อันที่จริงแล้วมันควรจะต้องเป็นเมื่อวานนี้

แต่ด้วยปัจจัยหลายอย่างทำให้ต้องมาบันทึกไว้ในวันนี้แทน

ก่อนอื่นก็คงต้องพูดว่าสวัสดีปีใหม่..

และเราก็อายุครบ 32 ปีแล้วนะ มันเป็นเรื่องน่าดีใจหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ก็ยังรู้สึกอยากจะขอบคุณตัวเองที่ประคับประคองให้อยู่ครบ 32 ประการมาได้จนถึงตอนนี้ โดยไม่มีอะไรบุบสลายหรือหายไป

อันที่จริง เราก็ไม่ได้ใช้ชีวิตแบบบ้าระห่ำหรือทำอะไรที่เสี่ยงอันตรายขนาดนั้น ก็มีบ้างที่หกล้ม คลุกคลาน เปรอะเปื้อน โดยเฉพาะที่หัวใจ ยิ่งโตขึ้น เรายิ่งต้องพยายามปรับสภาพหัวใจให้อยู่กับความเป็นจริงที่พบเจออยู่ทุกวันให้ได้ บางครั้งต่อให้เหนื่อยแค่ไหน เจ็บปวดแค่ไหน อยากร้องไห้มากแค่ไหน ก็ทำได้แต่ยิ้ม หลายคนมักพูดว่า เราเป็นคนใจเย็นนะ เราใจดีเกินไป แต่เราก็แค่ไม่อยากมีปัญหากับใคร เราอยากทำงานอย่างสบายใจ เราไม่อยากต้องปั้นหน้าเข้าหาใคร ซึ่งมันก็ยากเกินไปที่จะไม่ทำแบบนั้นกับคนอื่นที่เราต้องเจอ แต่เอาเถอะ เราก็จะพยายามใช้ชีวิตของเราแบบนี้ต่อไปให้ดีที่สุดในแบบที่เราทำได้ก็แล้วกัน

ขอบคุณครอบครัว และหลายๆ คนที่ผ่านเข้ามา ที่ยังอยู่ จากไป หรือเฝ้ามองอยู่ที่ไกลๆ ช่วยอยู่เป็นกำลังใจให้เราต่อไปด้วยแล้วกัน

ที่สำคัญต้องขอบคุณ 'คุณ' คนที่เข้ามาเติมสีสันให้เราอีกครั้ง หลังจากที่โลกของเราเป็นสีหม่นๆ อยู่นาน ยังไงก็ช่วยอยู่เป็นสีสันและอยู่ข้างๆ เราต่อไปอีกนานๆ นะ

ขอบคุณทุกคนอีกครั้ง ขอบคุณนะ :')