repost
06.08.2013

ตอนนั้นราวๆ ตี 2

ฉันกำลังจะเข้านอน

ขณะที่กำลังจะเดินเข้าห้องน้ำก็เดินไปหาหนังสือในตู้อ่าน

ตามความเคยชินทุกครั้งเวลาเข้าห้องน้ำจะต้องอ่านหนังสือ

จำได้ว่ามีหนังสือเล่มหนึ่งที่ซื้อมาสักพักแล้ว แต่ยังไม่ได้อ่านสักที

เลยหยิบมันไปอ่านเล่นฆ่าเวลาในห้องน้ำเสียเลย

ใช้เวลาทำธุระในห้องน้ำไม่นานพอกลับมาที่เตียงเลยอ่านบรรทัดต่อๆมาจากที่อ่านค้างไว้

ทีแรกก็แค่จะอ่านว่าเมื่อไหร่จะไปถึงเนื้อเรื่องที่เกริ่นไว้ที่หลังปกเสียที

คำนำ บอกว่านี่เป็นเรื่องราวที่ไม่ได้เฉลยปมสุดช็อคตอนท้ายแต่เรื่องราวถูกเฉลยอยู่ในทุกบรรทัด

อ่านไปเรื่อยๆ ..

จนกระทั่ง

รู้ตัวอีกที

.. ก็เช้าเสียแล้ว

แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาโดยอัติโนมัติเมื่ออ่านบรรทัดสุดท้ายจบ

มันไม่ใช่เรื่องรักหวานซึ้ง หรือโศกนาฏกรรมสุดรันทด

แต่เป็นเรื่องของ

"คนเลว"

(ใช่ไหม ... ฉันหวังว่าเธอจะเป็นคนเลว ...)

นานมากแล้วจริงๆที่ไม่ได้อ่านหนังสือรวดเดียวจบแบบนี้

ตอนอ่านคำนำ เขาบอกว่า ชูอิจิ โยชิดะจะทรมานและเปิดเปลือยจิตใจมนุษย์อย่างทารุณ

พออ่านจบฉันก็คิดว่านี่ไม่ใช่หนังสือประเภทที่ฉันอ่านบ่อยๆนัก

เรื่องที่แฝงแง่คิด หรือเปิดเปลือยจิตใจมนุษย์อะไรทำนองนี้

แต่เพราะหนังสือโกหกเราด้วยการเล่าเรื่องแบบนวนิยาย ทำให้ฉันหลงอ่านอย่างเพลิดเพลิน

หรือ อันที่จริงฉันเองก็ถูกโฉลกกับพระเอกเลวๆอยู่แล้ว

ตอนอ่านฉันหวังว่าพระเอกจะไม่ใช่คนเลวจริงๆ

จะเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด

แต่สุดท้ายมันก็เป็นแบบที่เรื่องย่อว่าไว้

พระเอกเป็นคนเลวจริงๆ

อืม ..

แล้วคุณนิยามความเลวไว้ว่าอย่างไรล่ะ? ..

ตอนอ่านจบ ฉันนั่งคิดว่า ..

เราต้องทำความผิดแบบไหนสังคมถึงตราหน้าว่าเราเป็นคนเลว

เรามีพฤติกรรมทางเพศวิปริต

เราชอบมีสัมพันธ์กับหญิงบริการ

เราเหงาโดดเดี่ยวถึงต้องใช้โปรแกรมหาคู่เพื่อหาคนคุยด้วย

เราชอบใช้ชีวิตแบบไร้แก่นสาร

เราเสพย์ยา

เราคิดร้าย อิจฉา ริษยา

เราหน้าไหว้หลังหลอก

เราทอดทิ้งพ่อแม่

หรือ เราฆ่าใครสักคนตาย

การฆ่าใครสักคนตายเป็นความผิด ใช่ไหม ..

เพราะฉะนั้นคนที่ทำแบบนั้นจึงเป็นคนเลวใช่ไหม ..

