“นี่จีโฮ คิดว่าฉันสวยหรือยัง?”

            ยูอาเอ่ยถามพร้อมกับมุมตัวให้จีโฮดูหญิงสาวที่หน้าตาสะสวยลืมตาขึ้นพร้อมกับพยักหน้าขึ้นลงเบาๆ ในเชิงเห็นด้วย

            “พี่น่ะ เหมือนตุ๊กตาจะตายไป ยิ่งช่วงนี้ไดเอทดูบางมากเลย”

            จีโฮเอ่ยพร้อมกับมองหน้าพี่สาวที่ช่วงปลายปีที่ผ่านมาบอกว่าตัวเองอ้วนและเริ่มไดเอทจนจีโฮที่ปกติจะชวนไปชิมเค้กที่ไหนต่อที่ไหนต้องหยุด และไดเอทตามอีกฝ่ายไปโดยปริยาย

            “โอ๊ะ อีกครึ่งชั่วโมงงานเริ่มเราควรออกไปกันได้แล้วนะคะพี่ เดี๋ยวประธานว่า”

            จีโฮเอ่ยขณะยกมือสางผมที่ออกจะยุ่งเพราะเธอได้นอนทับมันไปเมื่อครู่

            “อย่าเพิ่ง ขอฉันเติมหน้าให้เธอก่อนนะ แต่งตัวชุดสีมืดกับแต่งหน้าอ่อนมันไม่เข้ากันหน่าจีโฮ”

            ยูอาดุพร้อมกับกดไหล่อีกฝ่ายเพื่อเติมสีตาและแก้มให้แต่ทว่า….

            จุ๊บ!

            จีโฮดันฉวยโอกาสที่ยูอาก้มลงไปหามาสคาร่าหอมแก้มอีกฝ่ายพร้อมอมยิ้ม

            “นี่ คิมจีโฮ—”

            ยูอาอยากจะดุอีกฝ่ายเหลือเกินแต่ติดที่ว่าอีกไม่นานจะถึงเวลาที่งานเลี้ยงช่วงเช้าจะเริ่มเสียแล้ว เธอมองอีกฝ่ายอย่างคาดโทษพร้อมกับเก็บกระเป๋าเครื่องสำอางวางไว้บนโต๊ะเครื่องแป้ง

            มือขาวบางฉุดอีกฝ่ายให้ลุกขึ้นพร้อมกับออกแรงเดินออกไปส้นสูงเกือบห้านิ้วทำให้เธออยากจะเบะปากด้วยความไม่ชอบใจ แต่เมื่อผลักประตูออกไปชายหนุ่มที่มีเกินครึ่งในงานก็จ้องมองมาที่พวกเธอทั้งคู่

            “สองคนนั้น สง่างามและสวยเป็นบ้าเลย—”

            ส่วนใหญ่ คนในงานมักจะพูดแบบนี้กับพวกเธอทั้งคู่นั่นแหละ

            แต่พวกเธอน่ะ มีมากกว่าที่พวกเขารู้....