"คุณต้องการอะไร"
"ผมนึกว่าลูกชายเจ้าของบริษัทชื่อดังจะโวยวายใส่ผมแล้วซะอีก"
"คุณต้องการเท่าไหร่ผมจะได้เซ็นเช็คให้"
"ผมไม่สนเงินหรอกน่า" ชายร่างสูงรวบมัดผมยาวประบ่าของตัวเองเก็บไว้ตรงท้ายทอยอย่างเรียบร้อย ก่อนจะเทเหล้าใส่แก้วเล็กๆแล้วยื่นให้กับอีกฝ่าย

"เรามาทำความรู้จักกันก่อนดีกว่า.. ผมอนุวัฒน์"
"...." ลูกเจ้าของบริษัทธุรกิจรายใหญ่ไม่ตอบแต่รับแก้วมาดื่มเงียบๆ เขาไม่จำเป็นต้องรู้จักชื่อของอีกฝ่าย โดยเฉพาะชื่อของคนที่เขาไม่ชอบขี้หน้าเอาเสียเลย
"เอาล่ะ สิ่งที่ผมจะขอก็ไม่มีอะไรมาก ใช้เวลาแค่แปปเดียวเท่านั้น"
"พูดมาตรงๆเลยเถอะ"
"มีเซ็กส์กับผม" อนุวัฒน์ยิ้มพร้อมกับยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม ในขณะที่คนแพ้ก็ขมวดคิ้วอึ้งไปพักนึง ก่อนจะหลุดหัวเราะเบาๆออกมา
"คุณเมาแล้วแน่ๆ"
"ถ้าผมเมา ผมคงไม่มีมารยาทกับคุณนักหรอกครับ คุณชนกันต์"
"คุณรู้จักผม?"
"ไม่มีใครไม่รู้จักทายาทสุดน่ารัก เอ๊ย สุดหล่อของเจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ในประเทศไทยหรอก"
"ผมไม่มีทางมีเซ็กส์กับคุณหรอก"
"ว้า น่าเสียดายจัง ถ้างั้นจะทำยังไงต่อดีล่ะ คำสัญญาไม่เป็นสัญญาเลยแฮะ" อนุวัฒน์พูดยิ้มๆ
".....ผม ผมจะไม่มีเซ็กส์กับคุณ!" ชนกันต์เดินเข้าไปวางแก้วลงบนโต๊ะที่คนตัวสูงนั่งอยู่แล้วหวังจะเดินหนีออกจากห้อง
"ผมเข้าใจ เพราะคุณท้องได้สินะ คุณถึงไม่กล้า" ประโยคที่เอ่ยตามหลังดึงเขาให้หยุดอยู่กับที่อีกครั้ง

นี่มันไม่ใช่ช่วงฮีทนี่นา
ไม่ แต่ประเด็นอีกคนรู้ได้ยังไงล่ะว่าเขาเป็นโอเมก้า
หรือว่า..

"นี่คุณ..."
"ใช่ ผมเป็นอัลฟ่า" อนุวัฒน์พูดยิ้มๆพลางยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มจนหมดอีกรอบ
"คุณก็เลยคิดจะข่มขืนผมงี้เหรอ?" ชนกันต์หันไปมองเตรียมอ้าปากจะด่าอีกฝ่าย เขาไม่ใช่โอเมก้าที่จะมาถูกกดขี่เหมือนกับคนอื่นๆ ก่อนหน้านี้เขาสู้กับอัลฟ่ามาหลายคนแล้ว และแน่นอนว่าเขาก็ชนะทุกครั้ง

เขาไม่ใช่พวกโอเมก้าอ่อนแอ

"เฮ้ ผมไม่ได้เป็นพวกไร้มารยาทเหมือนอัลฟ่าคนอื่นๆหรอกนะ" ร่างสูงลงจากโต๊ะแล้วเดินไปยืนตรงหน้าชนกันต์
"ผมไม่ทำให้คุณท้องหรอกน่า ผมมีถุงยาง"
"คุณเป็นบ้าอะไรของคุณถึงคิดจะมีเซ็กส์กับผม"
"ผมก็แค่อยาก แค่นั้นแหละ"
"...." ชนกันต์ขมวดคิ้วจนแทบผูกกันเป็นปม เขาไม่เข้าใจผู้ชายคนนี้เลย

