นานเท่าไหร่แล้วนะที่เราเริ่มชอบมานั่งในร้านกาแฟแบบนี้

ที่จริงผมก็จำไม่ได้แล้วว่าผมเริ่มเข้าร้านกาแฟจริงจังตั้งแต่ตอนไหน แต่ผมก็ยังจำกาแฟสดแก้วแรกที่ดื่มได้นั้นก็คือเมนู ‘ลาเต้เย็น’ ของร้านกาแฟลาว เป็นร้านที่ขึ้นชื่อที่สุดในตอนนั้นของจังหวัดบ้านเกิดผม

ถึงตอนนั้นก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก กะว่าจะดื่มเพื่อให้มันเท่เท่านั้น คิดดูสิเพื่อนไปกันเยอะ ๆ สั่งชานม โกโก้ ชาเขียว ผมสั่งลาเต้ มันจะไม่เท่ได้ไงเล่า โธ่

ชีวิตหลังจากนั้นก็ดื่มบ้างไม่ดื่มบ้าง แล้วแต่อารมณ์จะนำพาให้ผมเลือกสั่ง และช่วงที่เริ่มเข้ามหาวิทยาลัย จากกาแฟสดของร้านกาแฟลาวก็กลายมาเป็นกาแฟกระป๋องสำเร็จรูปในร้านสะดวกซื้อ ที่ผมหยิบได้กระป๋องไหนก็ดื่มกระป๋องนั้น ช่วงนั้นต้องการแค่ให้ไม่ง่วงเท่านั้น กาแฟแบบไหนก็เหมือนกันนั่นแหละ ผมกล่าว

กระทั่งผมได้ย้ายไปศึกษาต่อที่กรุงเทพ เพื่อนร่วมโรงเรียนขณะนั้นใคร ๆ เขาก็ดื่มกาแฟกันหมด
แถมยังมีร้านกาแฟสดในโรงอาหารอีก เวลาที่ผมไปถึงช่วงเช้าที่พอจะมีเวลานั่งเล่นก่อนจะเข้าแถว ก็มักจะไปลองสั่งกาแฟสดดื่มรอ ตอนนั้นผมก็เริ่มสั่งเป็นเมนู ‘espresso เย็น หวานน้อย’ ‘เอสร้อน’ บ้างเป็นครั้งคราว และเริ่มหอมกาแฟเอาช่วงนั้นแหละ

แล้วกาแฟก็เริ่มเข้ามาในชีวิตผมมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการติวสอบ ก็นัดกันที่ร้านกาแฟชาวดอยในห้างสรรพสินค้าไอทีมอลล์ ก่อนไปเรียนก็แวะซื้อกาแฟที่ตลาดก่อน และแล้วเมนู ‘เอสเพรสโซ่เย็นหวานน้อย’
ก็ได้กลายเป็นเมนูประจำตัวผมแล้วในตอนนั้น

พอเรียนจบแยกย้ายกันออกต่างจังหวัดผมได้มาอยู่ที่จังหวัดสุรินทร์ มาช่วงแรกไม่มีที่ไปในวันหยุด ผมก็ขี่เจ้าจาวิสมอไซค์คู่ใจของผม ออกตามหาที่นั่งตากแอร์อ่านหนังสือเตรียมสอบไฟนอลของมหาวิทยาลัยรามคำแหง ดื่มไปเรื่อยก็ยังไม่ถูกใจในรสกาแฟซักเท่าไหร่

จนพี่ที่ทำงานแนะนำมาร้าน life coffee at home ผมก็เออบรรยากาศดีแฮะ ต้นไม้เยอะ ไหนลองสักหน่อยตอนนั้นผมผลักประตูเข้าไปร้านครั้งแรก กลิ่นกาแฟหอมกรุ่นลอยกระทบจุดรับกลิ่นของจมูกผมเต็ม ๆ โอ้วว หอมมาก ๆ แล้วก็สั่ง “เอสเย็นหวานน้อยครับ” ตามปกติของคนผมที่ตอนนั้นสั่งและดื่มยังไม่เป็น ฮ่า ๆๆ

หลังมาก็เริ่มเปลี่ยนจากหวานน้อยเป็นไม่หวานละ
ผมแวะเวียนเข้าออกร้านกาแฟบ่อยมากช่วงนั้น จนซื้อหนังสือกาแฟมาอ่าน ฮ่าๆๆๆ มันทำให้ผมได้รู้จักเมนูต่าง ๆ espresso americano expextor ไม่ใช่โว้ยยยย สุดท้ายชีวิตผมมาจบที่ pure americano ผมรู้สึกหลงรักเมนูนี้แล้วสิ มันได้รสชาติกาแฟจริง ๆ กลิ่นหอมของเมล็ดกาแฟจริง ๆ ที่สำคัญมันเท่ด้วย อีกนั่นแหละ ฮ่า ๆๆๆๆ เกือบทุกวันจะเห็นผมถือหนังสือสักเล่มและไอแพดไปนั่งอ่านหนังสือที่ร้านนั้น
ยกเว้นเสาร์อาทิตย์ คนเยอะไม่ไหว

ผมเริ่มชิมเป็น เริ่มดื่มถูกวิธี เริ่มได้กลิ่นนั่นนี่
แต่ก็ดื่มยังไม่เป็นเท่าไหร่นะ ฮ่าาาา

ชีวิตตอนนั้นคือมันจะมีอะไรดีไปกว่าการอ่านหนังสือจิบกาแฟ เล่นกับแมวเจ้าของร้านวะ และก็ได้ลองเมนูอื่นไปด้วย อัพเลเวลซักหน่อย ดริปเอย เดอตี้เอย สนุกดี เมื่อก่อนกาแฟขมฉิบหาย ตอนนี้หวานฉิบหาย

แต่หากใครถามว่าร้านกาแฟร้านไหนอร่อยที่สุด
ผมก็ไม่สามารถให้คำตอบได้ว่าร้านไหนอร่อยสุด
แต่จะบอกว่าเนี่ย ผมชอบร้านนี้ร้านนั้นที่สุด

สำหรับผมนั้นกาแฟไม่มีอร่อยที่สุด
มีแต่กาแฟที่เราชอบที่สุด

รู้ตัวอีกทีชีวิตผมก็สนิทกับกาแฟเข้าแล้วสิ