ความเดิมตอนที่แล้ว หลังจากได้ตัวคนร้ายที่ขโมยแล็ปท็อปไป
พร้อมกับได้เห็น ธาตุแท้ ของคนร้ายเรียบร้อย
เราจึงเข้าไปคุย ทำความเข้าใจกับคนร้ายอีกรอบ เพื่อไม่ใช้เกิดความเกลียดชังต่อกัน
เพราะ ผู้เสียหายตัดสินใจให้อภัยไม่ไปแจ้งความ
(แต่ถึงแจ้งความ ก็โดนกฏหมู่ตามมาอะ ช่วยไม่ได้)
(เราจะขอเรียกเด็กตัวอ้วนในห้องซึ่งเป็นผู้เสียหายว่า อลิซาเบธ
เพราะดูเหมือนว่าคนอ่านอาจจะสับสน เธอมีบทในชีิวิตเราเยอะมาก)
แต่เราสงสารแม่บ้านมาก
แม่บ้านทุกคนที่รู้ว่าเราเป็นนักสืบของมหาลัย (พูดเอง เออเอง อร้ายเขิน)
ต่างก็คอยมาบอกว่า "แม่บ้านไม่ได้เป็นคนขโมยหรอกลูก"
แน่นอนพวกเด็กๆต่างก็สงสัยแม่บ้านกันใหญ่
เฮ้อ จะว่าไป จริงๆแล้วเด็กคณะศิลปะ
ฐานะไม่ใช่ปานกลางนะ รวยๆมีเงินทั้งนั้นแหละ
ยกเว้นเรา ฐานะปานกลาง ได้เรียนฟรี เบิกได้
(ภาษีจากผู้อ่านนั้นแหละ)
เพื่อทำลายความวิตกกังวลเราเลยอธิบายให้เหล่าแม่บ้านฟัง
"แม่บ้านที่รับผิดชอบตึกใหม่อยู่ ก็คงไม่รู้ว่าคณะศิลปะเพิ่งย้ายเข้ามา
จึงไม่แปลกหรอก ที่เธอจะเข้ามาทำความสะอาดโดยไม่รู้
วางใจได้เลย เราได้ตัวคนร้ายตัวจริงแล้ว"
หลังจากนั้น อลิซาเบธ ก็นำนมกล่องแพ็กใหญ่มาฝาก
(หูย เราก็บอกไปหลายรอบแล้วว่า ทำเพื่อความสนุก
ที่ไม่ได้บอกคือ เอาเฉพาะเครดิต)
แต่ก็รู้สึกดีเหมือนกัน
ไม่เคยได้ของตอบแทนจากการทำงานที่ชอบมาก่อน
เป็นอีกความรู้สึกใหม่ เราก็ยินดีรับไว้ ตามมารยาท
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา อลิซาเบธ ก็เป็นแหล่งข้อมูลชั้นเยี่ยม
(กลุ่มไส้เดือนอยู่รอดมาได้จนถึงทุกวันนี้ ต้องขอขอบคุณ อลิซาเบธ นะทุกคน)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in