สงสัยจะเมาจนเพี้ยนไปแล้วแน่ๆ

"เฮ้ๆ ไม่ต้องทำหน้าบึ้งตึงขนาดนั้น ผมไม่ได้บังคับ"
"...."
"ก็แค่ทายาทบริษัทชื่อดังที่มีทั้งเกียรติและศักดิ์ศรีทำตามที่สัญญาเอาไว้ไม่ได้ก็แค่นั้นเอง" ร่างสูงยังคงพูดเหมือนไม่ได้สนใจอะไรทั้งยังยิ้มให้อย่างเป็นมิตร

แต่ชนกันต์ไม่ชอบรอยยิ้มนั้นเอาเสียเลย

"ว่าไงครับ คุณชนกันต์ ถ้าไม่ 'กล้า' ทำตามที่ตกลงกันไว้ก็เชิญกลับบ้านไปได้เลยครับ"
"...ตกลง" เด็กหนุ่มพูดพร้อมเดินสวนไปอีกทางแล้วนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่ที่สามารถปรับให้เป็นเตียงนอนชั่วคราวได้ เขาถอดเสื้อสูทสีส้มน้ำตาลของตัวเองออก แต่ก็ถูกเรียกให้หยุดการกระทำของตัวเองอีกครั้ง
"ที่ตรงนั้นมันไม่พอหรอก มาตรงนี้" ชนกันต์หันไปมองก่อนจะพบว่าอีกฝ่ายนำอุปกรณ์ที่ใช้เล่นสนุ๊กเกอร์ไปเก็บเข้าตู้ เหลือเพียงโต๊ะพื้นสีเขียวขอบดำที่มีโคมไฟดวงใหญ่สว่างส่องอยู่ตรงกลาง
"ทำบนโต๊ะสนุ๊กเนี่ยนะ?"
"เถอะน่า ตรงนี้กว้างกว่าตั้งเยอะเลย มาเร็ว"

-----------------------

"มึงว่านายน้อยจะค้างที่นี่มั้ยวะ" ชายในชุดสูทดำคนหนึ่งพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบ
"กูว่าค้างว่ะ มึงง่วงยัง"
"ยัง กูงีบตอนกลางวันมา"
"งั้นกูของีบนะ มึงรอนายน้อยไป"
"ได้"

------------------------

เสียงหอบหนักของทั้งคู่ดังขึ้นข้างหูของกันและกัน มันไม่ได้เสียงดังจนถึงขั้นที่คนข้างนอกจะได้ยิน หากพวกเขาได้ยินก็คงเป็นเสียงเคลื่อนของโต๊ะสนุ๊กเกอร์เสียมากกว่า เสื้อสูทสีส้มผ้าดีถูกโยนไปกองอยู่บนโซฟาพร้อมกับกางเกงแสลคสีดำ แน่นอนว่าคนที่เป็นฝ่ายเสียเปรียบก็คงจะเป็นชายที่ชื่อว่า ชนกันต์ ทั้งเสื้อผ้าที่ถูกถอดจนเหลือเพียงเชิ้ตขาวอยู่ฝ่ายเดียว รวมถึงการเป็น 'คนที่อยู่ข้างล่าง' ด้วยนั้นก็ยิ่งทำให้เสียเปรียบกว่าเดิมไม่ใช่น้อย

