เราที่ชอบดากานดาเป็นต้นอยู่แล้ว ก็คลิกเข้าไปฟังอันแรกอย่างไม่ลังเล
พอดนตรีเริ่มขึ้น เราก็เห็นภาพของดากานดาและไข่ย้อยที่อยู่ในคลิปกำลังค่อยเปลี่ยนไปอย่างช้าๆทีละรูป
และดนตรีที่เล่นอยู่นั้น มันมีความรู้สึกเศร้าอย่างชัดเจน
ในช่วงแรกดนตรีฟังดูเศร้าแต่ไม่มากมาย ยังพอให้รู้สึกถึงความรู้สึกดีๆออกมาบ้าง
หลังจากนั้นดนตรีก็เริ่มเปลี่ยนไปเป็นทำนองของเพลง "ช่างไม่รู้เลย" พอถึงตอนนี้เราก็เริ่มรู้สึกถึงความเศร้าที่เพิ่มมากขึ้นตามลำดับ
แต่ดนตรีนี้มีเสียงคอรัส (ไม่แน่ใจว่าเรียกแบบนี้หรือเปล่า) ที่ทำให้เรายิ่งรู้สึกเศร้าขึ้นไปอีก
ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ว่าเพื่อนคนหนึ่ง มันแอบมันคิดอะไรไปไกล กว่าเป็นเพื่อนกัน
ตอนแรกเราฟังก็รู้สึกว่า ดนตรีของดากานดาดูเศร้าจังเลยนะ ยิ่งดูภาพประกอบก็ยิ่งรู้สึกเศร้าเข้าไปอีก
มองกลับมาที่ตัวละครในเรื่อง ซึ่งก็คือ ไข่ย้อยและดากานดา เราถึงได้เข้าใจว่าทำไมดนตรีถึงเศร้า
เพราะดนตรีนี่คือการสื่ออารมณ์ของดากานดาและไข่ย้อย สื่อถึงความรู้สึกของสถานการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างทั้งสองคน
ดนตรีที่ขึ้นมาในตอนแรก เป็นดนตรีแบบเรียบ ๆ นิ่ง ๆ ทำให้เรารู้สึกเหมือนช่วงเวลาที่ทั้งสองคนนี้พึ่งเริ่มรู้จักกัน ยังไม่มีความรู้สึกหรือความผูกพันอะไร เป็นช่วงที่ความสัมพันธ์กำลังก่อตัว และในระหว่างดนตรีนั้น ก็มีบางช่วงที่จังหวะโดดเด่นขึ้นมาบ้าง ราวกับว่าในความสัมพันธ์ที่ดูเหมือนจะเรียบเฉย ก็ได้มีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้น
ดนตรีถัดมาเป็นเสียงเปียโนบรรเลงเพราะ ๆ ของเพลง ช่างไม่รู้เลย ถ้าตีความในแบบของคนที่เคยฟังเพลงแบบที่มีเนื้อร้องมาแล้วอย่างเรา เดาได้ไม่ยากเลยว่าเพลงนี้กำลังบอกถึงความสัมพันธ์แบบ เพื่อน ที่กำลังเปลี่ยนไปเป็นความรู้สึกที่มากกว่านั้น
เรามองว่าตัวละครที่ตกอยู่ในความสัมพันธ์แบบนี้ คือทั้งดากานดาและไข่ย้อย
อาจเป็นเพราะว่าหนังเรื่องนี้นำเสนอให้เราเห็นในมุมมองของไข่ย้อยมากกว่าในมุมมองของดากานดา ทำให้เราสังเกตหรือเดาความคิดดากานดาได้ยากสักหน่อย แต่เราว่าดากานดาเองก็เป็นคนที่ "มันแอบมันคิดอะไรไปไกล" ไม่ต่างจากไข่ย้อยเท่าไหร่นักจากเท่าที่เราสังเกตได้ แต่ด้วยคาแรคเตอร์ของดากานดา ที่ถึงแม้จะเป็นผู้หญิงห้าว หรือมีความมั่นใจในตัวเองแค่ไหน แต่ถ้าเป็นเรื่องของความรัก ดากานดาจะไม่ใช่คนที่จะเอ่ยปากก่อนแน่นอนว่าตัวเองคิดหรือรู้สึกอะไร
เพราะฉะนั้น ที่ดากานดาไม่ยอมพูดอะไร ก็เพราะว่ารอไข่ย้อยพูดก่อนยังไงล่ะ
ส่วนไข่ย้อยที่ถึงแม้เราจะเห็นว่าเป็นคนที่ "มันแอบมันคิดอะไรไปไกล" กับดากานดาอย่างโจ่งแจ้งผ่านมุมมองของหนัง แต่คาแรคเตอร์ของไข่ย้อยที่เป็นคนอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ทำให้เขาไม่กล้าที่จะพูดในสิ่งที่เขารู้สึกสัักที มัวแต่รอเวลาจนเมื่อรู้ตัวอีกทีมันก็สายไปเสียแล้ว
ไข่ย้อยคงเป็นคนที่เหมาะกับคำว่า ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย มากที่สุดในตอนนี้แล้วล่ะ
/จบ Soundtrack แรก
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in