"คนเลว ใช่ไหม .. ใช่ไหม .. ใช่ไหม"

มีเรื่องย่อหลังปกที่บอกบทสรุปของเนื้อเรื่องไว้อยู่แล้ว

ยูชิอิ ชิมิสึ เป็นคนเลวเขาฆ่าผู้หญิงคนหนึ่งที่เจอกันในเว็ปไซต์หาคู่ แล้วเอาศพไปโยนทิ้งไว้ในภูเขา

มาโกเมะ มิสึโยะ เป็นหญิงสาวธรรมดาที่เจอกับ ชิมิสุในเว็ปไซต์หาคู่ แล้วต้องหนีคดีไปพร้อมกับเขาเธอก็แค่เหยื่อที่น่าสงสารอีกคน

แม้เราจะรู้เรื่องนั้นดีอยู่แล้วแต่เราก็ยังอยากให้ เรื่องราว มันเฉลยแบบหักมุมในตอนจบ

ว่าพระเอกของเราไม่ได้ฆ่าใครตาย หรือเป็นเรื่องเข้าใจผิดไปเองตั้งแต่ทีแรก

"คนเลว" เล่าเรื่องผ่านตัวละครหลายตัวแบบละเอียดยิบไปถึงเรื่องวัยเด็กของแต่ละคน หรือการเติบโตมาในสภาพแวดล้อมแบบใดแบบที่อ่านไปทีแรกก็ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวข้องกับพลอตเรื่องหลักเท่าไรนัก แต่ทุกๆคำพูดของทุกตัวละครกลับกลายเป็นเบาะแสที่ค่อยๆเฉลยเรื่องราวในที่สุด

แม้ใจความหลักของเรื่องจะเป็นเรื่องการหนีคดีของฆาตกรคนหนึ่งก็ตามเราไม่ได้รู้จักกับ ชิมิสึขณะที่เขาหนี แต่เรารู้จักตัวตนจริงๆของเขามาตั้งแต่แรกเริ่มนี่ไม่ใช่นิยายแบบที่ว่า เรื่องราวจะเริ่มลึกซึ้งเมื่อพระเอกนางเอกออกตะลอนไปด้วยกัน แต่มันเป็นแค่เรื่องเศร้าของคนเลวๆหนึ่งคนที่ทำความผิด แล้วพยายามจะหนีง่ายๆธรรมดาๆแบบนั้นแหละ

เบื้องหน้าการสารภาพหรือการจับกุมตัวฆาตกรหรือผู้ทำความผิด

เราเชื่อสิ่งที่เขาพูดมากแค่ไหน หรือเชื่อเรื่องที่เขาเล่ามากแค่ไหน

คนบางคนอาจทำดีมาทั้งชีวิต

แต่ทำผิดพลาดเพียงครั้งหนึ่งกลับถูกสังคมตราหน้าว่าเป็นคนเลวไปตลอดชีวิต

ไม่มีความสงสารให้กับฆาตกร

ไม่ว่า เขาจะทำไปเพราะอะไร

หรือแม้แต่คนทำเลวที่ไม่เคยถูกจับได้แบบนั้น

เรายังจะเรียกเขาว่าเป็นคนเลวอยู่หรือเปล่า

ในเมื่อสังคมไม่เคยรู้ว่าเขาเป็นคนเลว

แล้วคนเลวที่ถูกจับได้แต่ไม่มีโอกาสแก้ต่างให้ตัวเอง เพราะเขาตายไปแล้วล่ะ

เราต้องถูกตราหน้าว่าเป็นคนเลวไปตลอดกาลใช่หรือไม่

มีประโยคหนึ่งของชิมิสุที่มันช่างกระทบจิตใจเหลือเกิน คือ

"เพราะเราเป็นเหยื่อทั้งคู่ไม่ได้"

ชิมิสุมองโลกในแง่ร้ายเกินไปหรือเปล่านะ..

หรือเขามองโลกได้อย่างทะลุปรุโปร่งกันแน่...

สร้างเป็นภาพยนตร์ไปเมื่อปี 2010 ฉบับหนังทำได้ดีพอๆกับฉบับหนังสือ

รวบรวมดาราฝีมือดีไว้มากมาย ยิ่งดูยิ่งรู้สึกท้อแท้ใจ แต่ฉบับหนังเองก็มีข้อจำกัดบางอย่างที่ไม่สามารถ

ทำให้เรานั่งทบทวน หรืออึ้งงัน ได้เท่ากับที่ฉบับหนังสือเป็น