เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Something happened in my lifeQiu
ในวันที่พายุฝนฟ้าคะนอง ——
  • คลื่นพายุกำลังพัดโหมกระหน่ำ แม้แต่ทะเลลึกอันนิ่งสงบก็ยังสั่นไหว

    เธอพยายามหายใจเข้าลึกๆ
    ส่งกระแสจิตที่อบอุ่นหยุดคลื่นพายุที่หนาวเหน็บ


    คืนนี้พายุโหมกระหน่ำเกินไป เธอทำได้แค่เพียงหลับตา ฟังเสียงคลื่น รอเวลาที่คลื่นนิ่งสงบ 


    .
    .
    .
    .

    .


    เธอก้าวเท้าช้า ๆ ลงบนพื้นน้ำ เกลียวคลื่นลูกน้อยพัดเข้ามาเคล้าเคลียเท้าน้อย ๆ ของเธอ
    แขนเรียวบางกางขึ้นทั้งสองข้าง
    เธอโอบกอดสายลมจากคลื่นทะเลอันเบาบาง
    และเปล่งเสียงกระซิบอันแผ่วเบาออกมา

    'พายุสงบแล้ว'

    น้ำตาเม็ดใสหยดลงบนพื้นน้ำกระจายหายไปพร้อมกับเกลียวคลื่น
    แสงจันทร์เข้ามาแทนที่ความมืดที่เคยปกคลุมผืนฟ้า

    วันใดที่ทะเลเกิดพายุเข้า
    มีเพียงสิ่งเดียวที่จะหยุดยั้งมันได้
    ตัวของเธอ

    เธอจำความรู้สึกเมื่อพายุสงบได้ใช่มั้ย
    แล้วเธอจำเวลาพายุซัดโหมกระหน่ำนั้นได้หรือไม่

    เธอชอบความรู้สึกแบบไหนมากกว่ากัน ...

    จงเป็นในแบบที่เธอต้องการ.
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in