เป็นโอเมก้าก็เสียเปรียบอยู่แล้ว เขายังจะมาเสียเปรียบเพราะเรื่องนี้อีกเหรอ

"อา..อือ" เด็กหนุ่มพยายามทั้งๆที่รู้ว่าเขาคงอั้นเสียงได้ไม่มากเท่าไหร่นัก แต่นี่เป็นเพียงทางออกอีกทาง ที่เขาสามารถระบายความเจ็บแสบจากเบื้องล่างได้ นอกเหนือจากการขยำเสื้อสูทสีเทาของบุคคลด้านบน
"เฮ้ นายน้อย สูทนี่แพงนะ เบาๆมือหน่อยสิ"
"คุณก็ทำช้าๆหน่อยสิวะ.."
"จะหยาบ จะสุภาพก็เลือกมาสักทางสิคุณ"
"คุณคิดว่าผมจะกลั้นเสียงได้อีกสักเท่าไหร่กัน ถ้าคุณยังมีเซ็กส์เหมือนกับว่าเราฮีทอยู่แบบนี้น่ะ!" ชนกันต์โวยวายแต่ก็ไม่ได้เสียงดังมากเท่าไหร่เพราะกลัวว่าลูกน้องข้างนอกจะได้ยิน
"ครับๆ ขี้บ่นจังเลย" อนุวัฒน์ยิ้มบางพร้อมกับยกตัวขึ้นจับเอวบางไว้แล้วขยับให้ช้าลงกว่าเดิม ชนกันต์หันหน้าหนีไปทางอื่น ในขณะที่คนตัวสูงก็เหลือบมองรูปร่างขาวของเด็กหนุ่มอย่างมีความสุข สภาพของชนกันต์ตอนนี้ไม่ต่างกับคนที่เพิ่งไปอบซาวน่ามามากเท่าไหร่นัก ลำคอ ใบหูขาวแดงก่ำจากเลือดที่สูบฉีดรวมถึงความร้อนชื้นในบรรยากาศยิ่งกระตุ้นให้เหงื่อขับออกมามากขึ้น จนเสื้อเชิ้ตขาวเปียกเห็นผิวเนื้อเนียน
"อ่า..เชี่ยเอ๊ย.." ชนกันต์ยกแขนขึ้นพาดปิดตาตัวเองข้างหนึ่งหลังจากอีกฝ่ายขยับเชื่องช้าจนทำให้ตัวเองหงุดหงิด ความจริงเขาสัมผัสได้ว่ากำลังถูกแกล้งจากอีกฝ่าย แต่ก็ต้องยอมรับว่าจังหวะนี้เป็นจังหวะที่ไม่โอเคสำหรับเขาสักเท่าไหร่

"พูดจาไม่เพราะเลยนะ"
"รีบทำให้มันจบๆเถอะน่า!" คนตัวเล็กตอบด้วยความหงุดหงิดพร้อมกับชำเลืองมองชายด้านบน แสงจากโคมไฟจ้าจนทำให้เขาเริ่มแสบตาไม่น้อย
"ครับๆ นายน้อย เข้าใจแล้วครับ" อนุวัฒน์หัวเราะเบาๆพร้อมกับตอบอีกคนด้วยน้ำเสียงยียวน เขาสอดมือเข้าไปในเสื้อเชิ้ตตัวบางแล้วเลิกมันขึ้นจนเห็นหน้าท้องขาวกระเพื่อมจากการหอบหายใจ มืออุ่นลูบไปบริเวณซี่โครงแล้วไล้ลงมาจับเอวบางให้กระชับ ผิวเนียนนุ่มดึงดูดให้ฝ่ามือไม่หยุดการสัมผัส ร่างสูงเริ่มขยับอีกครั้งแต่ไม่ใช่จังหวะเดิม

มันเป็นจังหวะที่ชนกันต์ไม่ชอบเอาเสียเลย โดยเฉพาะแรงกระแทกเสียดสีจนปวดแสบแต่ก็ทำให้เสียววาบไปทั่วท้องน้อย เสียงขยับเบียดโต๊ะกับพื้นจนหนวกหูแต่มันก็คงไม่ดังเท่ากับเสียงของเขากับไอ้คนกามตอนนี้หรอก
"อื้อ..ช้า..ช้าหน่อย"
"แล้วไหนบอกอยากจะให้มันจบไวๆไง?"
"ถ้าคุณยังขยับแบบนี้ ผมจะกลั้นเสียงไม่ไหวแล้วนะ!"
"แล้วใครห้ามคุณกลั้นเสียงล่ะ ร้องออกมาเถอะ ผมไม่แซวหรอกน่า"
"แฮ่ก .. ลูกน้องผมอยู่ข้างนอก.. สมองคุณเสื่อมแล้วรึไง! อ๊า!" กว่าที่ชนกันต์จะโวยวายได้มากไปกว่านี้ อนุวัฒน์ก็ขยับอีกครั้งเพียงแต่มันแรง หนักและเร็วกว่าเดิมจนคนตัวเล็กต้องใช้แขนยันตัวชายด้านบนไว้ เพราะหวังว่าจะชะลอความเร็วของอีกคนได้ แต่ก็ไร้ผล ฝ่ามือเล็กที่ตอนแรกดันอกกว้างไว้ ตอนนี้มันเลื่อนมาปิดปากตัวเองแน่นเพื่อปิดเสียงไม่ให้ดังไปมากกว่านี้ แค่โดนทำจนจุกก็แย่อยู่แล้ว ที่แย่กว่าคือไอ้กลางลำตัวของเขากลับดูชอบมันจนตั้งชันแข็งนี่สิ

บ้าเอ๊ย....

