“พี่ไม่ไหวก็นอนก่อนเลยนะ”

            มินกยูเอ่ยหลังจากเสร็จกิจกรรมอันเร่าร้อนเมื่อชายตามองที่นาฬิกา เขาก็พบว่าเวลาตอนนี้ก็ราวๆตีสี่เศษได้แล้ว

            เขาอุ้มชายหนุ่มร่างเล็กย้ายไปนอนที่โซฟาเพื่อที่จะจัดการเตียงนอนที่เปราะเปื้อนเต็มไปหมด เจ้าของห้องจูบขมับแฟนหนุ่มเบาๆก่อนที่จะปรนนิบัติดูแลอีกฝ่าย

            เขามักรู้ดีว่า พี่วอนอูเป็นคนที่ป่วยง่ายและขี้โรคมากๆ ถ้าได้น้อยนอนมากๆเมื่อไหร่ล่ะก็เจ้าตัวมักจะป่วยไปด้วยอัติโนมัติ

            มือหยาบด้านค่อยๆบรรจงเช็ดไปที่ผิวของอีกฝ่ายที่ดูแลอุณหภูมิกำลังสูงขึ้นเขาตั้งใจจะทำข้าวต้มและยาเตรียมไว้ให้ ก่อนที่จะไปนอนเคียงคู่อีกฝ่ายต่อ

          แต่ทว่า…

            “มิงกูอ่า~”

            เสียงควงครางของวอนอูทำให้มินกยูที่กำลังจะลุกขึ้นตามเตียงชะงัก

            “ไม่อยู่กับพี่ก่อนเหรอ?”

            ถึงเสียงจะดูง่วงนอนมากเท่าไหร่แต่ทว่ามันกลับดูน่าหลงใหลเลยไม่น้อย ไม่ว่าเปล่าเจ้าของฉายาสล็อตก็เอาหน้าตัวเองมาถูที่แขนอีกฝ่ายอีกด้วย

            มินกยูรู้ตัวดีว่าตัวเองอาจจะไม่หยุดเท่านี้ถ้าวอนอูยังไม่อยู่ยั่วเขา ทว่า เขาก็ดันปล่อยให้อีกฝ่ายทำตามใจซะงั้น

            และสุดท้าย คนที่คลั่งก่อนมักจะเป็นคิมมินกยูเสมอ

            “พี่ยั่วผมก่อนเองนะ”

            เขาน่ะไม่สนว่า…

            “เดี๋ยวผมลาหยุดให้ทั้งอาทิตย์เลย”

            อีกฝ่ายจะถูก‘ ประธาน ’ คนนี้ไล่ออกไหมล่ะสิ