คนเราเติบโตมากับสภาพแวดล้อมที่ไม่เหมือนกันเติบโตมากันกรอบความคิดแตกต่างกัน เรามักจะใส่เครื่องหมายคำถามเพื่อขีดเส้นใต้ให้กับตัวเองให้กับคนอื่นว่า ชอบผู้ชายหรือผู้หญิงแบบไหน ตั้งสเปคไว้ว่า สูง ขาว หล่อ สวย หมวยเพื่อที่จะได้รู้ว่าคนคนนั้นมีรสนิยมอย่างไรกันแน่

เมื่อไม่นานมานี้ฉันได้มีโอกาสเรียนในวิชาที่เกี่ยวกับภาพยนตร์ ทำให้ด้ชมภาพยนตร์เรื่องหนึ่ง เมื่อดูจบก็มีการแลกเปลี่ยนความคิดภายในชั้นเรียนการพูดถึงความรัก โดยใช้คำว่า “แค่ความรัก” ก็ได้ทำให้เกิดการตั้งคำถามภายในชั้นขึ้นตอกย้ำอีกกับการที่ได้ปมภาพยนตร์อีกเรื่องที่ฉายผ่านโรงได้ไม่นานมานี้ ใครที่ได้ชมก็น่าจะพอนึกออก

เป็นเรื่องราวความรักของ...จะว่าสองยุคก็ไม่ใช่ สองวัยก็ไม่เชิง โดยความรักนี้มีอุปสรรคที่ถือว่าใหญ่มากถ้าเป็นในสมัยก่อน และในสมัยนี้ ซึ่งทำให้เกิดคำถามขึ้นมาว่า “แค่คนสองคนรักกันมันไม่พอหรอกหรือ”

ในช่วงเวลาสมัยก่อนที่สังคมไม่ได้ยอมรับการมีอยู่ของคนที่ชอบเพศเดียวกันชอบที่จะแสดงออกในแบบที่แตกต่างไปจากสิ่งที่คนอื่นเป็น ทำให้การวางตัวนี้ถูกมองว่าเป็นสิ่งที่ผิดขั้นร้ายแรงถึงกับต้องใช้คำกำหนดหรือจำกัดความที่ไม่น่าจะนำมาใช้กันทำให้เกิดความกดดันและต้องตัดสินใจของคน ๆ นึง ทั้ง ๆ ที่อาจจะไม่ใช่เรื่องที่จะส่งผลให้ถึงแก่ชีวิตใครเลยแต่ความจริงในยุคนั้นก็อาจจะมีร้ายแรงกว่านี้ก็ได้แม้แต่ในยุคนี้ก็อาจจะไม่ได้ถูกยอมรับอย่างที่เกิดความเข้าใจก็ได้บางคนยังมองอย่างสงสัย แปลกใจ หรือเหยียดหยาม สร้างความอึดอัดแก่ความรักที่ก็ไม่ได้ต่างจากที่ทุกๆ คนเคยเห็น

และในภาพยนตร์ก็ยังมีอีกประเด็นที่ว่าพอความรักเกิดกับคนที่กลายเป็นเพศอย่างที่ส่วนใหญ่เป็นแต่เกิดในคนที่มีช่วงอายุต่างกันมาก ๆ รักกันในสถานะหน้าที่ที่สังคมไม่เห็นด้วยจนต้องตัดสินใจพากันหนีไป จนไม่ให้ใครได้พบเจออีก

นี่คือคำถามของความรักว่า“ไหนว่าความรักเป็นเรื่องของคนสองคน” “แค่คนสองคนรักกันมันไม่พอหรือ”

แต่ในภาพยนตร์ก็ได้ทำหน้าที่ตอบคำถามไปแล้วแหล่ะว่ามันไม่ได้และไม่พอ ชีวิตของคนหนึ่งคนหรือสองคนมันมีตัวแปรหลากหลายเราอาจต้องรับฟังเสียงรอบข้างเก็บความรู้สึกหรือความกดดันจากสิ่งรอบตัวมาไตร่ตรองเพื่อวางตัว แต่สุดท้าย “ความรัก”มันก็ยังคงมีตัวแปรสำคัญอยู่ที่คนสองคนอยู่ดีถ้าอดทนที่จะเดินจับมือฝ่าฟันทุกอย่างไปด้วยกัน แม้มันจะหนักหนาแค่ไหนยังไงก็จะผ่านไปได้

ชีวิตไม่มีอะไรยากเกินไปและง่ายเกินไปทุกอย่างต้องใช่เวลาและใจเราเป็นเครื่องพิสูจน์

(แต่ก็อยากให้สังคมทำให้ความรักของคนสองคนเป็นเรื่องง่ายขึ้นนะความรักที่มองแค่คนสองคนรักกันแค่นั้น เพราะเดี๋ยวความรักก็จะสร้างความเป็นไปได้อย่างไม่น่าเชื่อขึ้นเองนั่นแหล่ะ)