"น..อึก นี่คุณ..อื้ออ"
"หื้ม?"
"จูบผมหน่อย" ไม่รู้อะไรดลใจให้นายน้อยขอเรื่องแบบนั้นออกไป แต่เขาก็พูดออกไปแล้วนี่นะ
"เหมือนผมจะฟังไม่ค่อยชัดเท่าไหร่เลยครับ" อนุวัฒน์หัวเราะเบาๆและยังคงขยับกายเข้าออกโดยไม่สนใจว่าเสียงของนายน้อยจะดังออกไปถึงข้างนอกหรือไม่

ทำไมเขาต้องสนใจคนอื่นด้วยล่ะ ในเมื่อตอนนี้เขากำลัง 'โคตรมีความสุข'

"อ๊..อา ผมบอก..บอกว่า..จูบ..อื้อ"
"ถ้างั้นผมขออะไรอย่างหนึ่งสิ" ร่างสูงหยุดขยับสะโพกแล้วก้มตัวลงคล้ายกับจะจูบตามคำสั่งของอีกฝ่าย แต่คนอย่างอนุวัฒน์คงไม่ยอมทำตามง่ายๆแบบนั้นหรอก
"ช่วยเรียกผมว่า แด๊ดดี้ หน่อยสิ"
"คุณนี่มัน..ไอ้มนุษย์บ้ากาม"
"เหอะน่า ผมขอคุณเป็นคนแรกเลยนะ"
"ไม่เรียก"
"งั้นก็แล้วแต่" ร่างสูงผละตัวออกจะขยับอีกรอบแต่ก็ถูกเรียกไว้เสียก่อน
"ด..อื้อ แฮ่ก เดี๋ยว..เดี๋ยว" ชนกันต์กัดปากตัวเองแน่นด้วยความคับแค้นใจ เขาต้องยอมรับว่าตอนนี้เขาคือคนที่เสียเปรียบโดยสมบูรณ์ ทันทีที่เขาปฏิเสธ แน่นอนว่า 'คนบ้ากาม' ก็กระแทกตัวเข้ามาลึกจนจุกไม่น้อย และหากกระแทกเข้ามาแบบนั้นเรื่อยๆ ลูกน้องสองคนก็คงจะได้ยินเสียงของเขาชัดกว่านี้แน่ๆ

"ว่าไงครับนายน้อย"
"..ผมจะพูดแค่ครั้งเดียว"
"โอเค๊"
"....."

เกิดมาไม่เคยต้องทำอะไรน่าอายขนาดนี้เลย ให้ตายสิ

"จูบผมหน่อย..แด๊ดดี้" ชนกันต์หันไปทางอื่น ใบหน้าเขาแดงก่ำจนถึงใบหู อนุวัฒน์ยิ้มออกมาอย่างพอใจแล้วก้มลงใช้จมูกโด่งไล้ไปตามขมับและผมดำ ปากร้อนจูบเข้าที่ซอกคอนุ่มแล้วดูดเบาๆ ก่อนจะเลื่อนไปงับตรงคางมนแล้วขยับไปที่ริมฝีปากชมพูหนา เขาก้มลงจูบคนตัวเล็กกว่าแล้วสอดลิ้นเข้าไปกวาดตวัดกับลิ้นเล็กๆ
"อื้ม..อือ"
"ผมต้องบอกคุณอย่างนึงนะชนกันต์ คุณเป็นโอเมก้าที่เซ็กซี่ที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมาเลย" พูดจบ อนุวัฒน์ก็ก้มลงงับริมฝีปากนุ่มแล้วประกบปากกับคนด้านล่างพร้อมกับขยับเข้าออกระรัวจนเสียงหวานๆครางในลำคอไม่ได้ภาษา

คราวนี้ชนกันต์ไม่ได้สั่งให้เขาชะลอความเร็วอีกแล้ว

------------------------------

ชนกันต์ลืมตาตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองอยู่ในห้องนอนที่คุ้นเคย หลังจากที่รอบแรกจบ ไอ้คนด้านบนก็พูดขึ้นมาว่ารางวัลของการชนะเกม คือการมีเซ็กส์ตามจำนวนครั้งที่เขาชนะทั้งหมด นั่นหมายความว่า ชนกันต์ต้องมีอะไรกับเขาถึง5รอบ

ไอ้บ้ากามตัณหากลับ!

