.

เริ่มต้นการที่พี่กล้วย พี่ฝ่ายกองบรรณาธิการ พูดขึ้นกลางออฟฟิศว่า "ททท.ติดต่อมาเป็นทริปไปชัยภูมิ 3 วัน" ด้วยความที่อยากไปทริปมาก ๆ เราเลยเสนอหน้าที่เต็มที่ว่าอยากไป ทั้งยกมือ ทั้งพูดขายตัวเองสารพัด (ฮา) ใช้เวลาไม่นานผมก็ขายออก และได้ไปทริปกับเขาบ้างสักที  ถึงแม้ผมจะเคยไปชัยภูมิมาครั้งนึงเมื่อปีก่อนก็ตาม แต่ตอนนั้นไปงานบวชเพื่อนทำให้ไม่ได้เที่ยวเลย แถมมีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นที่นั่น พอนึกย้อนไปความทรงจำเก่า ๆ ก็ย้อนกลับมามากทีเดียว...

วันแรกของการเดินทางผมมาที่การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย (ททท.) สำนักงานใหญ่ ตั้งอยู่ไม่ไกลจากมศวที่เรารักเลย เย้ ๆ ! จำได้ว่านัดเวลาไว้ประมาณ 7 โมงเช้าซึ่งผมมาก่อนเวลาครึ่งชั่วโมง จนพอมีเวลาได้พูดคุยกับคนในทริปที่มานั่งรอเหมือนผมบ้าง เวลาผ่านไปช้า ๆ อย่างเนิบ ๆ ไม่มีอะไรน่าตื่นตาตื่นใจ ยกเว้นกระเป๋าลากใบเบ้อเริ่ม ผมตกใจกับสิ่งนี้เหมือนกันนะ เพราะว่ามันทริปแค่ 3 วันนิหว่า! แต่ทุกคนจัดเต็มกระเป๋าลากใบใหญ่ พ่วงด้วยกระเป๋าเป้อีกใบ ขณะที่ผมมีเพียงกระเป๋าเป้ใบเดียวกับ กับกล้องหนึ่งตัวเท่านั้น

เวลาผ่านไปน๊านนาน 5 - 6 ชั่วโมงผ่านไปในที่สุดก็มาถึงชัยภูมิสักที ความประทับใจแรก คือททท. ดูแลเราดีมาก อาหารกินอย่างดี มื้อแรกจำได้ว่าเป็นเสต็กหมูที่คิดว่าดีที่สุดเท่าที่เราเคยกินมา จากนั้นก็เป็นสถานที่ที่เราไปวันแรก คือ "มูลนิธิสว่างดาวดึงส์ธรรม" สถานที่รวบรวมความเชื่อจีนไว้มากมาย มีรูปปั้น และสถานที่จัดพิธีกรรมทางศาสนา แต่ก็ไม่ค่อยมีอะไรเท่าไรในความคิดผม หลังจากนั้นก็ตรงเข้าที่พักทันที (อ้าวเห้ย วันแรกไม่ทันได้ทำอะไรเลย) เข้าร่วมงานแถลงข่าวสนับสนุนการท่องเที่ยวจังหวัดชัยภูมิ และจังหวัดภาคอีสานอื่น ๆ หลังเสร็จสิ้นงานแถลงข่าววันแรกก็ผ่านไปเรียบร้อย... และกินเบียร์กับพี่ ๆ สื่อมวลชนคนอื่นส่งท้ายวันแรกครับ ทำให้ผมได้ช่องทางติดต่อกับพี่หลาย ๆ ซึ่งจนถึงตอนนี้เราก็ยังคงคอมเมนท์ตอบในเฟซบุ๊กอยู่ครับ

 

