วันที่ 24 พฤษภาคม 2564 

คงเป็นวันแรก (อย่างจริง ๆ จัง ๆ) ที่ต้องเริ่มตื่นเช้าสักที เพราะว่าวันนี้เป็นวันเริ่มต้นฝึกงานวันแรกไงล่ะ เย่~ /น้ำเสียงอ่อนแรง/ ไม่ได้ ๆ ต้องร่าเริงเข้าไว้พวกเรา! (พวกเราไหน?) แต่ก็นั่นแหละวันนี้เป็นวันที่เริ่มต้นฝึกงานวันแรกของเรา หลายคนที่เข้ามาอ่านอาจจะสงสัยว่า แล้วนี่คนที่มานั่งพิมพ์อะไรอยู่นี่ฝึกงานอะไรกันนะ ก็ต้องบอกไว้เลยว่า

เราฝึกงานเนื่องในโอกาสที่เป็นนิสิตปีสามจากสาขาวรรณสำหรับเด็กนั่นเอง หลังจากที่เราดั้นด้นหาที่ฝึกงานมาสักพัก ที่เป็นสักพักใหญ่ ๆ เราก็ได้ที่ฝึกงานเป็นร้านหนังสือ ซึ่งการทำงานร้านหนังสือเป็นเรื่องที่เราใฝ่ฝันว่าอยากทำมาตั้งแต่เด็ก ๆ เพราะเราชอบให้ตัวเองล้อมไปด้วยหนังสือ แต่ในบางครั้งถามว่าอ่านบ้างไหมหนังสือ ก็ ... ก็อ่านนั่นแหละ 

ร้านหนังสือที่เราเลือกมาฝึกงานไม่ได้เป็นแค่ร้านหนังสืออย่างเดียว แต่เป็นพื้นที่การเรียนรู้และจัดกิจกรรมต่าง ๆ ด้วย ซึ่งก็คือร้านหนังสือ Fathom Bookspace นั่นเอง! แต่ก็น่าเสียดายเพราะพิษโควิดที่หนักมากขึ้นทุกวันทำให้ทางร้านหนังสือหยุดจัดกิจกรรมไปตั้งแต่โควิดระบาดเมื่อปีที่แล้ว T v T ความน่าสนุกก็เลยลดลงไปเลย ทำให้ในวันที่เราไปสัมภาษณ์กับพี่ ๆ เขาที่ร้านทำให้เราได้รับงานเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้กลับมาคิดว่า 'เราอยากจะทำอะไรบ้างในตอนที่เราฝึกงาน' เรียกง่าย ๆ ก็คือคิดคอนเทนต์นั่นแหละ เราก็เลยส่งไปหาพี่ ๆ เขาหลายอย่างมาก ทั้งทำกิจกรรมออนไลน์ การทำอินโฟ การรีวิวหนังสือ หรือแม้แต่การเขียนบทความสั้น ๆ เพราะจริง ๆ ที่ร้านหนังสือร้านนี้จะมีการอัพเดตข่าวสารหรือประเด็นต่าง ๆ ที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับหนังสือด้วย ซึ่งเรารู้สึกว่ามันดูเป็นอะไรที่ไม่จำกัดกรอบดีด้วย 

และที่น่าสนใจคือทุก ๆ สองเดือน ที่ร้านจะมีการกำหนดธีมประจำเดือนด้วย เรารู้สึกว่า แง ทำไมแบบดูเท่แล้วก็ดูน่ารักแบบนี้ T o T ซึ่งการกำหนดธีมก็เพื่อให้การจัดกิจกรรมต่าง ๆ อยู่ภายใต้ธีมนั้นนั่นเองค่ะ

และในวันนี้ วันที่เราฝึกงานวันแรกเราก็ได้งานมาให้เขียนโพสต์เพื่อที่จะเอาไปลงทางเพจเฟสบุ๊ค อินสตราแกรม หรือทวิตเตอร์ของทางร้านค่ะ โดยหัวข้อที่เราได้เขียนก็คือ 

"ทำไมเราถึงควรอ่านวรรณกรรมเยาวชนหรือหนังสือสำหรับเด็ก"

เป็นหัวข้อที่ตรงกับสาขาแล้วก็ตรงกับที่เราเรียนมาเลย >3< แต่ เรากลับรู้สึกว่ากดดันมาก ๆ ตอนเขียน เพราะเราไม่รู้ว่าเราจะเขียนออกมาดีไหม มีคำซ้ำไหม เราเขียนซ้ำซ้อนหรือเปล่า และใช่ค่ะ เราเช็คคำผิดหลายรอบมาก555555555 แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจส่งไปตอนบ่ายสามสี่สิบเก้านาที /สั่น/ แต่มันดีตรงที่พี่ ๆ เขาดูไม่กดดันและเร่งรัดเราเลย แถมยังทิ้งท้ายตอนให้งานเราว่า "ถ้าติดขัดอะไรระหว่างทาง ถามได้" ซึ่งเรารู้สึกว่ามันดีมาก เพราะพี่เขาพร้อมช่วยเหลือเราตลอด (ก็แน่ล่ะ เรามันมือใหม่นี่นะ y w y)

.

เวลาสิบแปดนาฬิกาห้าสิบห้านาที

และแล้วเราก็ได้รู้ซึ้งว่า การฝึกงานมันแค่เพิ่งเริ่ม 

/แก้งานต่อไป/

จบตอนที่หนึ่ง