แต่กว่าจะคิดด่าอะไรได้มากมาย ตอนนี้แค่ขยับตัวนิดเดียวก็ปวดร้าวไปทั่วหลัง รอยแดงช้ำปรากฎขึ้นเต็มอกและหน้าท้อง ทันทีที่จบรอบแรก อนุวัฒน์ก็ดึงเสื้อเชิ้ตตัวสุดท้ายที่ปกปิดร่างของคนตัวเล็กออกแล้วทำการ 'ฝัง' ความเป็นเจ้าของโดยไม่สนใจเสียงโวยวายใดๆ

แหงล่ะ เขาโวยวายได้แค่แปปเดียวเท่านั้นแหละ

"..ปวด ปวดไปหมด" ชนกันต์ลุกขึ้นเดินโซเซไปอาบน้ำ สภาพร่างกายตอนนี้โทรมไม่มีชิ้นดี เขาค่อยๆยื่นมือไปเปิดประตูห้องน้ำแต่กลับมีคนเปิดออกมาเสียก่อน

"อ้าว ตื่นแล้วเหรอ"

"ค..คุณมาอยู่ในบ้านผมได้ยังไง"

"นอนค้างสิ คุณชวนผมเอง" ชนกันต์อึ้งกับคำตอบของอีกคนไปพักนึง ก่อนจะไม่พูดอะไร เขาก็จำได้ลางๆว่าพูดแบบนั้นไปเหมือนกัน

แต่ที่จำได้มันก็เลือนลางซะเหลือเกิน

"ให้ผมช่วยอาบให้มั้ย?"

"...ไม่"

"เค๊"

"นี่ผมถามอะไรอย่างนึงสิ"

"?"

"เมื่อคืน..เราทำกันไปกี่รอบ" ชนกันต์กลั้นใจถามเรื่องน่าอายออกไป เพราะ5รอบมันไม่น่าส่งผลกับสะโพกของเขามากขนาดนี้ ยิ่งเป็นโอเมก้า สภาพร่างกายที่สร้างขึ้นก็น่าจะสมบุกสมบันสู้กับความหื่นของพวกอัลฟ่าได้อยู่พอสมควร แต่ตอนนี้มันปวดระบมจนเดินแทบไม่ไหว

"7ได้มั้ง"

"ห๊ะ" คนตัวเล็กหันไปมองอีกฝ่ายที่กำลังยืนใส่เสื้อผ้าเตรียมตัวจะกลับบ้าน

"เฮ้ อีกสองรอบที่เหลือคุณบอกให้ผมทำเองนะ"

"ม...ไม่มีทางอะ"

"ก็คุณพูดเองว่า ..."

"หยุดเลยหยุด! โอเค ผมเชื่อแล้ว" ชนกันต์ห้ามอีกฝ่ายก่อนที่เขาจะได้อายไปมากกว่านี้ อนุวัฒน์หัวเราะเบาๆแล้วเดินไปหานายน้อย เขาใช้มือจัดทรงผมยุ่งเหยิงของเด็กที่เพิ่งตื่นนอนก่อนจะก้มลงจูบปากอีกคนเบาๆ

"ไว้เจอกันนะครับ คุณชนกันต์" พูดจบร่างสูงก็หยิบข้าวของเดินออกไป ปล่อยให้เด็กหนุ่มผิวขาวมีรอยเปื้อนแดงทั่วร่างยืนมึนๆอยู่ที่เดิม

อะไรของเขาวะ

"นี่พวกนาย" ชนกันต์เดินไปกดปุ่มติดต่อกับลูกน้องที่อยู่ข้างล่าง

'ครับนายน้อย'

"ไปหาข้อมูลให้หน่อยสิว่าไอผู้ชายที่พาฉันมาส่งเมื่อคืนมันคือใคร"

'เขาชื่อ อนุวัฒน์ สงวนศักดิ์ภักดีครับ'

"ทำงานอะไร"

'เอ่อ เป็นเจ้าของร้านสนุ๊กที่เราไปเมื่อคืนครับ และก็เอ่อ..'

"อะไร"

'เป็นแชมป์สนุ๊กเกอร์สองปีซ้อนด้วยครับ นายน้อย"

ห๊ะ..

'นายน้อยครับ?'

"ล..แล้วทำไมพวกแกไม่บอกฉันล่ะ!"

'พวกผมพยายามจะ---'

ปิ๊บ!

นี่เมื่อคืนเขาแข่งสนุ๊กกับแชมป์สนุ๊กเหรอ? มิน่าเขาถึงไม่ชนะสักที
เขาถูกปั่นหัวหลอกให้เล่นเหรอวะเนี่ย!!!

ไอ้อนุวัฒน์!!!! ไอ้บ้า!!!! ไอ้บ้ากาม!!!

end