เรื่องขโมยอ่านสมุดพกของแจน ผมเคยเขียนเล่าไปแล้ว

เช่นเดียวกับกรณีที่ผมมารู้ว่าเก๋ตัวสูงแซงตนเองไปเรียบร้อยในการวัดส่วนสูงครั้งสุดท้ายประจำปีการศึกษา จากการแจ้งข่าวของก้อย เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นหลังนักเรียน ป.6 ทุกห้องเข้ารับการวัดขนาดร่างกายประมาณ 3-4 วัน 

ตลอดปีการศึกษาสุดท้ายของการเรียนชั้นประถมศึกษา ผมไม่เคยเข้าไปยืนสังเกตการณ์การวัดส่วนสูงของวรรณ ผมทำได้แค่รับฟังข้อมูลจากปากของเธอหรือเพื่อนคนอื่นๆ

ช่วง ป.6 เทอมแรก ข้อมูลหลายแหล่ง ตลอดจนหลักฐานเชิงประจักษ์ ล้วนยืนยันตรงกันว่าวรรณ แป้ง และเพลิน ยังตัวสูงพอๆ กัน

ล่วงเข้าเทอมสอง ในการวัดส่วนสูงหนแรก คล้ายกับว่าวรรณจะเริ่มสูงแซงหน้าแป้งกับเพลินไป 1 เซนติเมตร แต่เวลาทั้งสามคนยืนอยู่ด้วยกัน คนส่วนใหญ่ก็แทบแยกไม่ออกว่าใครสูงกว่าใครในหมู่พวกเธอ

กระทั่งก่อนพวกเราจะจบ ป.6 ไม่นาน “ภาพ” ที่ผมมองเห็นและรู้สึกคุ้นชินก็เริ่มเปลี่ยนแปลงไป

ราวหนึ่งสัปดาห์หลังจากผมทราบว่าเก๋สูง 158 ซม. ผมก็พบเธอยืนคุยอยู่กับวรรณในช่วงเย็นวันหนึ่งพอดี สิ่งที่ปรากฏเบื้องหน้าผม คือ ภาพวรรณตัวสูงกว่าเก๋อย่างขาดลอย 3-4 เซนติเมตร

นั่นทำให้ผมเชื่อว่าวรรณน่าจะมีส่วนสูงเกินกว่า 160 ซม. อันเป็นส่วนสูงของแป้งกับเพลิน

ในเวลาใกล้เคียงกัน ผมแอบมองวรรณ ขณะเธอกำลังยืนต่อแถวรับถาดอาหารเที่ยงติดกับแป้งกับเพลิน และนั่นน่าจะเป็นครั้งแรกสุด ที่ผมเห็นภาพวรรณยืนตัวสูงสง่ากว่าสองเพื่อนสาวร่วมรุ่นอย่างชัดเจน

ความเชื่อที่ว่าวรรณสูงเกิน 160 ซม. ของผม ยิ่งถูกตอกย้ำให้หนักแน่นขึ้นไปอีก

บ่ายวันหนึ่ง หลังการสอบปลายภาคเรียนที่สองวันแรก ผมยืนคุยเล่นอยู่กับอ้น เพื่อนชายร่วมห้อง 1 ที่สูง 156 ซม.

อ้นเป็นเพื่อนผู้ชายอีกคนหนึ่ง ที่ตัวสูงไล่เลี่ยกับผมมาตั้งแต่ชั้น ป.1 เขาเตี้ยกว่าผมประมาณ 1-2 เซนติเมตรเรื่อยมา กระทั่งตอนจบ ป.6

อ้นกับผมล้วนถือเป็นเด็กผู้ชายที่ตัวสูงลำดับต้นๆ ของระดับชั้น และพวกเราต่างภาคภูมิใจในสถานะดังกล่าว

ที่สำคัญ ตอนช่วงประถมฯ ต้น อ้นก็เคยตัวสูงเท่าๆ วรรณมาก่อน

เราสองคนยืนเล่นหัวกันอยู่ดีๆ วรรณก็เดินผ่านมา

ผมจึงทักทายเธอด้วยคำถามที่ตัวเองอยากรู้มานานพอสมควร

ก่อนที่อ้นจะพูดสำทับออกมาเป็นลูกคู่ว่า “เราก็ 156 แล้วนะ วรรณล่ะสูงเท่าไหร่?”

“162” วรรณตอบมาสั้นๆ ก่อนที่จะก้าวเข้ามายืนประจันหน้ากับเราสองคน

วรรณตัวสูงกว่าผมและอ้นอย่างชัดเจน ชนิดที่พวกเราต้องแหงนหน้าสุดฤทธิ์เพื่อจะสบตากับเธอ

“พวกเตี้ยเอ๊ย!” วรรณกล่าวเยาะเย้ยอีกประโยคก่อนเดินจากไป

อ้นออกอาการเอ๋อ พร้อมพูดว่า “หว่าย! วรรณแม่งโคตรสูงเลย ครายจาปายสู้ด้ายว้า”

ส่วนผมกลับแอบเผยอยิ้มออกมา เพราะแม้ด้านหนึ่ง จะรู้สึกผิดหวังที่ตนเองต้องเตี้ยกว่าวรรณถึง 5 เซนติเมตร ทั้งๆ ที่เราสองคนเคยตัวสูงสูสีกันสมัย ป.2-ป.4 เทอมแรก

แต่อีกด้าน ผมก็รู้สึกสมหวังที่ความเชื่อของตนเองได้รับการยืนยัน 

วรรณสูงเกิน 160 ซม.แล้ว วรรณสูงกว่าแป้งกับเพลินแล้ว