ขอสาธุคุณให้ทุกท่านมีความสุขความเจริญ

เมื่อสามวันที่ผ่านมาตัวกระผมได้ออกธุดงค์
พร้อมกับพระอาจารย์และเหล่าหลวงพี่
พร้อมคณะศิษย์

เดินทางตามเส้นทางธุดงค์ที่ครั้งหนึ่ง
อาจารย์ได้ออกธุดงค์

ท่านชี้ให้เห็นถึงการธุดงค์ที่แท้จริงนั้น

คือการเดินทางทิ้งชีวิตไว้ในป่า

ความตายทุกย่างก้าวที่ออกก้าว
พร้อมที่จะพรากชีวิตเราไปได้อยู่ตลอดเวลา

เมื่อเราตัดสินใจที่จะออกเดิน

เมื่อนั้น...คือเราได้เตรียมพร้อมที่จะเอาชีวิต
เข้าไปเผชิญกับความตายเพื่อให้ได้มาซึ่งธรรม

วันแรกที่เราออกเดินทาง...

อาจารย์พาเดินโดยอาศัยธารน้ำเป็นเส้นทางหลัก

การเดินบนลำธารจะเห็นได้ชัดว่า

ทุกอย่างก้าวในทุกขณะจิตที่เดินอยู่

เราจะสนใจอยู่แค่ย่างก้าวที่ก้าวออกเดิน

เพราะมันคอยแต่จะสอดส่องหาสิ่งที่สามารถ
ก้าวย่างได้อย่างปลอดภัย

มันจึงเป็นการฝึกดูกายอย่างหนึ่ง
เราเดินทางไม่ใช่แค่การเดินทาง

แค่ก้าวแรกที่ออกเดินถือเป็นการฝึกปฏิบัติ
ที่ถึงแม้จะไม่ต้องตั้งท่าก็เห็นได้ชัดเจน

นี่...เรากำลังฝึกอยู่

พวกเราเดินมาตามธารมาได้สักพัก อาจารย์ท่านจึงชี้ให้เรารู้จักกับรอยเท้าสัตว์

อย่างที่เห็นตอนนั้นคือรอยเท้าของช้าง

ที่บริเวณนี้เคยทีช้างมาหาอาหาร

เพราะจุดที่สังเกตุเห็นนั้นคือรอยเท้า มูลของช้างและล่องรอยโคลนที่ช้างมาสีข้างต้นไม้

อาจารย์เล่าให้ฟังถึงลักษณะการออกหาอาหาร
และการดำเนินในวิถีชีวิตของช้าง

หากว่ามูลของช้างนั้นยังสดอยู่แสดงว่าช้างนั้น
อาจจะยังอยู่ในแถวๆ นี้ถ้าเลี่ยงเส้นทางได้ควรเลี่ยง

เพราะเราไม่อยากที่จะเสี่ยงเจอฝูงช้างป่าแน่นอน

เราเดินทางต่อไปเรื่อยๆ ตลอดระยะทางมีฝูงมูลของช้างแห้งเป็นระยะๆ
และลอยโคลนจากการสีข้างของตัวช้าง

เมื่อเราเดินมาถึงช่วงเย็นผมสังเกตุเห็นว่า
มีอินทรีย์ป่าบินอยู่ในระดับที่ต่ำมากจากหัวเรา

จริงๆ มันไม่ได้บินต่ำหรอก
เพียงแต่พวกเรามาถึงยอดเขาแล้ว

ภาพวิวภูเขาลูกอื่นๆ ที่เป็นแบ็คกราวน์ในทีแรก

ตอนนี้หายไปไม่เหลือเขาสักลูกอาจารย์บอกว่า

ตอนนี้เราขึ้นมาถึงยอดเขาแล้ว
ท่านจึงให้เราพักกันที่นี่ในคืนแรก

ในคืนแรกนี้ท่านชี้ถึงการทำสมาธิการดูลมหายใจ
การดูกายอย่างที่เราเดินทางในวันนี้

การพินิจพิจารณาถึงล่องรอยของเหล่าสัตว์ป่า
ซึ่งท่านให้ตรงนี้เป็นจุดสำคัญ

การจะเดินเข้าไปในป่านั้น...

ไม่ใช่ว่าจะเดินสุ่มสี่สุ่มห้าเดินเข้าไปยังไงก็ได้

สิ่งสำคัญที่เราต้องมีคือ "ประสบการณ์"
และความเข้าใจใน "รหัสของป่า"

ตรงจุดนี้มันเป็นการฝึกความแยบคาย
ในการพินิจพิจารณา

ซึ่งเป็นสิ่งที่สำคัญอย่างมากในวิถีแห่งภิกษุ

คืนนั้นอาจารย์ให้เราหลับตาวางใจให้เป็นกลาง

แล้วชี้ให้เห็นถึงเสียงในป่ายามค่ำคืน

เราจึงเห็นได้ชัดว่าตรงจุดที่เราพักนั้น มันเจือแจ้วไปด้วยเสียงของงูเห่าและงูจงอาง

แต่เสียงนั้นมันดังแว่วอยู่ไกลๆ พวกอสรพิษพวกนี้ออกหากินตอนกลางคืน

เพราะฉะนั้นหากเราเดินทางยามค่ำคืนเช่นนี้
ก็อาจที่จะเสี่ยงจะเอ๋กับพวกมันก็เป็นได้...

ขอพักเรื่องไว้เพียงเท่านี้แล้วจะเล่าต่อสวัสดี...