ถึง "ผาสุดแผ่นดิน" ปั๊บ ผมก็เริ่มงานปุ๊บ! ถ่าย ๆๆๆ โดยที่ฝีมือการถ่ายรูปก็ไม่ได้ดีอะไรนักแต่ก็พยายามเต็มที่ (ฮา) แต่โชคไม่เข้าข้างเท่าไร เพราะวันนี้หมอกหนามากเป็นพิเศษ จนมองไม่เห็นบรรยากาศริมผาเลย ทั้ง ๆ ที่ได้มายังจุดที่เป็นรอยต่อของ 3 ภาคแล้วแท้ ๆ (อีสาน(ชัยภูมิ)-เหนือ(เพชรบูรณ์)-กลาง(ลพบุรี)) โชคร้ายเด้งที่ 2 คือเราไม่มีไกด์หรือคนในท้องถิ่นที่พอช่วยให้มูลได้เลย และผมเองก็ไม่ได้คิดเรื่องการหาข้อมูลเท่าไร โชคร้ายขั้นสุด คือฝนตกครับทุกคน! อะไรจะขนาดนี้ เศร้า (ฮา) ก่นด่าชะตากรรมของตัวเองเสร็จก็นั่งรถรางไป "ทุ่งดอกกระเจียว ที่ไม่มีดอกกระเจียว" จุดที่ทำให้ผมหนักใจที่สุดในทริป... ทำไมน่ะเหรอ ก็เพราะว่ามันไม่มีดอกกระเจียวไง (ฮา) มีเพียงแค่ประมาณ 10-20% ของที่ควรจะมีในทุ่งก็ว่าได้ 

วันสุดท้ายของทริปเเราเดินทางออกจากโรงแรมแต่เช้าไปยัง "อุทยานแห่งชาติตาดโตน" อุทยานฯ แห่งสุดท้ายของทริป ที่นี่มีสถานที่น่าสนใจหลายแห่ง แต่ผมได้ไปเพียงแห่งเดียวเท่านั้น คือ"น้ำตกตาดโตน" (เศร้า...) ไม่ทันไรที่มาถึงฝนเจ้ากรรมนายเวรก็ยังตามมาถล่มใส่อีกครั้ง จนเสื้อผ้าเละเทะไปหมด แต่หน้าที่ก็คือที่สุด ถ่ายภาพไป ๆ มา ๆ จนสะดุดลื่นล้มริมน้ำตกไปหนึ่งรอบ เป็นอันว่าทำภารกิจสำเร็จได้ฝากแผลไว้ที่อุทยานฯ เรียบร้อย! ผมคิดว่าภาพวันสุดท้ายคือภาพที่ดีที่สุดตลอด 3 วันที่ผ่านมา (ซึ่งมันก็จริง...)

  หลังจากนั้นถึงเวลาเขียนงานส่งพี่จัมพ์ (หัวหน้างาน) บอกเลยว่าแก้งานหลายรอบมาก เป็นการแก้งานที่เยอะที่สุดตั้งแต่เกิดมาเลยก็ว่าได้ รวม 4 รอบถ้วน... ยอมรับเลยว่าการเขียนงานตามใจตัวเองแบบที่เราเขียนในเพจเรื่อย ๆ https://www.facebook.com/reuxyr/?modal=admin_todo_tour ของเราต่างจากการเขียนงานทริปท่องเที่ยวของทางบริษัทมาก เพราะของทางบริษัทจะมีความรู้ควบคู่กับความรู้สึกส่วนตัว ผสมกันอย่างลงตัวมาก แต่ที่เราเขียนและซึมซับมาจะเป็นการเล่าความรู้สึก อารมณ์ล้วน ๆ จึงต้องแก้และปรับค่อนข้างเยอะ ตอนแรกรู้สึกไม่ค่อยสนุกเท่าไร แต่ไป ๆ มา ๆ มันกลับสนุกมาก เพราะเราได้ค้นหาข้อมูลเพิ่มเติมที่เป็นเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยเสริมความรู้ตัวเองอีกด้วย ณ วันนี้ 3-08-62 เราลองย้อนไปอ่านงานชัยภูมิที่ตัวเองเขียนแล้วสัมผัสได้เลยว่าไม่เป็นตัวเองเลย มันอ่านไม่ไหลลื่น แต่งานหลังจากนั้นสิ... เราสนุกกับมันมาก จนเป็นตัวของตัวเองที่อ่านเพลินและน่าสนใจจริง ๆ !