ประสบการณ์ตะลุยเที่ยว 10 วันที่ Canyons of the West- LA แบบฉบับผู้หญิงตัวเล็กๆก็เที่ยว(รอด)ได้ !บอกเลยว่าตอนแรกงอแงไม่อยากไป สุดท้ายก็ต้องขอบคุณเพื่อนที่ลากไปจนได้เพราะ มัน! คุ้ม! มากกก!อ่อ และงานนี้เราไปกับทัวร์ของเมกา ซึ่งบอกเลยว่าดีมากกกก (อีกแล้ว 5555) เพราะจะได้ความฟีลแบบเมกันสุดๆ ลุยๆ สนุกสนาน...

ตื่นมา แต่งตัวแบบบวมเป็นยางมิชลินประกอบไปด้วย ฮีทเทค คอเต่า โค้ท ผ้าพันคอ หมวก และกางเกงสองชั้นก็คิดว่าน่าจะทนความหนาว 0 องศาได้(ซึ่งก็ทนไม่ได้อยู่ดี บ้าเอ้ยยย) ไปค่ะ เดินชมเมืองกัน เส้นทางที่เค้าพาเราเดินในวันนี้เรียกว่า The Ring หรือ Vienna Ring Road เนื่องจากผังเมืองที่ถนนเป็นเหมือนวงแหวนรอบเมื...

ว่างเปล่า. นี่คือสิ่งที่เธอรู้สึกเป็นความคิดเดียวที่ปรากฏขึ้นมาท่ามกลางสมองที่ขาวโพลน เธอไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้นร่างกายเหยียดยาว สายตาทอดยาวอย่างไร้จุดหมาย ความคิด และความรู้สึกเธอไม่รู้จะรู้สึกอะไร เธอไม่รู้อะไรทั้งนั้น วันเวลาหมุนเปลี่ยนผ่านไปจากวันกลายเป็นเดือน เดือนกลายเป็นปี ทุก ๆ วันเหมือนฝันร...

บางครั้งฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นเหมือนกับน้ำมันที่กำลังลอยตัวอยู่ท่ามกลางหมู่มวลของน้ำ โดดเดี่ยวและสิ้นหวังเพราะว่าฉันในตอนนั้นเข้ากับใครหน้าไหนไม่ได้เลย...

อยากจะทิ้งสิ่งไม่ดีทุกๆอย่างไว้ในนี้ถ้าทำได้สิ่งที่ฉันคาดหวังมันดูยากเกินไปหรือว่าฉันไม่พยายามพอเมื่อไหร่ที่จะพิสูจน์ได้ ระหว่างทางตอนนี้มันเศร้าเกินไปเหมือนความเครียดกำลังบอกทางออกให้กับฉันใบหน้าที่นิ่งเฉยของฉันกำลังได้ยินเสียงที่ไม่อยากได้ยินความคิดในส่วนลึก มันมักจะไม่ปลอดภัยเสมอ มันไม่เคยหายไปเล...

ก่อนเปิดเทอมฉันรู้มาว่าตารางเรียนของฉันกับเธอไม่เหมือนกันส่วนนึงมันมาจากการที่ฉันทักไปถามเธอด้วย(ถามแค่วิชาเดียวที่มีให้ลงวันจันทร์กับพฤหัสว่าลงวันไหน เธอลงวันจันทร์) ทั้งที่จริงๆตารางเรียนควรจะเหมือนกันแต่ฉันลงพวกวิชาเลือกไปหมดแล้วเพื่อที่จะได้ตามเก็บวิชาญี่ปุ่นที่เวลาชนกับวิชาอื่นได้ง่ายดังนั้นวิช...

ในวันที่ต้องกลั่นสิ่งที่อยู่ในหัวออกมาเป็นตัวหนังสือความสับสนจึงบังเกิด สมัยเด็กๆ รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนชอบเขียนและเขียนได้ดี(จากที่คุณครูประจำชั้นและคุณครูภาษาไทยชม)ตอนนั้น ชอบเขียนเรียงความและใส่อารมณ์ลงไป รู้จักใช้คำพูดกระชากความรู้สึกรู้จักเขียนว่าย่อหน้าแรกน่าจะเขียนยังไง ส่งต่อไปหาเนื้อหาแบบไห...

Bullying จริง ๆ แล้ว มีมานาน และมีการพัฒนาขึ้นที่รุนแรงขึ้นตามโลกาภิวัฒน์ที่ก้าวหน้าไปเรื่อย ๆ เรื่องที่จะเหลาให้ฟังนี้ ย้อนกลับไปเมื่อปี 2531-2533 ซึ่งเราจำความได้ตั้งแต่ 3 ขวบความจำจะแม่นพอสมควร ประสบการณ์ช่วงเรียนอนุบาลถ้าใช้ภาษาวัยรุ่นสมัยนี้ คือ "การโดนเท" โดนที่เราก็มั่นใจว่า ฉันไม่เคยไปทำอะไร...