เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
LIFE AND FOODIt's about P
(!)2 พิซซ่าสำหรับหกเดือนที่ขาดหาย
  • 15/09/2018  Utsunomiya, Japan

         วันเสาร์ตื่นสายตามเคย...  ทีี่จริงแล้ววันนี้วางแผนจะไปเที่ยววัดโอยะซึ่งเป็นวัดที่มีชื่อเสียงในอุสึโนมิยะ  แต่ฝนดันตกมาได้  ในเมื่อแต่งตัวมาแล้วก็ออกนอกห้องเลยละกัน มีร่มไม่กลัวอยู่แล้ว  แต่สิ่งเดียวที่กลัวคือการตัดสินใจไม่ถูกว่าจะกินอะไรดีในมื้อเที่ยง ผมอยู่ญี่ปุ่นหกเดือนเเล้ว กินจนไม่รู้จะกินอะไรแล้ว ความรู้สึกที่อยากกินอะไรที่ต่างไปจากวันธรรมดา และผลของการที่ไม่ได้กินข้าวเช้ายิ่งทำให้ไม่มีแรงเดินไปไหนทั้งๆที่เพิ่งจะออกจากที่พักได้แค่สามร้อยเมตร  แต่ไหนๆก็เดินกลางสายฝนปรอยๆกับกระเพาะที่ถูกน้ำย่อยกัดไปเรื่อยๆก็ขอฟังเพลงไปพลางๆให้เข้ากับบรรยากาศสักหน่อย  เพลงที่ผมฟังวนลูปจนเจอร้านที่ไม่คิดว่าจะทำให้ความอยากกลับมา

    Please Don't Say You Love Me by Gabrielle Aplin

    ร้านที่ว่านั้นคือร้าน "Modern Pasta"     ไม่ใช่เพราะร้านที่ทำให้น้ำย่อยในกระเพาะของผมมันรุงแรงมากขึ้น แต่เป็นเพราะร้านนี้มีชุดเมนูบุฟเฟ่พิซซ่า!!!!!!   ขอบอกเลยว่าผมไม่ได้ใช้คำที่เว่อร์วังเกินไปเลยเพราะผมเป็นที่ชอบกินพิซซ่าของ(พิซซ่าบริษัท)ที่อยู่ตามห้างมากๆ พูดได้ว่ากินมันทุกเดือน  แต่ตั้งแต่มาอยู่ญี่ปุ่นจนวันนี้ก็หกเดือนแล้วที่ห่างหาย เลยขอจัดสักหน่อยละกัน
    ไม่รีรอครับ เข้ามาถึงก็สั่งชุดที่มี บุฟเฟ่พิซซ่า บุฟเฟ่น้ำ ของหวาน1อย่าง และสปาเก็ตตี้ที่เป็นอาหารจานหลัก หลังจากนั้นพนักงานก็อธิบายถึงป้ายบางอย่างที่วางอยู่บนโต๊ะ
     

    ซึ่งก็คือป้ายสำหรับบอกพนักงานว่าคุณต้องการให้เสิร์ฟพิซซ่าอย่างต่อเนื่องหรือให้หยุดพักชั่วคราว บนป้ายมาพร้อมกับคำน่ารักๆที่เขียนว่า ちょっと休憩(ช็อดโตะคิวเค) แปลว่า พักแปปนึงน่าาาา  , まだまだいただきます(มาดะมาดะ อิทะดะคิมัส) แปลว่า ยังครับ ยังครับ ขออีกกกกกก 

       นั่งรอประมานห้านาทีพิซซ่าหน้าต่างๆ ก็มาเสิร์ฟอยู่เรื่อยๆ  มากหน้าหลายรสแถมอร่อยมากกกกทำให้หายคิดถึงไปเลย แต่คงจะขอผ่านกับพิซซ่าหน้าของหวาน(มีไวท์ครีมอยู่บนหน้าไม่เข้ากันสุดๆ)กับพิซซ่าแกงกะหรี่(กินแล้วนึกถึงอาหารอินเดียที่จะเอาแผ่นแป้งจิ้มกับแกงกะหรี่อินเดีย)    ผมกินไปสามชิ้นอาหารจานหลักก็มาถึงโต๊ะ

    สปาเก็ตตี้รวมมิตรทะเล(เผ็ด)  ซึ่งไอ้วงเล็ปเผ็ดที่เขียนในเมนูนี้แหละที่ผมไม่เข้าใจจริงๆว่านี้คือเผ็ดแล้วหรอ?? แต่สำหรับรสชาตและเนื้อกุ้ง หอย ปลาหมึกนั้นไม่ผิดหวังจริงๆ  สุดท้ายก็ตามด้วยของหวานซึ่งจะต้องอย่าลืมหันป้ายบนโต๊ะว่าขอพักสำหรับพิซซ่า แล้วจึงจะกดปุ่มเรียกพนักงานเพื่อขอของหวานให้มาเสิร์ฟได้

    พุงมาพลังงานมีก็ขอจ่ายตังค์  แถมฝนก็หยุดตกแล้วก็ขอออกไปเดินชมเมืองสักหน่อย ซึ่งราคาขอมาคิดๆดูแล้วผมว่าคุ้มสุดๆกับพิซซ่า 14ชิ้น, กาแฟ, น้ำส้ม 2 แก้ว, สปาเก็ตตี้รวมมิตรทะเล, และของหวาน ทั้งหมดในราคา1500เยน(รวมvatแล้ว) เป็นเงินไทยคงจะประมาน 550บาทครับ  

    ฟังเพลงนั้นวนไปอยู่หรือป่าวครับ? เพราะผมฟังมันจนเดินมาถึงที่สุดท้ายที่จะไปนั่งพักอินดี้ๆชิวๆเหงาๆอยู่ที่ริมแม่น้ำทะนะคาวะ  นั่งไปสักพักก็ทำให้ผมต้องเปลี่ยนเพลงไปตามบรรยากาศกับอารมณ์ก่อนที่จะเดินกลับห้อง  เพลงนั้นคือ little house เป็นเพลงที่อยากจะแปลด้วยเช่นกันเพราะเพลงนี้อยู่กับผมมาตั้งแต่ม.5

    Little House by Amanda Seyfried


    (じゃね)

    ...........................................................................................................................................................

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in