เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
มนุษย์เรื่องราวdueanjuly
การตัดสินใจลาออกจากงาน ไม่เคยเป็นเรื่องง่าย
  • ผ่านมา 58 วันแล้ว...ที่เราลาออกจากงานกลับมาอยู่บ้าน โดยที่ก็ไม่ได้สมัครงานใหม่ที่ไหน

    การจะบอกลาอะไรสักอย่างหนึ่งมันไม่ง่ายเลยนะโดยเฉพาะกับสิ่งที่เราอยู่กับมันมานาน แถมยังอยู่ตั้งเริ่มแรกอีก

    จุดเริ่มต้นของความคิดอยากลาออกครั้งแรกมันมาจากความรู้สึก Burned-out จากงาน ไม่ใช่ว่าที่ทำงานเราไม่ดีนะ เจ้านายเราดีมาก รับฟังทุกอย่าง โต้แย้งกันได้ ว่ากันได้ แถมค่อนข้างแฟร์กับพนักงานด้วย ไม่เอาเปรียบ เพื่อนร่วมงานก็ดี ทุกคนน่ารัก ไม่มีการเมืองในที่ทำงาน ไม่มีอิจฉาขัดแข้งขัดขากันอาจจะด้วยเพราะบริษัทเราเป็นบริษัทเล็กๆ ก็ได้ แต่มันก็คือข้อดีใช่ไหมล่ะ

    อีกอย่างที่ทำให้เราตัดสินใจได้ยากมากๆ เลย คือสิ่งที่บริษัทตั้งใจทำมันตรงกับ Value ของเรา แต่ก็นั่นแหละ สุดท้ายเราก็ตัดสินใจลาออกอยู่ดี
    ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    3 เดือนมาแล้ว ที่เราตัดสินใจลาออกจากงานแล้วกลับมาอยู่บ้าน มันไม่ใช่การตัดสินใจที่ง่ายเลย โดยเฉพาะถ้าเพื่อนร่วมงานของเราดี เจ้านายก็ดี เงินเดือนก็ดี สถานที่ทำงานก็ดี แต่เหตุผลเดียวที่เราลาออกคือความรู้สึกอิ่มตัวกับงานของเราเอง เริ่มแรกความรู้สึกนี้ไม่ได้บั่นทอนเราเท่าไหร่ แต่พอนานๆ เข้า เราเริ่ม burned-out และกลายเป็นว่างานที่เราทำกลับเป็นสิ่งที่ทำให้เราทรมานและอึดอัดจริงๆ งานนี้ตรงกับ value ของเรานะแต่เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าความรู้สึกอิ่มตัวนี้มันขยายใหญ่ขึ้นเพราะอะไร เราใช้เวลาเป็นปีอยู่กับความรู้สึกผิดที่จะลาออกมันเป็นความรู้สึกผิดทั้งต่อ value ของตัวเอง และความรู้สึกผูกพันกับบริษัทที่เราเริ่มทำงานมาตั้งแต่ก่อตั้ง

    ใครหลายคนบอกว่าเราตัดสินใจผิดที่ลาออกจากงานในช่วงเศรษฐกิจแบบนี้ หลายคนตกงานเพราะ
    โควิด-19 แค่มีงานทำก็ดีแล้ว ซึ่งคนที่คิดแบบนี้ก็ไม่ผิดนะแต่แค่สำหรับเรามันไม่พอ

    ผ่านมา 3 เดือนที่กลับมาอยู่บ้าน ในวันหนึ่งๆ เราทำงานบ้าน จัดห้องที่ไม่ได้กลับมาเกือบ 10 ปี ช่วยงานที่บ้าน รับทำงานเล็กๆ น้อยๆ และทำงานอดิเรกอื่นๆ จนถึงตอนนี้เรายังไม่รู้สึกว่าเราไร้ค่า แต่เรากลับรู้สึกว่าชีวิตเราเดินช้าลง ในวันๆ หนึ่ง เราทำงานได้หลายอย่างมากขึ้น ไม่ได้นั่งอยู่หน้าจอคอมเพียงอย่างเดียว ได้นั่งดื่มด่ำกับบรรยากาศรอบตัวมากขึ้น นั่งฟังเสียงลมพัดกระดิ่งหน้าบ้าน ฟังเสียงนกร้อง ฟังเสียงอึ่งอ่างหลังฝนตก นั่งอ่านหนังสือ นั่งรำลึกความหลังระหว่างจัดห้อง หรือแค่นั่งเฉยๆ ไปตลอดครึ่งวัน เรามีความสุขนะ และยังไม่โหยหาที่จะกลับไปทำงาน อาจจะต้องรอดูหลังจากนี้ก่อนว่ามันจะมีความรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าเกิดขึ้นไหมแต่เราแค่อยากบอกตัวเองว่า ณ เวลานั้นเธอตัดสินใจได้ดีที่สุดแล้ว และ ณ ตอนนี้เธอก็มีความสุขดีแล้วด้วย เราไม่เสียใจเลยที่เธอตัดสินใจแบบนั้นในตอนนั้น ขอบคุณนะ

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
PinkPanda (@df_pinkpanda)
ผมก็อยู่ช่วงตัดสินใจเหมือนกันครับ เหมือนเห็นตัวเองเขียนอย่เลย555
dueanjuly (@dueanjuly)
@df_pinkpanda 555 เราอวยพรให้คุณมีความสุขกับสิ่งที่คุณเลือกนะ ไม่ว่าคุณจะเลือกทางไหนก็ตาม มันคงมีทั้งคนที่เห็นด้วยและไม่เห็นด้วย แต่ ณ เวลานั้น เราเชื่อว่าคุณตัดสินใจได้ดีที่สุดแล้ว (อย่างน้อยจะมีเราคนนึงที่เข้าใจการตัดสินใจของคุณนะ)