรื่อยๆ

    บางทีเขาอาจจะต้องบอกให้คาร์ลพาเขาไปตรงจโรคหัวใจที่โรงพยาบาล


    TBC

    Bonus 

    Conner : มาร์คัสครับ
    Markus : ??
    Conner : คุณแอบเด็ดกุหลาบขาวในเรือนกระจกไปหรอครับ
    Markus : .......
                    นายรู้ได้ไง....
    Conner : ผมรู้ละกันครับว่าคุณเป็นคนเด็ดมันไป
                    ผมไม่รู้หรอกว่าคุณเด็ดไปทำไม 
                    แต่ว่าโคลอี้รู้เรื่องนี้แล้วนะครับ 
                    คุณไปคุยกับเธอเองนะครับ 
                    ถึงเธอจะเป็นพี่สาวผม แต่ผมก็ช่วยไม่ได้หรอกนะ 
                    ก็คุณไปเด็ดดอกกุหลาบที่เธอปลูกก่อนจบการศึกษาเองนี่
    Markus : เฮ้ เดี๋ยวคอนเนอร์!
                    นายช่วยฉันหน่อยสิ!
                    นั่นพี่สาวนายไง ช่วยเพื่อนหน่อย
                    นายจะออฟไลน์อัดฉันไม่ได้นะพวก!!!
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in